Ik zet mijn voeten weer op de grond en open langzaam mijn ogen. Ee staan op een gescheurde, stenen ondergrond. Tussen de scheuren groeien verschillende kleine plantjes die als onkruid gezien kunnen worden. De grond onder mijn voeten is stevig, maar toch voel ik me behoorlijk slapjes. Die tocht naar boven voelde niet zo goed.. Ember liet ons los en ging achter ons staan. Ze veranderd weer in een wolf en blokkeert onze weg met haar vleugels. Luna en Nives volgen haar voorbeeld en met z'n allen drijven ze ons weer bij elkaar. Ze leiden ons richting de grote grot die voor ons ligt. We hebben geen woord meer gezegd sinds de bedreiging van Luna. Iedereen ziet er gespannen uit. Zelfs Warlock voelt zich niet helemaal goed volgensmij. De drie wolven voeren het tempo steeds meer op. We komen al snel aan bij de ingang van de grot. Het is vrij donker daar binnen. Ik kan niet zien wat er achter de ingang ligt. Ik slik een keer en grijp Roan's hand vast. Roan trekt zijn hand terug en slaat zijn armen over elkaar heen. Verbaasd kijk ik hem aan. Er is iets mis met hem.. Zo iets doet hij nooit.. ik wend mijn blik van hem af en kijk angstig naar de ingang van de grot. Daar binnen gaat vast iets verschrikkelijks gebeuren.. De wolvinnen leiden ons naar binnen. Mijn ogen moet even wennen aan de donkere gang, maar al snel zie ik een klein beetje. Ik kan niet zijn waar de muren ophouden of wat er allemaal voor versieringen op de muur zitten. Misschien zit er wel niks.. ik zou het niet weten.. De wolvinnen lijken de weg te weten. Door middel van hun vleugels leiden ze ons naar een grote, holle kamer die achter de ingang verscholen ligt. De kamer wordt slecht verlicht door een aantal fakkels die aan de vochtige, stenen muren hangen. Achterin de kamer staat een groot, stenen platvorm met daar op twee houten tronen. De tronen zijn vrij groot. De ene is wel wat wat groter dan de anderen. Op beide tronen zit iemand. Op de grote troon zit een grote, witte wolf. De witte wolf heeft een zwart kroontje op zijn snuit staan en hij draagt een gouden kroon die precies over zijn rechter oor valt. Naast hem zit een grijze zwarte wolvin. De wolvin heeft een wit hartje op haar snuit staan. Ook zij draagt een gouden kroon, maar deze is net iets kleiner dan die van de witte wolf. Naast het platvorm staan verschillende wolven die ons allemaal zonder emotie aankijken. Rechts van de tronen zijn stenen cellen met ijzeren tralies. Deze tralies zijn al zo oud dat ze al een beetje roesten. De twee wolven ,op de tronen, kijk verrast op. De drie wolvinnen leiden ons richting de tronen. Ik voel mijn hart steeds sneller kloppen bij elke stap die ik zet. Ik heb hier een slecht gevoel over.. De wolf op de troon kijkt dreigend op ons neer. We stoppen vlak voor het stenen platvorm. Angstig kijk ik naar de grote wolf die voor me zit. Een angstaanjagende grijns verschijnt op zijn gezicht. Ik zet een klein stapje achteruit en probeer verder oogcontact te vermijden. Iets zegt me dat ik hier niet levend vandaan kom.. en als ik hier levend vandaan komt, komt misschien iemand anders hier niet weg. Ik heb in in ieder geval het gevoel dat er iemand dood gaat. Ik denk dat sat komt door deze plek..

Heey een nieuw hoofdstuk. Ik weet dat het wat korter is dan normaal.. het spijt me heel erg ❤

Like, comment and follow plss :)
Lya :3 ❤ ❤