hoofdstuk 4
"Wat gaat veranderen?" Vraag ik. Ik krijg geen antwoord meer. "Hallo?" Ik zucht diep. Lekker dan. Komt die man eerst mijn hoofd in, gaat hij daarna weg zonder iets te zeggen. Kent hij het woord "beleeft" niet? Ik ga in het midden van de ster op de grond liggen. Ik sluit mijn ogen. Morgen ben ik 14.. ik weet niet of ik dat wel zo leuk vind. Ik heb een raar gevoel.. alsof er iets vreselijks gaat gebeuren. Ik zucht diep en knijp mijn ogen wat verder dicht. Het duurt niet lang voordat ik in slaap val..
Die nacht..
Ik wordt wakker van een fel licht dat in mijn ogen schijnt. Ik ga recht op zitten en rek me uit. Ik open mijn ogen. Nou dat licht is wel heel fel.. ik knijp mijn ogen tot spleetjes, totdat ik gewend ben aan het licht. Het licht van de maan schijnt door het oude raam naar binnen. Dat is vreemd... ik zit hier al heel lang en nog nooit is er maanlicht naar binnen gekomen.. ik sta op en kijk om me heen. De ster onder me geeft nu blauw licht af. Huh? Ik probeer er doorheen te lopen maar het licht houdt me tegen. Wat hebben die mensen nou weer gedaan?! Ik probeer er een aantal keer doorheen te lopen,maar het is onmogelijk. Plotseling verschijnt er een wit licht onder me. Wat is dit?! Wat doen ze met me?! Ik moet hier weg. Dit gaat niet goed. Ik probeer te bewegen maar het lukt niet. Op de muren verschijnen witte krullen. Plotseling wordt mijn rug recht getrokken en krijg ik enorme steken in mijn rug. 'Stop!' Schreeuw ik. Tranen verschijnen in mijn ogen. Ik Schreeuw het uit van de pijn. Opeens wordt ik omhoog getrokken. Het licht van de maan schijnt nu in mijn gezicht. Ik knijp mijn ogen dicht. Waarom zetten ze me niet gewoon neer?! Waarom stoppen ze niet?! Plotseling verdwijnt het licht. Ik val hard op de grond. Nou zeg.. dat mag best iets zorgvuldiger.. Kreunend kom ik overeind. Ik strek me uit. Oké..dit was zo vreemd.. ik snap er niks van. Echt als Sean morgen terug komt, dan grijp ik hem bij zijn keel. Wat denkt hij wel niet! Ik ga op de grond zitten en trek mijn knieën tot onder mijn kin. Ik ben nu niet meer zo moe. Goed gedaan maan...
P.o.v Sean.
Ik hoor Felice schreeuwen. Grijnzend loop ik door de grijze gangen. Ik kijk door een klein raampje in de deur. Felice zit op de grond. Ze heeft haar knieën opgetrokken. Zo te zien is het gebeurt. Twee prachtige witte vleugels steken uit haar rug. Zo te zien merkt ze zelf niets. Ik ga met de wenteltrap naar beneden. Jack zit weer aan de houten tafel. 'Het is gebeurt.' Zeg ik. Hij grijnst. 'Verplaats haar morgen naar de bovenkamer.' Zegt hij. 'Zeker weten? We hebben daar geen kettingen om haar vast te zetten. Stel ze komt er achter en ontsnapt, wat doen we dan?' Vraag ik. 'Daar maak ik me niet druk om. Die vleugels verdwijnen na een tijdje weer. Ze zal niks merken.' 'Oke dan. Ik verplaats haar morgen..'
Heey een nieuw hoofdstuk. De inspiratie is daar. Ja ja.
Like, comment and follow plss :)
Lya :3 ❤ ❤
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top