De volgende dag bereikte het gezelschap Pargodom, een klein en opvallend grijs stadje, in het verder kleurrijke land. Het was er stil. Hier stond geen volk op de straten om Anna te zien. Jasper scheen zijn weg hier te kennen. Hij had geen verwelkoming nodig om de trajs naar de stallen te leiden. Toen de dieren rustig stonden en te eten hadden, leidde hij Anna, Lesta en Ruma door de kronkelende wegjes van Pargodom. Hij stopte bij een specifiek klein huisje en klopte aan. Anna wou hem vragen waar ze waren, maar Jasper had zijn hand nog maar net laten zakken of de deur werd geopend.

"Jasper!" de stem van de grijze man klonk nauwelijks luider dan een fluistering. Hij nam Jasper bij de schouder vast en keek hem trots aan, dan gleed zijn blik onmiddellijk naar Anna. Een brede glimlach sierde zijn dunne lippen. De man zag er uiterst stijlvol uit, met een soort kostuum in een grijs fluweel. Heel anders dan Geminu met zijn oranje gewaad.

"Komt u alstublieft binnen, uwe hoogheid", zei hij. Hij zwaaide de deur open en boog diep.

Anna liep verlegen het donkere huisje binnen. Het rook er naar zout en gebrande whiskey. Het donkere kamertje werd verlicht door één enkele lantaarn.

"Wel", zei de man, nu merkelijk luider dan daarnet. "Ik zie dat Jasper in zijn missie is geslaagd. Het is werkelijk een genoegen je eindelijk te mogen ontmoeten, juffrouw Flugeless. Je lijkt werkelijk erg op je moeder." Anna voelde haar wangen kleuren.

"Uhm bedankt, meneer..."

"Mijn excuses! Ik ben Quint Gebayek. Ik heb je moeder onderwezen toen ze kind was en haar bijgestaan toen ze koningin werd. Ik zat in haar raad van Licht en ik adoreerde haar. Het spijt me heel erg dat je haar niet hebt mogen kennen."

"Was het jouw idee om me naar Aarde te sturen?"

Quint keek me even verbluft aan en Jasper grinnikte.

"Anna is niet op haar mondje gevallen", verklaarde Jasper en Quint knikte.

"Dat zie ik ja. Dat is heel goed. Je zal het nog nodig hebben, mijn koningin." Die ene zin deed Anna plots wat minder nors kijken.

"Het was jouw moeders idee om je in veiligheid te brengen, maar ik was degene die je verstopt heeft."

"Het plan was om je na je achttiende verjaardag naar huis te halen. Jasper werd gekozen als degene die jou zou terughalen. Je zou drie jaar de tijd gekregen hebben om alles over Saia en je krachten te leren alvorens je op je eenentwintigste de troon zou bestijgen. Helaas heeft Castor daar stokje voor gestoken."

Het gezicht van de oude man versoberde. Zijn huid leek plots grauwer. De man kon onmogelijk zijn verdriet verbergen.

"Jasper werd drie jaar geleden al gekozen om mij te zoeken?" Anna's verbazing was even duidelijk als Quint's verdriet. Hij knikte.

"Na de aanslag stond heel Saia in rep en roer. Er werd gezocht naar een schuldige. Toen die niet gevonden werd, werd er vervanging aangeduid. Casper werd gekroond als regent. We besloten even af te wachten welke trucs Castor nog zou uithalen. Het leek ons niet veilig om je naar huis te halen. Maanden gingen voorbij. Er werd geen schuldige gevonden en er kwamen geen nieuwe aanslagen. Dat was ook niet nodig, Saia was gebroken en bang na het overlijden van het geliefde koningspaar. Angst, onzekerheid en paniek nam de overhand in het hele koninkrijk. Net toen ik dacht dat we jou konden halen zag ik Casper's ware aard boven komen." Hij schudde neerslachtig het hoofd alsof hij zich van zijn eigen zonden probeerde te ontdoen. "Ik kende Casper al vele jaren als een trouwe volgeling van de Flugeless familie. Ik had de hebzucht nooit in zijn ogen gezien toen hij naar zijn koningin keek, enkel liefde. Het duurde een hele tijd voor ik alle puzzelstukjes bij elkaar plaatste. Mijn domheid heeft Anouk mogelijk het leven gekost." De man kromp in elkaar en Jasper gaf hem een bemoedigend klopje op de schouder.

