Ik veeg mijn mond af met een servet. Dat eten was echt hemels.. 'dat was echt lekker, Warlock. Ik wist niet dat je zo goed kon koken.' Zegt Dakota, terwijl ze een stukje onderuit zakt. Warlock grinnikt, terwijl hij zijn handen heen en weer beweegt. Langzaam stapelt hij met magie alle borden en schalen op elkaar. 'Ik ben blij dat het heeft gesmaakt. Nou, ga lekker naar boven. Ik ruim dit wel even op.' Iedereen springt op en loopt de kamer uit. Zelfs Roan vertrekt. Ik sta op en kijk naar de stapels borden. 'Moet ik je even helpen?' Vraag ik. Warlock heeft al gezorgd voor het heerlijke eten. Hij hoeft niet alles zelf te doen.. 'Nee hoor, Felice. Jij bent hier de gast. Ik kan het zelf wel. Ga maar naar boven.. we beginnen morgen vroeg met de training.' Ik zucht diep en loop dat twijfelend de kamer uit. Ik loop de trap op en open mijn kamer deur. Meteen krijg ik een kussen tegen mijn hoofd. Zeg, moet dat nou? Ik kijk op Dakota lacht zachtjes. 'Welkom terug.' Zegt ze grinnikend. Ik haal mijn hand door mijn haar en loop naar mijn bed. 'Bedankt voor die lieve begroeting.' Dakota lacht. 'Sorry. Ik moest het gewoon even doen.' Ik pak mijn kussen van mijn bed en gooi hem in een snelle beweging tegen jaar hoofd. Geschrokken kijkt ze me aan. 'Dat moest ik gewoon even doen.' Zeg ik grinnikend. Ik pak mijn kussen van haar bed af en leg hem werd op mijn bed. Ik kruip onder mijn dekbed en leg mijn hoofd op mijn kussen. Dit is echt een heerlijk bed.. ik sluit mijn ogen en zucht diep. 'Tot morgen..' is het laatste dat ik hoor, voordat ik in slaap val..

Ik krijg een harde tik tegen mijn hoofd. Ik schiet overeind en kijk mijn kamer rond. Warlock staat naast me. Heeft hij zonet echt zijn staf tegen mijn hoofd geslagen? 'Goedemorgen, Felice.' Fluistert Warlock. Dakota slaapt nog en de hele kamer is nog donker. Hoe laat is het? Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en kom uit mijn bed. 'Goedemorgen.. vertel eens, hoe laat is het?' Vraag ik terwijl ik Dakota's borstel van haar nachtkastje haalt. Ik kam mijn haren een keer en leg hem daarna zachtjes terug. 'Vijf uur 's ochtends.' Ik kijk Warlock met grote ogen aan. Hij maakt een grapje zeker.. vijf uur?! 'Vijf uur?! Zeg, doe eens heel even normaal!' Zeg ik, terwijl ik weer terug in mijn bed kruip. Warlock pakt me bij mijn kraag en sleurt me uit bed. 'Felice, we vertrekken tegen de middag. Ik wil nog een ding oefenen voordat we echt kunnen gaan.' Ik werp Warlock een boze blik toe en krabbel overeind. Ik strijk mijn jurk glad en been daarna de kamer uit. Vijf uur.. ga lekker iemand anders uit bed halen die daar wel zin in heeft.. Dit slaat echt nergens op! Ik loop voorzichtig de trap af en stop weer voor het schilderij. Stiekem hoop ik dat ik nu niet naar buiten hoef.. het is daar vast ijskoud. Warlock gaat naast me staan en laat de opening weer tevoorschijn komen. Aah man.. toch naar buiten. Warlock gebaart naar de opening. 'Ga maar lekker naar buiten.'

Heey een nieuw hoofdstuk. Dit is weer zo'n hoofdstuk dat niet zo heel spectaculair is xD. Vanaf nu weet ik weer ongeveer wat ik wil doen, dus het schrijven zal wel weer wat sneller gaan ^-^

Like, comment and follow plss :)
Lya :3 ❤ ❤