Part 3: Hell

Προχωρησαμε με τον Αμπαντον, προσπερνώντας το τσούρμο απο άτομα που ήθελαν να μπουν μεσα. Ο Αμπαντον κρατούσε σφιχτά τον καρπό μου, τόσο σφιχτά που θα μου άφηνε σημάδι. Οταν καταφεραμε να φτασουμε στην πορτα, αφησε τελικα το χερι μου.

Εκεί στεκόταν ενας ψηλός και γεροδεμένος άντρας. Ειχε ξυρισμένο κεφαλι και ηταν γεμάτος τατουάζ. Φορούσε ενα σκούρο τζιν παντελόνι και ενα μαυρο μπλουζάκι.

" Όνομα;" είπε άγρια.

Ο Αμπαντον έβγαλε απο την τσέπη του μια μικρή μεταλλική πλάκα και του την έδωσε.

Ο άντρας εκανε αμέσως στην άκρη για να περάσουμε. Ο Αμπαντον με άρπαξε απο το χερι και μπήκαμε μαζι μεσα.

Το Club hell δεν ήταν πολυ διαφορετικό από το club Pandemonium. Βέβαια, όπως μου εξήγησε ο Αμπαντον, δεν ηταν ενα απλό Club. Δεν είχαν όλοι οι δαίμονες πρόσβαση, μονο κάποιοι πολυ συγκεκριμένοι. Αυτο όμως δεν σταματούσε τους υπόλοιπους απο το να προσπαθούν.

Δεν είχε πολύ κοσμο. Διάφορα ατομα χόρευαν στην πίστα και αλλα κάθονταν στούς μεγάλους, δερμάτινους καναπέδες. Οι τοίχοι ηταν βαμμένοι σκούρο μπλε, πράγμα που ηταν δύσκολο να διακρινεις γιατί ηταν γεμάτοι με πολύχρωμα Λεντ φωτάκια.

Οταν φτασμαμε στο μπαρ ο Αμπαντον αφησε το χερι μου και καθισε σε ενα απο τα σκάμπο. Εγώ εκανα το ίδιο.

" Τι να σας φέρω;" είπε ο Μπαρ Τέντερ στον Αμπαντον.

Ηταν ψηλός με ξανθά μαλιά και μπλε λαμπερά ματια. Φορουσε μαύρα ρούχα και μια άσημη αλυσίδα κρεμόταν απο το λαιμό του.

"Ουίσκι. " απάντησε ξερά.

Ο Μπαρ Τέντερ γύρισε την προσοχή του σε εμενα με ενα χαμόγελο να στολίζει το πρόσωπο του. Αυτο όμως ηταν διαφορετικό, πιο πονηρό απο όλα τα χαμόγελα που ειχα ποτε εισπράξει. Πιο πονηρό και απο του Αμπαντον.

" Εσύ κούκλα;" ρωτησε.

" Δεν θα πάρει τίποτα. " είπε γρήγορα ο Αμπαντον, πριν προλαβω να απαντήσω.

Αυτο με εκνεύρισε. Δεν ειμαι μωρό, ξερω να μιλάω!

" Μια βότκα.. " απάντησα με ενα χαμόγελο.

Το αγορι δίπλα μου με αγριο κοίταξε αλλα δεν του έδωσα παραπάνω σημασία.

" Έρχεται. " είπε και γύρισε απο την αλλη.

Ο Αμπαντον συνέχιζε να με κοιτάει.

" Τι;" ειπα άγρια.

" Καλύτερα να αφήνεις εμενα να μιλάω. " είπε και έσκυψε κοντά μου.

" Εχω ξανά έρθει σε Club. " ειπα.

" Οχι σε τέτοιο... Τέλος πάντων. Ο δικός μας δεν είχε ερθει ακόμα. Οταν ερθει θα σου κάνω νόημα, εσύ θα πεις οτι πας στην τουαλέτα και θα τον πλησιάσεις." εξήγησε.

