Zo snel als ik kan grijp ik Arias' nek vast. 'Wij pakken helemaal niemand, Arias.' Zeg ik snel. Arias grinnikt. Hij kantelt zijn vleugels naar de zijkant en begint er mee te slaan. We gaan steeds sneller en sneller. De wind suist in mijn oren en mijn haren wapperen wild om mijn hoofd heen. Waarom moet dit nou weer?! Ik vind het dood eng. 'Arias stop!' Schreeuw ik. Ik moet wel anders kom ik niet boven het gesius van de wind uit. 'Je weet dat ik het eng vind! Ga gewoon normaal vliegen!' Arias begint hard te lachen waarna hij nog sneller gaat vliegen. 'Geniet er van Felice. Voor je het weet vlieg jij hier rond, als je tenminste echt een Engel bent.' Genieten?! Dat komt misschien later. Nu is het niet echt het moment.. 'Kom op Felice. Ga rechtop zitten. Je mist alle actie.' Voorzichtig ga ik rechtop zitten. Ik hou met mijn handen de nek van Arias goed vast. Bomen flitsen voorbij. Arias maakt gevaarlijke bochten om bomen heen en vermijd nog net de laaghangende takken. 'Arias! Doe voorzichtig!' Roep ik bang. Arias lacht hard. 'Rustig Felice. We zijn al bijna bij Aderyn.' In de verder zie ik Aderyn. Ze vliegt behendig om de bomen heen. Dakota zit lachend op haar rug. Aderyn werpt een blik naar achteren. Ze kantelt haar vleugels en begint nog sneller te vliegen. 'Hou je vast!' Roept Arias grijnzend. Oh nee.. Arias gooit zijn lichaam naar voren. Hij begint nog sneller met zijn vleugels te slaan. Het duurt niet lang voordat we Aderyn en Dakota in hebebn gehaald. Arias gaat boven ze vliegen. Net een van zijn klauwen duwt hij Aderyn naar beneden. Aderyn verliest haar evenwicht waardoor met een hoge snelheid naar beneden valt. 'Arias! Je moet ze helpen!' Roep ik snel. 'Dat kan niet. Jij zit op mijn rug.' Oke.. ik kan nu 2 dingen doen. 1 springen en hopen dat mijn vleugels misschien tevoorschijn komen. 2 blijven zitten en hun neer laten storten. Ik duw me met mijn armen omhoog. Voorzichtig zet ik mijn voeten op de rug van Arias. 'Felice...wat ga je doen?' Vraagt Arias. 'Ik pak Dakota. Jij moet Aderyn helpen.' Nog voor Arias iets terug kan zeggen, zet ik me af. Ik spring van de draken rug af. Met een hoge snelheid val ik naar beneden. De grind komt steeds dichterbij. Oké vleugels. Als jullie er echt zijn is dit misschien het moment om te voorschijn te komen. Er gebeurt niks. Naast me hoor ik Dakota gillen. Ze zwaait hevig met haar armen in de hoop dat ze misschien ook kan vliegen. Ik grijp haar arm vast en trek haar naar me toe. 'Felice! Wat doe je?! je had boven moeten blijven!' Roept ze. 'Leg je armen rond mijn middel.' Zeg ik snel. Dakota trek zich los. 'Nee! Je hebt niet eens vleugels. Dan storten we beiden neer.' Dakota ' s ogen flitsen langs de bomen af. Ze strekt haar armen uit. Ze snel als ze kan grijpt ze een tak vast. Ze is veilig..

Daar ga ik dan. Langzaam komt de grond dichterbij en ik weet niet wa t ik moet doen. Op een of andere rare manier werken mijn vleugels niet. Misschien zou die man met die rare quotes iets kunnen doen maar ik heb ook niks meer van hem gehoord. Ik sluit langzaam mijn ogen. Het is voorbij..

Heey een nieuw hoofdstuk. Felice heeft haar leven geriskeerd voor Dakota. Zou iemand haar nog kunnen redden?

Ik ga trouwens nu aan een XL special beginnen die ik om 24:00 online zet tijden oudjaars avond. Het wordt het eerste hoofdstuk van 2016!

Like, comment and follow plss :)
Lya :3 ❤ ❤