" Δεν μπορω, δεν μπορω να το κανω.. " φωναξα για να με ακούσει.

Γυρο μας υπήρχε το χάος. Νεκρά σώματα κείτονταν στο πάτωμα, αίμα παντού. Στα ρούχα τους, στα πρόσωπα τους μα το κυριότερο. Στα χερια μου.

"Ναι μπορείς. Πιστεύω σε εσένα!" ειπε και με έπιασε απο τα μπράτσα, ταρακουνοντας με ελαφρά. Τα χερια μου ειχαν γατζοθει στα δικα του αρνούμενα να τον αφήσουν ουτε στιγμή. Τα στεγνά ματια μου πλημμύρισαν απο εναν καινούργιο γυρο δακρύων. Δεν μπορούσα να το κανω. Δεν ήμουν αρκετά δυνατή.

" Ελα, όλα θα τελειώσουν.. Το μόνο που μένει ειναι να πηδήξεις.. " μου είπε γλυκά.

Δεν μπορώ να το κανω, δεν μπορώ να το κανω, δεν μπορώ να το κανω, δεν μπορω να-

5 ώρες νωρίτερα

" Ξέρετε όλοι το σχέδιο. Η Αμέλια θα μπει απο εδω, εγω θα μπω απο πισω και εσυ θα δημιουργήσεις αντιπερισπασμό οσο οι ενισχύσεις θα έρχονται. " μας εξήγησε αλλη μια φορα ο Αμπ. Δεν καταλαβαίνω γιατί ειναι τόσο αγχωμένος. Το σχέδιο ειναι πολυ εύκολο και δεν ξέρουν καν οτι ερχόμαστε.

" Ναι το καταλαβαμε. Δεν χρειάζεται να μας το λες ξανα και ξανα. " ειπε εκνευρισμένος ο Άρθουρ.

" Πάω να ελένγξω την πύλη. " απάντησε και έφυγε απο το δωμάτιο.

Ακονιζα το ξίφος μου οταν ένιωσα δύο χέρια να αγκαλιάζουν την μέση μου.

" Έτοιμη;" με ρώτησε με βαριά φωνη ο Άρθουρ. Τον έσπρωξα διακριτικά απο πανω μου και άρπαξα ενα βέλος.

" Δεν ξερω. Μόλις όλα αυτά τελειώσουν, θα βρω μεγαλο μπελα που έφυγα. " ειπα.

" Εγώ πιστεύω οτι ο πατέρας σου θα ειναι περιφανος για εσενα. Κατάφερες να πιάσεις εναν δαίμονα που έψαχνε μηνες να πιάσει. Συν τον Αμπαντον. " ειπε.

"Άρθουρ.. " άρχισα.

"Καλα, καλα πλάκα κανω! " είπε και ξανα κολλήσε πάνω μου.

" Άρθουρ. Συγκεντρώσου, έχουμε δουλεια να κάνουμε. " ειπα και τον ξανα έσπρωξα. Ευτυχώς εκείνη την ωρα μπήκε ο Αμπαντον στο δωμάτιο.

" Όλα είναι έτοιμα. Ξεκινάμε. " ειπε και χωρις περαιτέρω λογια άνοιξε την πυλη και πήδηξε μεσα. Κοιταχτικαμε με τον Άρθουρ και τον ακολούθησαμε.

Ο κρύος αέρας με χτύπησε στο πρόσωπο κατευθείαν. Βρισκόμασταν εξω απο εναν ουρανοξύστη της Ν.Υ. Απο οτι φαίνεται ο δαίμονας μας κρυβόταν σε κοινή θεα.

Δεν περίμενα κάτι παραπάνω. Κατευθυνθηκα προς το πισω μέρος του κτηρίου. Στόχος, να κλείσω το ρεύμα.

Μόλις πάτησα το ποδι μου μπροστά απο τον μεγαλο μοχλό ένας δαίμονας με άρπαξε απο πισω. Κατάφερα όμως με τις δυνάμεις μου να τον πετάξω στον απέναντι τοίχο.

Αλλος ενας με χτύπησε απο τα πλαγιά αιφνιδιάζοντας με. Παραπάτησα αλλα δεν επεσα κατω. Αρπαξα το ξίφος μου και τον κάρφωσα στην καρδιά. Ο πρώτος σηκωθηκε γρήγορα και με υπέρ ταχύτητα ήρθε κατα πάνω μου. Τον απέφυγα στο Τσακ με αποτέλεσμα να βρεθεί φαρδύς πλάτης στο πάτωμα.

Και άλλοι ήρθαν προς το μερος μου και κρατούσαν σπαθιά στα χερια τους. Εριξα τους περισσότερους στο πάτωμα και πάλεψα με τους υπόλοιπους. Δεν σταμάτησα μεχρι που βρέθηκαν όλοι νεκροί.

Σκουπισα λιγο αίμα απο το πρόσωπο μου και τραβηξα τον μοχλό. Η πρωτη φάση του σχεδίου είχε και επίσημος ολοκληρωθεί.

Τα υπολοιπα τα αφήνω στον Άρθουρ.

Arthur's POV

Κλοτσισα εναν στα πόδια και τραβηξα το σπαθί μου απο την καρδιά του άλλου. Ήμουν φοβερός.

Βρισκόμουν στο λόμπι περιτριγυρισμένος απο τα σώματα των εχθρών μου.
Αντιπερισπασμός σου λενε μετα.
Αυτο ειναι σφαγή. Οχι οτι δεν το διασκέδαζω..

Τα φώτα έσβησαν ξαφνικά. Ωρα για την δεύτερη φάση του σχεδίου.

A

melias's POV

Προσπέρασα τα σώματα και το αίμα και κατευθυνθηκα προς το το λόμπι. Δεν μπορούσα να δω τίποτα αν και κατάλαβα οτι δεν ηταν κανεις εκει.

Αν όλα ειχουν παει καλα ο Αμπαντον θα ειναι στο γραφείο το τωρα να παίρνει την "εκδίκηση" του.

Το τελευταίο που μένει ειναι να ειδοποίησω τον πατέρα μου. Έχουμε εξουδετερώσει τους περισσότερους αλλα σίγουρα θα έρθουν και άλλοι.

Ελπίζω μονο να καταφέρουμε να το σκασουμε πριν έρθουν εδω οι άγγελοι.

Περιφέρθηκα λιγο στο χώρο. Ηταν σκοτεινά και ενα κρύο αεράκι με χτύπησε απο ενα ανοιχτό παράθυρο.

Η μυρωδιά του αίματος ερχόταν φρέσκια στα ρουθούνια μου. Έπρεπε να βγω εξω.

Καθως περπατουσα προς την πορτα σκόνταψα πάνω σε κατι, δεν κατάφερα να κρατήσω την ισορροπία πέφτοντας με εναν γδούπο στο πάτωμα.

Οταν πήγα να σηκώθω δυο χερια με ερπαξαν απο πανω. Στην αρχή νόμιζα οτι ηταν ο Άρθουρ αλλα απο οτι φαίνεται ο ιδιοκτήτης των χεριών ηταν πολυ πιο μεγαλόσωμος και δεν είχε καλές προθέσεις.

Ετοιμάστηκα να πολεμήσω ακόμα έναν δαίμονα οταν ενα τειζερ με χτύπησε στην κοιλιά. Το μόνο όπλο που μπορεί να αποδυναμώσει άγγελο.

Δεν κατάφερα να δω το πρόσωπο του απαγωγέα μου πριν χάσω τις αισθήσεις μου.