Ik open een grote, houten deur en steek mijn hoofd door de kier die ontstaat. Een grote kamer ligt achter deze deur. Het heeft de zelfde vloer als in de woonkamer. Een tweepersoonsbed met witte lakens gemaakt van zijden staat tegen de achterwand. Aan elke kan van het bed staat een nachtkastje met een lampje er op. Tegen de linker muur staat een eikenhouten kast waar ik waarschijnlijk mijn kleren op kan bergen. Ik haal mijn rugzak van mijn schouders af en leg hem op het bed. Is deze kamer voor mij alleen? Ik loop naar een groot raam toe en kijk naar buiten. Ik heb een prachtig uitzicht. De zon gaat langzaam onder. De lucht heeft prachtige kleuren. Het is hier prachtig.. ik vraag me af of mijn ouders hier ook zijn. Ze missen me wel..toch? Ik zucht diep. Ik hoop dat ik ze ooit nog tegen kom..

P.o.v Arias.
Ik loop rustig omhoog. Felice heeft een eigen kamer, net als ik. Ik blijf even voor haar deur staan en zucht daarna diep. Ik leg mijn achterhoofd tegen de deur aan. Ik hoor zachte voetstappen op de trap. Dakota komt de trap op. Ze blijft recht voor me staan. Ik zwijg. 'Arias, wat is er aan de hand?' Vraagt ze. Is er iets aan de hand? Jazeker. Moet Dakota het weten? Ik weet het niet.. ik haal alleen mijn schouders op en slaak een diepe zucht. 'Arias?' 'Er is niks aan de hand..' 'Ik zie het aan je. Je ziet het in je ogen.' Ik bijt op mijn lip. Dokata ziet het altijd aan mensen. Ik snap niet hoe ze het doet.. 'Wat is er?' Vraagt ze nogmaals. 'Herinner je je die Engel nog? Die Dark Angel die mijn ouders heeft vermoord?' Dakota knikt. 'Hij verdween, maar hij is weer opgedoken.. Toen we voor dit huis landde was hij daar. Hij heeft ons de hele tijd gevolgd.' Even is Dakota stil. 'Ik liet Felice hier wachten en ben hem toen achterna gevlogen.' 'Waarom?' 'Omdat ik niet wil dat hij andere ooit nog iets aan doet.' Ik kijk naar de grond en zucht nogmaals. 'Wat Roan heeft gedaan is verschrikkelijk. Ik snap dat je het hem niet kunt vergeven, maar het was niet zijn schuld. Hij had nog geen controle over die krachten die hij gekregen heeft. Het is een goede jongen. Hij heeft het nooit zo bedoeld.' Hoe kan je nou opzettelijk twee Draken vermoorden?! Bijna niemand kan draken doden. Hun schubben zijn als een panser. Je hebt speciale krachten nodig om draken te doden. Roan bezit deze krachten. Waarom zou hij draken zonder opzet doden? Zonder nog iets tegen Dakota te zeggen loop ik snel naar mijn kamer..

P.o.v Aderyn.
Dakota komt verward nar beneden. Ik hou mijn ogen op de pan gericht. Heerlijke stuken zalm liggen er in. Ik draai ze behendig om en richt me dan op Dakota. 'Heey Kota.' Zeg ik. 'Hallo.' Mompelt ze. Hmm.. Waarom doet ze zo? 'Alles oké?' 'Arias kwam Roan tegen. Hij is nogsteeds boos op hem.' arme Arias.. hij had het net achter zich gelaten.. 'Roan is een goede jongen. Hij doet geen vlieg kwaad. Ik vind het jammer dat het zo gelopen is tussen die twee..' zeg ik terwijl ik de stukken zalm uit de pan haal. 'Ja.. het is inderdaad niet fijn. Felice zal wel niet begrijpen waarom Arias zo is. Hij heeft haar zijn verleden nog niet echt verteld' 'Dan wordt het tijd dat hij het verteld, maar nu eerst: eten.'

Heey een nieuw hoofdstuk. Roan is een goede jongen. Zijn jullie het daar mee eens?

Like, comment and follow plss :)
Lya :3 ❤ ❤