Δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά.
Αν το εκανα θα άλλαζα γνώμη.
Αυτο ηταν όμως δικο μου λάθος και έπρεπε να το διόρθωσω. Αν δεν το εκανα πολλα ατομα θα πάθαιναν κακο..

Αδειασα το σακίδιο μου απο τα σχολικά βιβλια και το γέμισα με όλα τα απαραίτητα. Ενα φανελάκι, οδοντόβουρτσα, χτένα, κινητό, φορτιστη ακούστηκα, τον χαρτι και το φορητό μου σπαθί. Εβγαλα το μεγαλο σκονισμένο κουτί κατω απο το κρεβάτι μου. Φύσηξα για να φύγει η σκόνη και το ανοιξα. Ηταν ολες μου οι οικονομίες απο τοτε που ήμουν 7 χρόνων. Πολλα χρήματα..

Πήρα μερικά μεσα στην τσαντα μου και φύλαξα τα υπολοιπα.
Τωρα το μονο που μου έμενε ηταν να βρω μια πύλη...
Είχανε τέτοιες στο δωμάτιο με τα όπλα αλλα πως θα εμπαινα εκεί;

Ηταν πολυ πιο καλα οχυρωμένο από το γραφείο που μπαμπά μου.
Λίγοι ειχαν πρόσβαση και εγώ δεν ήμουν μια απο αυτους.

Τι θα εκανα;

Και τοτε θυμήθηκα την συζήτηση που είχε ο μπαμπάς μου με την γραμματέα την ωρα που έβγαινα απο το γραφείο του. Είχε κανονίσει αλλη μια συνάντηση αυτή τι φορά στο Μπρούκλιν. Το μονο που χρειαζόταν ηταν να βρω τροπο να τρύπωσω μαζί του.

Θα γίνω αόρατη την ωρα που περνάνε την πύλη και πάρω λεωφορείο από το Μπρούκλιν μέχρι την Νέα Υόρκη. Αυτο ηταν ενα καλο σχεδιο όμως υπήρχε ενα πρόβλημα. Η συνάντηση ηταν σε μια εβδομάδα και κανεις δεν μου λέει οτι ο Αμπαντον θα ειναι ακόμα εκεί. Είναι η μόνη μου ευκαιρία να διόρθωσω το λάθος μου.

Δεν έπρεπε να κάνω λάθος.

Έβαλα τα πραγματα μου στην θέση τους και ξάπλωσα στο κρεβάτι.

Μια εβδομάδα είναι Μαλ.. Κανε υπομονή και όλα θα διορθωθούν.

Σκέφτηκα ξανά και ξανά ολες τος λεπτομέρειες του σχεδίου μου μέχρι που με πείρε ο ύπνος.

Το επόμενο πρωι ακολούθησα την ιδια ρουτίνα. Με την διάφορα όμως οτι δεν πήγα καθόλου για πρωινό. Ειχα τόσο άγχος που δεν καταιβενε τίποτε κατω. Αντιθέτως καθισα να κάνω μια καλη επανάληψη τα μαθήματα που εχασα και έπειτα πήγα στην τάξη μου. Πρώτη ωρα ειχαμε 'Εξέλιξη των Δυνάμεων 'Εκεί μαθαίναμε για τις δυνάμεις μας και πως μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε ενταντια στον εχθρό. Έγραψα στο τετράδιο κάθε λεξη της Κύριας Κόλιν και έπειτα κατευθυνθηκα προς την επόμενη τάξη μου.

" Δεν σε είδα στο πρωινό.. " είπε η Κλαίρη καθως έτρεχε να με προλάβει

"Δεν πεινούσα" απάντησα ξερά και έστριψα στον διάδρομο. Δεν ήθελα να φέρομαι έτσι στην Κλαίρη αλλα ήξερα οτι μια κουβέντα μαζί της και θα της έλεγα τα παντα για το σχεδιο μου. Δεν έπρεπε να καρφωθώ..

" Έγινε κάτι;" Με ρώτησε καθως με τραβούσε απο το μπράτσο. Με έστριψε προς το μέρος της και κάρφωσε τα πράσινα της ματια στα δικά μου. Τα ξανθιά μαλλια της έπεφταν στους ώμους της και η λευκή στολή της την εκανε να φαίνεται ακόμα πιο χλωμή. Είδα πόνο στα ματια της. Εκείνη την στιγμή ήθελα να την αγκαλιάσω και να της τα πω όλα.

