hoofdstuk 47

Ik begin steeds trager te lopen. Het is ondertussen al ligt geworden. De ochtend is net begonnen. We hebben al zo'n 24 uur gelopen. Dag 2 is officieel in gegaan. Ik moet echt rusten.. Mijn benen doen pijn en ik heb het gevoel dat ik elk moment kan instorten. De rest lijkt hier geen probleem mee te hebben. Ze lopen stevig door en lijken niet moe te zijn. Zelfs SammyCat loopt lekker door. Uitgeput sjok ik achter iedereen aan. Dakota kijkt even achterom. 'Felice, Kom je?' Vraagt ze. Ik zucht diep. 'Ja ja..ik kom.' Ik probeer wat sneller te lopen, maar mijn benen werken niet meer mee. Ik kan ze nog maar amper optillen waardoor ik sloffend verder loop. 'Gaat het wel, Felice?' Vraagt Aderyn bezorgd. 'Het gaat prima hoor.. buiten het feit dat ik kapot ben..' Mompel ik. 'We kunnen we even stoppen als je wilt.' Zegt Nate, terwijl hij aan de zijkant van het pad gaat zitten. 'Pauze zou fijn zijn.' Zeg ik. Ik naam plaats langs het pad en laat mijn hoofd tegen een boom rusten. Ik zucht diep en sluit mijn ogen. Ik hoor dat de rest naast me plaats neemt. De meeste zuchten een keer diep en na een tijdje is het dood stil.. ik open mijn ogen en kijk naast me. Iedereen slaapt.. ze waren blijkbaar toch moe. Ik sta zachtjes op en loop naar Roan. Hij zit tegen een dikke boom aan. Hij heeft zijn ogen dicht en ademt rustig. Slaapt hij? Ik neem plaats naast hem en druk me tegen hen aan. Ik leg mijn hoofd op zijn borst en sluit mijn ogen weer. Dit ligt echt veel fijner. Een tevreden glimlach verschijnt op mijn gezicht, wanneer Roan me nog dichter tegen zich aantrekt. Hij geeft me een kleine kusje op mijn voorhoofd en zucht daarna diep. 'Weltrusten, Engeltje.' Is het laatste dat ik hoor voordat ik in slaap val..

'Wordt het niet tijd dat ze wakker wordt dan?' Vraagt Arias. Zijn stem klinkt dichtbij. 'Laat haar maar slapen joh. Ze was moe.' 'Roan, je draagt haar al zo'n 2 uur. Wij hadden allemaal maar 3 uur slaap nodig. Vind je niet dat 5 uur slaap genoeg is?' 5 uur vind Arias lang? Normaal slaap ik nog veel langer.. 5 uur is veel te kort voor mijn doen. 'Sommige mensen, Eh...Engelen, hebben hun rust nodig. Ik vind het niet erg. Zo kan ze niet in de buurt van die Nathaniël komen en is ze veilig bij mij.' Ahw.. dat is lief. 'Je kan Felice niet bij mensen weghouden. En trouwens, dit is geen reden om Felice niet wakker te maken..' daar zit wel wat in.. ach ja.. tijd om wakker te worden. Mensen afluisteren is niet echt aardig.. 'hij hoeft me niet wakker te maken. Dat heeft jullie gekibbel al gedaan.' Zeg ik grinnikend. Ik open mijn ogen en geeuw luid. Roan grinnikt. 'Je hebt ons toch niet afgeluisterd hè, boefje.' Zegt Roan. Ik lach. 'Noem me geen boefje, meneertje. Daar ben ik inmiddels wel iets te oud voor.' Zeg ik terwijl ik uit zijn armen spring. Ik kijk even snel ok me heen. Dit stuk bos heb ik nog niet eerder gezien.. we zijn nu bij een stuk bos dat duidelijk veel lichter is. De zon schijnt tussen de bladerdekken door en verlicht het pad voor ons. Het is hier ook een stuk warmer dan net. 'Waar zijn we?' Vraag ik. 'We zijn er bijna. De rand van het bos is niet ver meer.' Zegt Nathaniël. 'Waar komen we dan uit?' 'Firewood Edge. Het is hier warmer doordat we dus steeds dichterbij "Firewood Edge" komen. Dus kom op, we moeten door.' Zegt Nathaniël. Warlock zucht geërgerd en wenkt dat we weer door moeten lopen. Ik ga even naast Warlock lopen. 'Warlock, wat is " Firewood Edge" precies?' Vraag ik. 'Het is een grote, open vlakte doe omringd is met grote muren. De muren bestaan uit vuur. Het zijn vuurmuren denk ik..? Maar goed, het is stenen vlakte waar een volledige stad op is gebouwd. De Feniksen wonen daar en hebben een heel bestaan op gebouwd.' 'Feniksen.. die vuurvogels toch?' Warlock knikt. 'Ik ken iemand daar. Ik weet zeker dat je het leuk vind om haar te ontmoeten..'

Heey een nieuw hoofdstuk. De 7K is berijkt!! O.o ♡ het boek staat weer #1 in Algemene Fictie ;D

Like, comment and follow plss :)
Lya :3 ❤ ❤

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top