P.o.v Warlock.
Ik neem plaats aan de houten tafel en zucht een keer diep. Jassmin neemt plaats naast mij. 'Is er iets dat de rest niet mag weten?' Vraag ik. Ik hou niet van geheimzinnig gedoe. Ik snap dat Jassmin me wil spreken, maar ik snap niet dat de rest weg moet. 'Nee, de rest mag het best weten. Ik wil alleen even met jou spreken over de reis die je aan het maken bent.' Ik zucht diep. Ik kan nu al voorspellen waar dit heen gaat.. 'Je weer zelf ook wel dat je dit niet gaat redden, Warlock..' ik zucht geërgerd. 'Luister, Jassmin, ik weet precies wat ik doe. Er zijn misschien wat gevaarlijke punten waar we langs moeten, maar met Felice's krachten komen we daar wel doorheen.' 'Hoezo met Felice's krachten?' Oh ja.. Jassmin weet vast niet dat ze Witvleugel is. 'Felice is een Draken Engel. Ze is Witvleugel uit de voorspelling.' Jassmin's ogen worden langzaam groot. 'Zij?' Is het enige wat ze kan zeggen. Ik knik langzaam. Ik snap best dat ze haar niet herkende. Alleen the Queeners konden weten hoe ze er uit zag. In de voorspelling werd ze niet beschreven. 'Je weet hoe die voorspelling eindigt hè?' Vraagt Jassmin, terwijl ze een wenkbrouw optrekt. Ook nu knik ik langzaam. 'Wil je haar dood hebben, Warlock?' 'Nee! Natuurlijk niet! Maar onze wereld moet toch gered worden! In de voorspelling staat wel dat ze dood gaat, maar ik kan dat voorkomen..' Jassmin springt op en slaat haar armen over elkaar. 'Je bent knettergek, Warlock! Iedereen weet dat jij dat niet kan voorkomen!' Ik spring op en sla met mijn vuist op de tafel. Geschrokken zet Jassmin een stapje achteruit. Ik kan er zo niet tegen als mensen tegen me schreeuwen.. even zwijgen we allebei. 'Warlock, er staat ook in hoe het gaat eindigen voor jou.. je weet dat je er niks aan kunt doen.' Ik zucht en ga weer langzaam zitten. Ik kan haar inderdaad niet helpen.. niet op dat moment.. maar ik kan wel iets doen. Ik kan het tenminste proberen. 'Jij kan er wel iets aan doen..' Mompel ik. Jassmin zet nog een stapje achteruit en schud hevig haar hoofd. 'Nee, Warlock. Als je denkt dat ik mee ga, heb je het mis. Ik ga mijn leven niet op het spel zetten.' Gefrustreerd leg ik mijn hoofd in mijn handen. Dat had ik kunnen verwachten.. 'je vraagt aan mij of ik haar dood wil hebben, maar vervolgens maak je zelf de verkeerde keuze.' Mompel ik. Gefrustreerd laat Jassmin zich terug op haar stoel zakken. 'I-ik denk niet dat ik de verkeerde keuze maak.' Zegt Jassmin. Ze kijkt even bedenkelijk. Ik sta op en schuif mijn stoel aan. Nu is mijn kans. Ze twijfelt.. ik weet precies wat ik nu moet doen. Ik loop rustig naar de deur opening. Vragend staart Jassmin me aan, precies zoals ik had verwacht. 'Denk daar nog maar eens over na, wanneer Felice er niet meer is..' Deze zin komt als het goed is goed aan. Jassmin staart me aan. Ze is even niet in staat iets te zeggen. Ik open de deur en loop langzaam naar buiten. 'W-warlock! Wacht!' Roept ze na een tijdje. Grijnzend loop ik terug naar binnen. 'Ik zorg dat ik morgen klaar sta..' mompelt ze. 'Je doet het juiste, Jassmin. Ik zie je morgen..'

P.o.v Felice.
'En dit zijn dan de kamers. Deze hele gang is voor jullie geserveerd.' Zegt een van de dienstmeisjes. Ik staar naar de lange gang die voor me ligt. Iedereen heeft zijn eigen kamer.. wat een luxe.. De dienstmeisjes staan breed grijnzend voor ons. 'Moeten we nu gewoon een kamer uitzoeken of wijzen jullie er een aan..?' Vraagt Arias. 'Jullie kunnen zelf je kamer kiezen. Ze verschillen niet van elkaar.' Zegt het lange dienstmeisje. 'Ik glimlach vriendelijk. 'Bedankt.' Zeg ik. Ik loop rustig de gang in. Iedereen besluit een kamer uit te kiezen, behalve Roan. Hij blijft bij de dienstmeisjes staan en maakt een praatje met ze. Ik vraag me af waar ze het over kunnen hebben..

Ik stop bij de vierde deur in de gang. 'Dit wordt mijn kamer!' Roep ik. 'Is goed! Ik pak nummer 2!' Roept Arias. Grinnikend duw ik de klink van de houten deur naar beneden. Ik wil de deur open doen, maar wordt tegen gehouden. 'Felice, wacht even!' Hoor ik achter me. Ik laat de klink weer los en draai me om. Roan staat achter me. 'Ik wil je even spreken. Ga je mee naar buiten?' Vraagt hij. Ik glimlach warm en knik daarna. Roan glimlach zwakjes en pakt voorzichtig mijn hand vast. Hij begeleid me rustig door de gang. Nieuwsgierig kijk ik Roan aan. Ik wil echt weten waar we heen gaan. Roan grijnst en besluit zijn mond dicht te houden. Dit is iets waar ik totaal niet tegen kan.. dat wordt afwachten..

Heey een nieuw hoofdstuk! Bedankt voor de 8K :O ♡ ik had dit echt nooit veracht ;3

Like, comment and follow plss :)
Lya :3 ❤ ❤