P.o.v Madison.
'Manuel!' Roep ik. Ik zie hem lopen. Hij komt vast net van haar vandaan. Een verraste blik verschijnt op zijn gezicht. Hij slaat de gang in, waar ik nu in sta, en loopt rustig naar me toe. Hij kijkt even kort naar mijn sneeuw witte haar en grijnst even. 'Vertel het eens, Madison.' Zegt hij. Zijn rode ogen lichten op. 'Ik heb goed nieuws.' Een grijns verschijnt op mijn gezicht. Ik heb Witvleugel, en de rest, het bos in zien gaan en heb ze daarna goed in de gaten gehouden. Ze zitten vast.. Daar komen ze nooit levend uit. 'Witvleugel is gevangen genomen door de wolven. De rest was bij haar. Iedereen zit vast. Ze komen daar nooit levend weg. We moeten Samuel eigenlijk even bedanken als hij ze stuk voor stuk aan stukken heeft gescheurd.' Manuel lacht zachtjes. 'Ik zal het nieuws snel aan haar doorgeven.'

P.o.v Felice.
Nives laat Jassmin's hoofd los en komt weer overeind. Samuel kijkt zijn dochter trots aan, maar Nives zelf lijkt helemaal niet tevreden met deze daad. 'J-Jassmin?' Vraagt Dakota voorzichtig. Jassmin blijft stil liggen.. ze antwoord niet meer. Geschrokken kijken we naar Nives. Ze vermeid al het oogcontact en verschuilt zich achter Luna. Een gemene grijns verschijnt op Samuel's gezicht. Angstig grijp ik Arias vast. 'Breng eerst die jongen en dat meisje naar binnen. Breng daarna de rest naar dezelfde cel.' Commandeert Samuel. 'Ja, vader.' Zegt Ember snel. Ze loopt naar Roan toen en probeert hem op te tillen. Ze krijgt zijn voeten in de lucht, maar het lukt haar niet om hem helemaal op te tillen. Daarom veranderd ze in een wolf. Ze legt haar hoofd onder zijn rug en duwt hem op haar rug. Ik laat Arias langzaam los. Ze mogen hem met geen poot aanraken! 'Wat je ook van plan bent, Felice. Zet het uit je hoofd.' Sist Warlock. Ik rol met mijn ogen en zucht geërgerd. Ember loopt richting de cellen. Luna opend de deur voor haar en loopt samen met haar naar binnen. Ze tilt Roan van haar rug af en legt hem op de grond. Ze gaan samen terug voor Jassmin. Samen rillen ze haar naar binnen. Roan en Jassmin liggen nu naast elkaar. 'Jullie gaan nu naar binnen. Doe geen domme dingen.' Zegt Lucy op een rustige toon. Zuchtend lopen we de cel in. De drie meiden duwen de zwar, ijzeren deur dicht en lopen daarna weg. Samuel en Lucy knikken tevreden. Ze staan op en lopen hun dochters achterna. Ik ren meteen naar Roan toe en neem hem in mijn armen. 'Roan.' Zeg ik. Ik schud hem zachtjes door elkaar, maar hij reageert niet. 'Roan, alsjeblieft!' Ik schud hem wat harder door elkaar, maar hij opend zijn ogen niet. Tranen stromen over mijn wangen. Is hij dood? Dat kan niet! Dat mag gewoon niet.. ik kijk even naar Jassmin. Iedereen zit om haar heen. Ze proberen haar uit alle macht wakker te krijgen. Het lijkt alsof ze niks op Roan geven. 'Warlock.. ze ademt niet meer..' mompelt Aderyn. Betreurd kijkt ze naar Jassmin. 'Je moet iets doen, Warlock. Jij bent een Tovenaar. Jij kan dot oplossen.' Zegt Dakota hoopvol. Warlock zucht diep en gaat naast Jassmin op de grond zitten. 'Wat dood is, blijft dood.' Mompelt hij. Dakota's gezichtsuitdrukking veranderd. Ze staart Warlock aan. Eerst verbaasd maar daarna kijkt ze hem woest aan. 'Ja moet iets doen!' Roept ze uit, terwijl ze overeind komt. 'Rustig, Dakota. Je moet de doden met rust laten.. ik denk niet dat i-' 'onzin!' Aderyn grijpt Dakota vast. 'Rustig meid. ik weer zeker dat Warlock er alles aan doet om haar wakker te maken.' Aderyn seint naar Warlock dat hij op moet schieten. Als Warlock zegt dat je het met rust moet laten, is dat misschien wel het beste. Betreurd kijk ik naar Roan. Ik veeg wat tranen van mijn wangen en geef hem een klein kusje op zijn voorhoofd. 'Kom alsjeblieft terug..'

Heey een nieuw hoofdstuk! Ik had iemand *kuch* @manon909 *kuch* beloofd om vandaag te uploaden. Dus hierbij!

Like, comment and follow plss :)
Lya :3 ❤ ❤