Μην το κανείς!

Ακούστηκε παλι η φωνη μεσα στο κεφάλι μου. Ειχα πείσει τον εαυτό μου οτι ηταν η φωνη της συνείδησης μου αν και βαθιά μεσα μου ήξερα οτι ηταν κάτι πιο σκοτεινό.

" Όχι.. Απλα ειμαι λιγο κουρασμένη.. Συγγνώμη.. " ειπα τελικά

" Έχει να κανει με τον δαίμονα που σου ξέφυγε; Αμέλια δεν ηταν δικο σου λάθος... " είπε και μου χάιδεψε συμπονετικα στον ώμο.

" Το ξέρω... " ειπα ψέμματα.. Ήξερα οτι ηταν δικο μου λάθος και γι'αυτο ειχα φαει τέτοια εμμονή να το διόρθωσω. Το μονο που χρειαζόταν ήταν να κάνω υπομονή μια εβδομάδα.

Κάτι μου έλεγε όμως οτι τιποτα δεν θα ηταν τόσο απλό πια...

Περπατησαμε ως την τάξη μας λιγο πριν μπει μεσα ο καθηγητής και καθισαμε στα πισω θρανία.

"Δαίμονες και Άγγελοι.. " άρχησε να λέει ο Κύριος Τομας, οπως ήθελε να τον αποκαλούμε. Ηταν μικρός για καθηγητής γύρο στα εικοσιπέντε και μπορω να ομολογήσω οτι ηταν πολυ όμορφος, γι'αυτο και είχε τραβήξει απο την πρωτη στιγμή που πάτησε στην τάξη την προσοχή όλων των κοριτσιών.

" Μαυρο και άσπρο.. Είναι πολυ απλό παιδιά.. Βλέπεις δαίμονα, σκοτώνεις δαίμονα η τρεχεις να σωθείς αν είσαι καλός μονο στην ιστορία και όχι στην πάλη.. " είπε και κάποια παιδιά γέλασαν.

" Είναι όμως όλα τόσο απλα; Ποιος λέει οτι επειδή το αίμα σου είναι δαιμονικό πρεπει να είσαι κακός; Μπορουν τα απλα γονίδια να μεταδώσουν την κακιά;" είπε και εγώ τσαλάκωσα ένα κομμάτι χαρτί νευριασμένη. Τι μας ελεγε; Οτι οι δαίμονες μπορούσαν να ειναι και καλοί;

" Μα κύριε! Αφού οι δαίμονες μεγαλώνουν στον κάτω κόσμο λογικό είναι να εχουν υιοθετήσει αυτήν την συμπεριφορά απο τους γύρο τους.. " είπε μια συμμαθήτρια μου με τσιριχτή φωνη.

" Πολυ σωστα Λίζα.. Αυτο όμως δεν το καθορίζουν τα γονίδια αλλα ο τροπος που μεγάλωσαν.. "Εξηγήσε.

" Εγώ πάντως πιστεύω οτι η κακιά μεταδίδεται.. Κανείς δεν μπορεί να αλλάξει αυτο που ειναι.. " ειπα εγώ με σιγανή φωνη.

Θυμήθηκα την φωτια, τις απεγνωσμένες φωνές της μητερας μου λιγο πριν την καταπιεί η φωτιά και την σκοτεινή φυγουρα να απομακρύνεται πριν χάσω τις αισθήσεις μου μεσα στο φλεγόμενο σπίτι. Ευτυχώς ο πατέρας μου έφτασε αρκετά γρήγορα για να σωσει εμενα.. Όχι όμως και την μητέρα μου.

Το κουδούνι χτύπησε και χωρίς να το καταλάβω περοατουσα μόνη μου στους διαδρόμους.

"Μια εβδομάδα.. " αναστεναξα λες και αυτο θα έλυνε όλα τα προβλήματα του κόσμου.

•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•

Ελπιζω να σας αρέσει μεχρι στιγμής και να μην σας φαίνεται βαρετό.

Θα το εκτιμούσα πολύ αν γράφετε σχόλια να μου πείτε την γνώμη σας..

🔆Have a wonderful day!🔆