Zuchtend ga ik op een boomstronk zitten. Ik ben inmiddels aangekomen op een open plek. Er staan een aantal appelbomen om de plek heen. Ik haal mijn rugzak van mijn pijnlijke schouders. Waarom moet ik die stomme spiegel nou weer meenemen? Hij zorgt alleen maar voor meer gewicht.. "Geen zorgen Felice. Spoedig worden al je vragen beantwoord.." hoor ik. Ik zucht diep. Dat kan hij makkelijk zeggen.. ik loop hier rond in een of andere onbekende wereld zonder huis, vrienden of familie. Niemand kan me hier helpen.. ik sta op en loop naar een appelboom. Vol moeite klim ik in de boom. Een voor een grijp ik de takken vast. De schors is glad waardoor ik bijna uit glij. Zodra ik boven ben ga ik op een dikke tak zitten. Ik zucht opgelucht. Dat was moeilijker dan ik dacht.. ik haal een aantal appels van de takken af. Ik hou ze in mijn armen. Wacht.. Hoe kom ik nu beneden? Bedenkelijk kijk ik naar het gras onder de boom. Behendig gooi ik de appels een voor een in het hoge gras. Onhandig klim ik uit de boom. Ik spring van de onderste tak af. Met een zachte plof kom ik in het gras teregd. Ik krabbel overeind en klop me af. Een voor een pak ik de appels op. Voorzichtig loop ik terug naar mijn tas. Vol moeite hou ik de appels in mijn armen. Ik stop ze een voor een in mijn tas en hou er een voor nu. Ik heb al lang geen appel meer gehad.. Ik zet mijn tanden in de grote appel. Hij is lekker zoet en niet te hard.. lekkerder dan ik me kan herinneren. Ik zak onderuit en kijk naar de hemel. De zon staat niet al te hoog. Het is waarschijnlijk al bijna avond. Het wordt tijd dat ik een slaapplaats ga zoeken. Aangezien ik niemand ken wordt dat een onmogelijke opgave.. ik sta op en hijs mijn zware rugzak op mijn schouders. Ik begin weer te lopen. Ik ben eigenlijk niet zo'n sportief type. Dat is ook niet zo gek als ik niet anders heb gedaan dan zitten.. normale kinderen gaan op kamp of trektocht en zingen dan van die irritante liedjes. Ik loop nu al een hele dag zonder enige training. Ik ken wel een van die irritante liedjes. Ik weet niet hoe maar ja. Ik begin zachtjes te neuriën. Voor ik het weet zit het irritante liedje in mijn hoofd.

Ik heb een potje met vet, al op de tafel gezet. Ik heb een potje potje potje potje ve-et al op de tafel gezet. Dit was het eerste couplet.. ik heb een potje met vet.

En zo gaat het de hele tijd door. Ik ken niet echt veel liedjes.. alleen de aller bekendste kinderliedjes zoals slaap kindje slaap, boer wat zeg je van mijn kippen en old Mac donalds had a farm. Ik moet echt iets aan mijn muziek kennis doen. Ik zucht diep. Het is best saai om hier zo te lopen zonder iemand die ik ken. Ik stop even met lopen en kijk om me heen. Bomen.. niks anders dan bomen.. O en struiken. De bomen zijn hier zo groot en zo dik. Alsof alles hier 10 keer zo groot is dan ik. Plotseling valt mijn oog op een oud huisje. Het huisje is helemaal gemaakt van hout en vrijwel vervallen. Daar woont waarschijnlijk niemand. Ik loop wantrouwend richting het huisje. Er kan iemand binnen zijn.. 'Hallo?' Vraag ik voordat ik naar binnen loop. Geen antwoord... er is niemand binnen. Ik zucht opgelucht en haal de tas van mijn schouder. Plotseling hoor ik een luide grom buiten het huisje. Wat was dat? Nieuwsgierig loop ik naar buiten. Ik ga een stukje bij het huisje vandaan en kijk daarna om me heen. Ik slaak een kreet wanneer ik oog in oog sta met een grote, bruine draak. Zijn huid is gemaakt van schudden. Hij heeft twee hoorns op zijn hoofd en grote tanden en nagels. De draak gromt zachtjes. De draak zet een stap dichterbij. 'Blijf uit mijn buurt!' Roep ik bang. De draak komt langzaam dichterbij. Hij ontbloot zijn tanden en briest. Angstig loop ik naar achteren. Die Draak gaat me wat aan doen! Kan niemand me dan helpen?! Ik loop steeds verder naar achteren. Plotseling kan ik niet verder meer naar achteren. Ik sta met mijn rug tegen een muur aan. Ik adem diep door. Okey rustig nu.. als niet beweegt en niks zegt doet hij vast niks. De Draak komt met grote passen dichterbij. Hij stopt recht voor me.. ik sta letterlijk en figuurlijk met mijn rug tegen de muur..