"Niemand had ooit verwacht dat Casper zo hongerig naar macht zou zijn. Anders hadden ze hem nooit regent gemaakt", probeerde hij Quint te troosten.

"Ik ben degene die Casper voorstelde", bracht Quint daar tegenin.

"En de voltallige raad was het met je eens, behalve mijn vader." Anna keek nu naar Jasper.

"Jouw vader vertrouwde Casper niet?" Jasper haalde zijn schouders op.

"Het is niet zo zeer dat hij Casper op dat moment niet vertrouwde. Zoals hij het tegen mij vertelde leek Casper een goed keuze. Alleen vond hij Quint de béste keuze."

Anna's ogen werden groot. De man die als een hoopje miserie in zijn kleine huisje voor haar zat, had regent van het koninkrijk kunnen zijn.
"Achteraf gezien had dat misschien beter geweest, maar wie zegt dat ik niet net zo vatbaar zou geweest zijn voor de macht?" bracht Quint er zwakjes tegen in.

"Wat bedoel je precies met Casper's hebzucht naar macht?" vroeg Anna.

"Casper wil zijn kroon behouden, meisje. Als we je eerder naar Saia hadden gehaald, zou hij ervoor gezorgd hebben dat je geen bedreiging vormde voor zijn machtspositie."

"Maar het land is in oorlog!"

Quint zuchtte diep: "Casper steekt zijn kop in het zand en hoopt dat Castor zijn terreurbewind zal laten ophouden aan de grenzen van Mudea."

"Het is een idioot die de Dokaï al drie jaar vrij spel geeft!" vulde Jasper driftig aan.

"Nu je eenentwintig bent, kan je jouw kroon opeisen voor hij weet dat je terug bent. Eens je koningin bent, kan hij je nog weinig maken", probeerde Quint op een vrolijkere noot.

"Zoals hij mijn ouders niks kon maken?" kaatste Anna terug en Quint schudde hevig zijn hoof. Zijn grijze haren wapperden er bijna van uit model.

"Casper had niks te zien met de dood van je ouders. Zijn krankzinnigheid is pas nadien gekomen", antwoordde hij.

"Wat bedoelde je eerder dan met de puzzelstukjes?"

"Casper was zijn hele leven verliefd op je moeder! Hij diende de kroon, niet uit plichtsbewustheid, maar uit liefde. Toen zij stierf werd hij gek van verdriet. Toen hij ook nog eens moest regeren bedacht hij zich dat hij er zijn leven lang recht op had gehad. Omdat hij met Anouk had moeten trouwen. Hij als zuivere musaï had haar koning moeten zijn in plaats van een bakaï. Hij is in zijn krankzinnigheid oprecht overtuigd dat de zuivere Musaï deze oorlog zullen overleven. Dat de Dokaï een soort reiniging van het land doorvoeren."

"Hij is gek", besloot Anna, terwijl ze terugdacht aan de uitdrukkingsloze meerminnen.

"Gek? Misschien wel, maar hij is niet dom. Hij heeft intussen een stevige achterban uitgebouwd. Hij weet goed hoe hij op het volk moet inpraten. Al hebben die steeds meer door dat Casper niks onderneemt tegen de dokaï en ieder aan zijn lot over laat.

"Dus ik moet de troon opeisen en dan meteen ten oorlog trekken", vatte Anna voor zichzelf samen. Quint kantelde even zijn hoofd en knikte dan.

"Simpel gesteld wel, maar Casper's achterban zal prediken dat jij pas de troon kunt opeisen als je getrouwd bent."

"Heeft dan niemand door dat er dringendere zaken zijn dan dat? Hoe moet ik eerst.." Anna stopte met praten. Haar echtgenoot was al voor haar besloten. Ze moest niet eerst iemand leren kennen en verliefd worden. Ze moest aannemen wat voor haar vooropgesteld werd. Dat zou ze moeten doen om de troon terug te krijgen.