'Duurt het erg lang, Warlock?' Vraagt SammyCat, terwijl ze snel achter ons aan huppelt. Haar kleine pootjes kunnen ons tempo bijna niet bijhouden. Warlock voert het tempo ook wel behoorlijk op. Arm beestje.. 'Het is ongeveer 5 dagen tot we bij het "huis" van de Queeners, dat bedoel je toch?' SammyCat knikt teleurgesteld. Het is duidelijk te zien dat ze de weg korter had ingeschat. Ik moet eerlijk toegeven dat ik ook dacht dat het korter zou zijn. 'Oh fijn.. ik weet niet of mijn poten dat volhouden..' klaagt SammyCat. 'Rustig maar, Sammy. Ik kan je altijd nog dragen.' Zeg ik grinnikend. SammyCat knikt en begint daarna wat sneller te lopen. 'Zie het niet zo negatief in, Sammy. Ik weet zeker dat je het wel aan kan. Je hebt een goede conditie. Het komt goed.' Zegt Aderyn. Sammy knikt nogmaals en rent daarna een stukje voor uit. Ik pak Roan's hand wat steviger vast en zucht diep. Ik ben best bang voor alles wat er nog kan gebeuren, ookal zijn de Queeners nog ver weg. Als ik het verpest, kan ik misschien wel alle wezens in Cilbereen uitroeien.. dat is niet echt iets dat ik wil bereiken.. 'alles oké?' vaagt Roan. Ik knik kort en glimlach naar hem. Even kijkt Roan me wantrouwend aan, maar al snel glimlacht hij warm terug. Warlock kijkt even over zijn schouder. Een brede grijns verschijnt op zijn gezicht. Hij kijkt weer naar voren en gaat wat langzamer lopen. 'Arias, was het hier naar rechts of eentje verder?' Vraagt hij, terwijl hij goed om zich heen kijk. Arias stapt naar voren. Hij kijkt verward om zich heen. 'Ehm.. ik weet het even niet meer..' Rustig kijk ik om me heen. Het enige dat ik zie zijn bomen.. Hoe kan je ooit de weg vinden in een onbekend bos. Natuurlijk kennen Warlock en de rest de weg wel.. Hoop ik.. Warlock vloekt zachtjes. Hij spreekt woorden uit die ik nog nooit heb gehoord. 'Nou nou, Warlock.. Zo kan het wel weer hè? Je hoeft niet zo te vloeken. Ik weet de weg.' Zegt Dakota, terwijl ze de weg inslaat. 'Had ik het toch goed..' mompelt Warlock. 'Wat betekenen die woorden?' Vraag ik aan Roan, terwijl we rustig verder lopen. 'Ach ja.. wat kan ik daar nou over zeggen. De woorden hebben niet echt een betekenis. Ga er maar gewoon van uit dat deze woorden niet bestemd zijn voor de oren van zo'n mooie dame zoals jij.' Blozend geef ik Roan een kus op zijn wang. 'Aaahhhwwww...' Hoor ik achter me. Ik werp een snelle blik naar achteren. Aderyn grijnst naar me. Ik voel mijn hoofd langzaam rood worden. Aderyn komt langs me lopen. De grijns is nog niet van haar smalle gezicht af geweest. 'Jij en Roan.. Hmm.. interessant.' Zegt Aderyn. Ik staar naar de grond en kuch ongemakkelijk. 'Ehm.. Ja.. inderdaad..' 'Ik had verwacht dat je Arias wel leuk zou vinden,' zegt Aderyn grinnikend, 'maar Roan kan natuurlijk ook.' Beledigd staart Roan naar Aderyn. 'Nou ja zeg..' mompelt hij, terwijl hij zijn armen kruist voor zijn brede borstkas. 'Niet zo mokken, Roan. Ik zag hun gewoon samen gaan. Dat hoeft niet te beteken dat jij niet bij Felice past.' 'Felice en ik passen prima bij elkaar.' Zegt Roan bot. Ik leg mijn hand op zijn arm en gebaar dat hij zijn mond moet houden. 'Nou, dat is fijn toch.' Zegt Aderyn. Ze loop een stukje naar voren en gaat naast Dakota lopen. 'Moest dat nou..?' Vraag ik. 'Ja.' Zegt hij kort. Hij pakt mijn hand weer vast. Ik ga iets dichter bij hem lopen en glimlach naar hem. Dit wordt een rustig reisje.. alles gaat tot nu toe nog perfect..

'Naar links... nee.. uhm... rechts.' Zegt Arias. Voor de tweede keer vandaag weten we niet waar we heen moeten. De zon gaat al langzaam onder. Tussen de dichte bladerdekken van de bomen, zie je verschillende kleuren in de lucht. Ik leun uitgeput tegen een boom aan. We staan hier al zeker een kwartier stil. Je kan het zien als een pauze, maar dat is het zeker niet. Arias, Warlock, Dakota en Roan voeren al de hele tijd een discussie. "Moeten we rechts, of gaan we naar links?" Volgensmij doen ze maar wat. Dit is nou al de tweede keer.. ik ga rechtop staan en loop op de rest af. 'Luister nou eens! Naar links zeg ik je!' Roept Warlock. 'Dat is helemaal niet waar! Als we naar rechts gaan lopen we precies goed!' Schreeuwt Roan terug. Ik ga tussen het groepje in staan en maak me groot. 'Genoeg!' Schreeuw ik. Geschrokken houdt iedereen zijn mond. 'Jullie zijn nu al de hele tijd bezig. Ophouden nu. Laten we morgen verder gaan.. ik ben kapot..' Twijfelend kijk iedereen me aan. Oké.. die gaan sowieso niet stoppen.. 'Luister, jullie mogen best ruzie maken, maar doe dat zachtjes.. dan kan ik tenminste slapen.' Ik wacht geen reactie af. Ik loop weer terug naar de boom en ga er tegen aan zitten. Ik leg mijn hoofd tegen de stam en zucht. 'Roep me maar als het zo ver is.'

Heey een nieuw hoofdstuk. Net iets langer dan normaal, omdat ik niet meer heb geüpdate ;)

En bedankt voor die 6K natuurlijk!!
Like, comment and follow plss :)
Lya :3 ❤ ❤