Δεν πρόλαβα να τον ρωτησω τι ακριβώς θα εκανα οταν ο ξανθούλης επέστρεψε με τα ποτά μας. Εγνεψα ευχαριστώ και περίμενα να φύγει. Αντι για αυτο έσκυψε κοντά μου και μου χάρισε αλλο ενα απο τα πονηρά του χαμόγελα.

" Είμαι ο Όστιν.. " είπε. " Το ονοματακι σου;" ρώτησε αισθησιακά μην δίνοντας καμια σημασία στο θυμωμένο βλέμμα του Αμπαντον.

" Να μη σε ενδιαφέρει.. " ειπα στον ίδιο τονο.

" Σκληρή.. Μου αρέσει.. " είπε.

Εκανε μια κίνηση να μου χαιδεψει το χέρι. Την ιδια ωρα το χερι του Αμπαντον μπήκε στην μέση καθως εγώ τραβηξα το δικο μου.

" Ει.. Οχι πολλα πολλα με την δικιά μου έγινα κατανοητός! " είπε άγρια. Το βλέμμα του είχε σκοτεινιάσει και κρατούσε τον καρπό του Όστιν σφιχτά.

Τι στο καλο; Εκείνος δεν ήθελε να με στείλει να φλερταρω με ενα άγνωστο για εμενα δαίμονα;
Και γιατί με αποκάλεσε δικιά του;

Ο Όστιν τράβηξε αποτομα το χερι του χωρις να χασει το χαμόγελο του και επέστρεψε στην δουλειά του.

" Τι έγινε μόλις τωρα;" ρωτησα έκπληκτη.

" Εσύ θα μου πεις.. " είπε και ήπιε μια γουλια απο το ποτό του.

Ώστε τωρα ειναι θυμωμένος μαζι μου. Τέλεια..

Χωρις καμια προειδοποίηση με αρπαξε απο τον καρπο και μου εκανε νεύμα να κοιτάξω πισω μου.

Σε εναν καναπέ καθόταν ενας άντρας κοντά στα τριάντα, ντυμένος καλα. Είχε μαύρα μαλλια και σκούρα σαγηνευτικά ματια. Αυτός ηταν.

" Εμμ εγώ πάω στο μπάνιο.. " ειπα δειλά.

Πριν φύγω επιασα το ποτήρι μου και ήπια μονορουφι το περιεχόμενο του. Ο Αμπαντον μου χαμογέλασε ενθαρρυντικά και αφησε τον καρπό μου.

Σηκωθηκα διστακτικά και προχώρησα προς την κατεύθυνση που μου έδειξε.

Τι ακριβώς έπρεπε να κάνω;

Αυτός χαμογέλασε καθως πλησίαζα. Σαν να ήξερε οτι πήγαινα σε αυτον. Διπλα του καθόταν ενα γκρούπ απο αλλες γυναίκες, προστυχα ντυμένες. Αλλες του έκαναν μασάζ και αλλες απλως τριβόταν πανω του.

Αυτη η σκηνή μου φέρνει ενα αίσθημα αηδίας. Πραγματικά θέλω να ξερίζωσω τα ματια μου αυτήν την στιγμή.

Οταν πλησίασα αρκετά δυο άντρες στάθηκαν μπροστά μου, κόβοντας μου τον δρόμο. Φορούσαν μαύρα κουστούμια που ταίριαζαν με το σοβαρό τους πρόσωπο.

" Αφήστε την. " είπε ο Ραμιηλ στους μπραβους του.

Ο Αμπαντον μου είχε πει το όνομα του στο αυτοκίνητο λιγο πριν μπούμε στο κλαμπ Χελ. Ενα όνομα που ταίριαζε τέλεια στο παρουσιαστικό του.

" Ραμιηλ.. " ειπα. Ηθελα να φύγω εκείνη την στιγμή αλλα ήξερα οτι ηταν πολυ αργά.

" Θέλω να μιλήσουμε. " συνέχισα.

Εκείνος δεν είπε τίποτα. Απλα σηκώθηκε και μου εκανε νόημα να τον ακολούθησω.

" Ας ελπίσουμε αυτο να παει καλά.. " ψιθύρισα καθως τον ακολουθούσα.