De draak komt langzaam dichterbij. Dit is het einde.. ik ben nog geen dag buiten. Het kan toch niet nu al klaar zijn? De draak blijft vlak voor me staan. Hij gaat met zijn kop omlaag. Ik voel zijn warme adem op mijn huid. Het lijkt wel alsof hij mijn geur in zich op neemt. Die kop is veel te dichtbij! Voorzichtig leg ik mijn hand op de kop van de draak. Er komt een wit licht onder mijn hand vandaan. Al snel verdwijnt het. Ik duw de draken kop aan de kant. De draak tilt zijn kop op en briest. Ik sluit mijn ogen en kijk weg. Mijn hart gaat hard tekeer. 'Nou dit is pas interresant.' Hoor ik. Een zware schorre stem.. het is best een indrukwekkende stem. Ik open mijn ogen en kijk de draak aan. Hij doet zijn kop weer naar beneden en neemt mijn geur nog een keer in zich op. 'Hmm.. het ruikt niet als een mens.' Met grote ogen kijk ik naar de draak. Dat beest praat?! 'We zouden het kunnen eten..' zegt de draak twijfelend. 'Nee..niet eten!' Piep ik bang. Vragend kijkt de draak me aan. 'Je verstaat me?' Vraagt hij. Ik knik langzaam terwijl ik mezelf nog dichter tegen de muur aan druk. 'Nou..Dit is nog interessanter.. vertel me eens, wat ben jij nou voor iets?' Vraagt de Draak geïnteresseerd. 'Ik...Uum..ik..ik..ik ben een soort van mens met vleugels. Een soort Angel ofzo.' Piep ik bang. De Draak begint hard te lachen. 'Luister, er zijn maar een paar wezens in deze wereld die Draken kunnen verstaan. Dragons, Griffins, Vampires, Cats, Shapeshifters, Wolfs, Phoenix, Centaurs en nog een paar anderen. Angels horen hier niet bij. Ze zijn klein en dom. Lieg niet tegen me. Je kan geen Angel zijn.' Bij het horen van de mystieke dieren die hij opnoemt krijg ik buikpijn. Zo veel gevaar in deze wereld? Bestaat het hier echt allemaal? Ik geloof er eigenlijk niks van.. maar deze Draak is ook echt.. 'n-nou ik heb wel de vleugels van een engel..' stotter ik bang. De draak begint hard te lachen. 'En waar zijn ze dan?' Vraagt hij. Ik kijk hem vragend aan en ga daarna langzaam met mijn handen over mijn rug. Ze zijn weg? Heb ik het me allemaal verbeeld? 'Oh..nou..ik..' stamel ik. Ik kan niet meer uit mijn woorden komen. 'Ik zei toch "lieg niet tegen me"' de draak klinkt boos en dreigend. Het liefst zou ik dwars door deze muur heen willen lopen. Helaas ben ik niet echt een geest of zo.. 'H-het spijt me.. I-ik zacht echt dat ik vleugels had.' 'Ik hou niet zo van leugenaars.. weet je wat ik met leugenaars doe? Ik eet ze op..ze smaken heerlijk.' 'Ik ben liever geen avondmaal..' zeg ik. 'Vertel mij dan eens één goede reden waarom ik je niet zou opeten?' 'N-nou omdat..omdat... omdat ik bij je snuit kan.. om..om..Uum..om te krabben of zo..' Wouw Felice.. Beste rede ooit.. De draak grinnikt. 'Dat klopt..' zegt hij. Hij beweegt zijn snuit naar me toe. Ik kijk de draak vragend aan. 'Nou krab dan..' zegt hij. Met een vies gezicht leg ik mijn hand op de snuit van de draak. Ik krab de draak rustig op zijn snuit. De draak ontspant. Hij gaat voor mijn voeten liggen en briest. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Toen ik klein was heb ik hier zo lang over gedroomd.. een draak zien en aanraken. Geweldig..

Heey een nieuw hoofdstuk. Angst veranderd in rust.

Like, comment and follow plss :)
Lya :3 ❤ ❤