Ik loop rustig achter iedereen aan. Nathaniël loopt ver voorop. Iedereen houdt zo veel mogelijk afstand. Ik vind het echt zielig voor hem.. hij heeft wel mooi zijn hulp aangeboden. Ik denk dat iemand hem even moet bedanken. Ik raap al mijn moed bij elkaar en begin sneller te lopen. Meteen word ik tegen gehouden door Roan. 'Ga daar maar niet heen, Felice. Hij is onvoorstelbaar.' Ik ruk me los uit zijn greep en zucht. 'Ik weet wat ik doe, Roan. Ik wil een praatje met hem maken. Ik denk niet dat hij me iets aan zal doen. Het is volgensmij een hele aardige jongen.' Ik geef Roan een kus en loop daarna weer naar voren. Het duurt niet lang voordat ik naast Nathaniël loop. Hij kijkt even verrast op en focust zich daarna weer op de weg die voor me ligt. 'Dus... Nathaniël.. Bedankt dat je ons even weg brengt.' Zeg ik. Een kleine glimlach verschijnt op het gezicht van Nathaniël. 'Geen probleem.' Zegt hij kort. 'Maar, vertel eens. Hoe kom je bij de naam Witvleugel?' 'Oh.. nou.. Iedereen kent de voorspelling.' 'Hoe wist je dat ik het was, en hoe ken je de voorspelling?' Nathaniël grinnikt. 'Jij stelt wel veel vragen voor een tiener.' 'Dat komt doordat ik veel wil weten.' Zeg ik met een kleine knipoog. 'Nou, mijn moeder heeft me het verteld toen ik klein was..' even is hij stil. Zijn gezichtsuitdrukking veranderd heel even. Voor een aantal seconden kijkt hij betreurd voor zich uit. 'En ik wist dat jij het was door een van mijn tekens.' 'Net zoals in je nek?' Nathaniël knikt. 'Mijn hele armen zitten ook nog vol met deze kleine tekens.' Nathaniël stroopt zijn mouwen op. Ongeveer 10 tekens komen tevoorschijn. Nieuwsgierig kijk ik er naar. Nathaniël wijst een van de tekens aan. Het is een soort vinkje dat aan het einde een klein rondje heeft. 'Dit is mijn "herkennings teken." Hiermee kan ik door maar 2 seconde naar iemand te kijken achterhalen wie of wat ze zijn.' Nu wijst hij een teken aan dat een beetje op een oog lijkt. 'Dankzij dit teken kan ik zien in het donker en ook 3 keer zo goed zien dan de meeste wezens.' 'En deze?' Ik wijs een teken aan die een beetje lijkt op een letter die ze in Chine vaak gebruiken. 'Deze zorgt er voor dat ik mensen kan genezen. Het maakt niet uit hoe ziek of zwak ze ook zijn.' 'Cool..' zeg ik verwonderd. 'Ik heb er nog een voor snelheid, kracht, onzichtbaarheid, absolute stilte, tijd en Engelse kracht.' 'Engelse krachten?' Vraag ik verward. Het klinkt heel magisch.. 'als ik deze activeer, activeer ik al mijn tekens tegelijk.' 'Dus je wordt eigenlijk gewoon een "super Schaduwjager"?' Nathaniël lacht. 'Ja eigenlijk wel.' 'Maar, Nathaniël, wat is een Schaduwjager eigenlijk?' 'Noem me maar Nate.. jij weet niet echt veel hè, engeltje?' Ik kijk snel weg. Ik weet inderdaad niet veel. Ik heb honderden vragen over alles in deze wereld, over alles wat me te wachten staat en over iedereen die hier leeft. Het liefst zou ik gewoon een hele dag naar een of andere bibliotheek gaan en zo veel mogelijk boeken lezen over alles dat hier rondloopt. Natuurlijk is dat ongelofelijk saai, maar dan hoef ik wel geen vragen meer te stellen. 'Wij zijn half Engel, half Mens. Ons hele leven trainen we al. Hoe meer en hoe vaker je traint, hoe beter je wordt. Hoe beter je bent, hoe meer tekens je krijgt. Hoe meer tekens je hebt, hoe sterker je bent. Hoe sterker je bent, hoe meer Demonen je kan verslaan en hoe meer je dus kan doen voor je volk. Veel mensen denken dat we achterbaks en gevaarlijk zijn, maar eigenlijk doden we alleen Demonen. Ik geef toe dat we misschien niet de aardigste zijn, maar voor een goed prijsje doen we alles.' Ik grinnik. 'Heb je genoeg informatie?' Ik knik. 'Mooi.' Hij glimlacht kort naar me en kijkt daarna weer recht naar voren. 'Felice!' Roept Roan streng. Ik sta stil en wacht tot hij me heeft bereikt. 'Ja?' Vraag ik op een poeslieve toon. 'Klaar?' 'Ik weet alles wat ik wilde weten, tenminste als je dat bedoelt.' 'Nou, fijn. Blijf alsjeblieft een beetje bij hem uit de buurt. Voor mij.' Ik zucht diep en schud daarna mijn hoofd. 'Het is een aardige jongen, Roan. Ik kan niet beloven dat ik niet mee hem praat of zo.. dat begrijp jij toch ook wel?' Roan knikt en druk daarna zijn lippen op die van mij. 'Oke dan.. probeer het alsjeblieft.' Ik pak zijn hand vast en knik. 'Ik zal er aan denken, mijn engel.'

Heey een nieuw hoofdstuk. Ik hoop dat alles duidelijk is over Schaduwjagers enzo..

Like, comment and follow plss :)
Lya :3 ❤ ❤