hoofdstuk 11

Ik schrik wakker van een ijskoude hand op mijn arm. Ik schiet gillend overeind. Arias staat grinnikend naast me. Zijn rechter hand is klets nat. Daar heeft hij me vast mee aangeraakt. 'Was dat echt nodig?' Vraag ik terwijl ik naar mijn natte arm kijk. Ik veeg mijn arm droog aan mijn jurk en zucht. 'Sorry,ik kreeg je niet wakker.' Zegt hij. Hij staart me aan met een grote grijns op zijn gezicht. Hij vindt het blijkbaar heel grappig.. De grijns verdwijnt van zijn gezicht wanneer ik hem een vuile blik toe werp. 'Niet zo vuil, mevrouwtje. Pak je spullen maar in. We gaan zo.' Arias geeft me mijn rugzak aan en loopt daarna het huisje uit. Zuchtend pak ik de doeken op. Moet ik die wel meenemen..? Ik weet niet zeker of ik ze wel nodig heb. Ik ben zo dom geweest geen slaapzak mee te nemen. Ach ja.. Is mijn eigen fout. Ik besluit de dekens te laten liggen. Ik hijs mijn rugzak op mijn schouder en loop het huisje uit. 'Klaar voor?' Vraagt Arias. Ik knik. 'Laat die vleugels maar tevoorschijn komen. We moeten een paar daagjes vliegen. Dat wordt een probleem.. ik weet niet hoe dat moet. Ik bijt op mijn lip. Arias zucht diep. 'Je gaat me toch niet vertellen dat je niet weet hoe het moet..' Ik haal voorzichtig mijn schouders op. Arias wrijft geërgerd over zijn wenkbrouwen en slaakt een diepe zucht. 'Kom dan maar achterop.' Zegt hij. Ik word weer verblind door een lichtflits. Arias is veranderd in een draak. Zijn stem is weer verlaagd en hij is weer reusachtig. Twijfelend loop ik naar hem toe. Is dit wel zo'n goed idee..? Ik hou niet echt zo van onbekend vervoer.. De vorige keer dat ik zomaar bij iemand in stapte werd ik naar deze rara wereld gebracht.. 'Kom je nog?' Vraagt Arias. Voorzichtig klim ik op de ruwe rug van de draak. Zijn schubben zijn hard maar ze zorgen er wel voor dat ik goed kan blijven zitten. 'Hou me maar aan mijn nek vast. Het doet geen pijn.' Voorzichtig klem ik mijn armen om de nek van Arias. 'Hou je vast.' Arias rent een klein stukje, klapt zijn vleugels uit en stijgt op. We gaan stijl omhoog. Dadelijk val ik! Angstig knijp ik mijn ogen dicht. Ik klem me tegen de nek van Arias aan. Na een tijdje voel ik dat we op een constante snelheid naar voren vliegen. Het gaat rustig, niet te snel en niet te langzaam. Langzaam open ik mijn ogen. Een windvlaag gaat langs mijn gezicht en zorgt er voor dat mijn haar wappert. Automatisch begin ik te glimlachen. Dit is geweldig. Ik kijk voorzichtig naar beneden. Ik zie bomen en rotsen voorbij flitsen. 'Zo eng is het niet hè?' Vraagt Arias grinnikend. Ik schud mijn hoofd en ga rechtop zitten. 'vliegen is hartstikke fijn. Het is de droom van ieder mens.' 'Ik zou ook wel willen weten hoe het is om te vliegen..' Mompel ik. 'Dat komt later, Felice.' Zegt Arias. Arias draait zijn kop zodat hij me aankijkt. Zijn grote ogen lachen. 'Focus jij je nou maar op de weg, draakje.' Zeg ik grinnikend. Arias lacht. Net als hij zijn kop weg wil draaien veranderd zijn gezichtsuitdrukking. Wat is er aan de hand? 'Hou je vast, Felice.' Zegt Arias, terwijl hij voor zich kijkt. 'Waarom?' 'We hebben gezelschap..'

Heey een nieuw hoofdstuk. Wie zou er achter hun vliegen?

Like, comment and follow plss :)
Lya :3 ❤ ❤

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top