Na al die trappen kom ik weer uitgeput boven. 'Kon je me niet gewoon hier afzetten, Roan?!' Roep ik naar benden. Warlock lacht hard. 'Dat kan hij niet, Felice! Dit is goed voor je conditie!' Ik zucht een keer diep. Conditie.. juist ja.. ik denk dat ik eigenlijk een best goede conditie heb na al die dagen lopen.. 'Nou, springen!' Roept Roan ongeduldig. Ik haal een keer diep adem, neem een aanloop en spring van de rand op. 'Felice, nee!' Roept Warlock. Vragend kijk ik onder me. Ik ga sneller naar beneden dan net. Oeps.. ik slaak een gil. 'Roan!' Schreeuw ik. Ik zie Roan mijn kant op komen. Angstig kijk ik naar beneden. Net voordat ik de grond raak voel ik twee stevige armen onder me. Ik slaak een zucht van opluchting. Roan zet me neer en land naast mij. 'Geen aanloop, Felice. Wat denk jij wel niet..' zegt Warlock streng. 'Sorry hoor.. het leek me best logisch.' 'Logisch?! Zodra je naar beneden springt met een aanloop ga je minstens 2 keer zo snel! Waarom lijkt het je dan logisch om naar beneden te springen?!' Ik slik en sla mijn ogen neer. Als iemand me dat gewoon van te voren verteld, dan had ik dat geweten. Warlock heeft alleen tegen me gezegd dat ik naar beneden moet springen.. 'Ga naar boven, Felice..' zegt Warlock geïrriteerd, terwijl hij met zijn hand over zijn wenkbrauwen wrijft. Ik knik en loop snel richting de trap. 'Felice, wacht. Ik breng je wel even.' Zegt Roan. Hij pakt me vast bij mijn middel en vliegt richting de toren. Hij is zo lief.. Roan zet me boven op de toren neer. 'Als het je nu niet lukt, doen we het samen.' Zegt hij. Ik glimlach verlegen en knik. 'Je kunt het.' Zegt hij, terwijl hij naar beneden vliegt. Nogmaals adem ik een keer diep in en uit. Ik spring rustig van de toren af. Oké.. vlieg.. vleugel help me, ik wil vliegen. Kom op! Vlieg! het duurt niet lang voordat ik Roan's armen weer voel. Ik kijk onder me. Ik raakte bijna de grond.. alweer.. Roan brengt me terug naar de toren en zet me neer. 'Laten we het maar samen doen, Felice. Ik ga je helpen.' Zegt hij. Voorzichtig pakt hij mijn hand vast, waardoor ik meteen moet blozen. Ik krijg de tijd niet om rustig door te ademen. Roan springt meteen van de toren af en sleurt mij met zich mee. 'Ga horizontaal liggen!' Roept Roan. Hij moet schreeuwen om boven de wind uit te komen. Voorzichtig kantel ik mijn lichaam. Ik kan nu recht in de ogen van Roan kijken. Angstig kijk ik naar beneden. 'Focus je op mij, Felice!' Ik til langzaam mijn hoofd op en kijk Roan angstig aan. 'Denk aan het gene dat je nou het liefste wil!' Vlieg! 'Felice! De richting! Denk aan de richting!' 'Oke!' Schreeuw ik terug. Omhoog ik voel een tintelend gevoel op mijn rug. Ik heb niet meer het gevoel dat ik val. Een glimlach is verschenen op het gezicht van Roan. Ik kijk naar beneden. Ik ga omhoog? Een brede grijns verschijnt op mijn gezicht. Roan gaat een stukje verderop vliegen. 'Probeer hier heen te komen.' Zegt hij. Oké.. eerst een stukje omlaag. Langzaam ga ik naar beneden. Stop! Denk ik, wanneer ik precies op de zelfde hoogte vlieg als Roan. En nu.. rechtdoor. Ik kantel mijn lichaam een beetje en vlieg nu snel op Roan af. Te snel.. nee, nee, nee! Stop! Langzaam neemt mijn snelheid af, maar ik kan niet meer optijd stoppen. Ik bots hard tegen Roan aan, waardoor hij zijn armen snel om mijn middel heen slaat. Dat is maar goed ook.. anders was ik gevallen.. beschaamd staar ik Roan aan. Ik voel dat ik langzaam rood word. Roan grinnikt. 'Oh.. Eh.. het spijt me. Ik kon niet remmen.' Zeg ik, terwijl ik diep in zijn ogen staar. De ogen die ik bij onze eerste ontmoeting zo mooi vond.. 'is niet erg.' Zegt Roan dromerig. 'Oh gelukkig want ik da-' ik word onderbroken midden in mijn zin. Roan drukt onverwachts zijn lippen op de mijne..

Heey een nieuw hoofdstuk! Ik ben eergisteren heel lang bezig geweest met een schoolopdracht en ik heb het heel druk, waardoor ik niet kon schrijven. Sorry!!!

Like, comment and follow plss :)
Lya :3 ❤ ❤