Heey lezertjes! Voordat we beginnen heb ik nog wat mededelingen.

1.in dit deel staat het verhaal van Dakota en SammyCat die bij een vraag hoort.

2. Luna Wolf wordt een personage in Angel Or Dragon?

3. Het hoofdstuk is 2800 dus neem de tijd.

4. De cast zal onder het volgende deel staan.

5. Als je alleen geïnteresseerd bent in de vragen en de antwoorden, lees dan alleen de schuin gedrukte en dik gedrukte stukken tekst.

6. Het is anders geschreven dan je misschien gewend bent. Laat me weten wat je er van vind!

Veel lees plezier!

----------------------------------------------------------
Felice liep zenuwachtig de zaal binnen. Ze had nog nooit een interview meegemaakt en wist dus ook niet wat ze kon verwachten. Het enige wat haar opviel was dat de rest al binnen was. Ze zag Arias, Roan, Warlock, Nathaniël, Dakota, Aderyn, Jassmin en SammyCat. Er stonden ook een paar mensen die ze niet kenden. Er stond een onbekend meisje in de hoek van de kamer. Ze had lange, sneeuw witte haren die tot halverwege haar rug kwamen. Ook had ze ijs blauwe ogen die blonken in het licht van de kroonluchters. Ze had dit meisje nog nooit in haar leven gezien. Ze vroeg zich af waarom ze er überhaupt was. Op de uitnodiging die ze had gekregen stond:

"Alleen voor AOD redactie leden."

Zelf wist ze niet goed wat "AOD" precies bekende, maar blijkbaar was zij er lid van. Ze kon niet stoppen met staren naar het meisje in de hoek. Het meisje keek haar aan met dichtgeknepen ogen. Ze voelde zich aangestaard door het meisje. Ongemakkelijk keek Felice toch maar de andere kant op. Ze richtte zich op alle fotografen die voor haar stonden. Zelf vond ze dit niet echt nodig. Het was maar een stom interview..

De interviewers deden allemaal een stap naar voren. Ze zagen er allemaal anders uit en tot haar verbazing waren het alleen maar vrouwen. Alle interviewers hadden een naamplaatje met alleen de voornaam van de desbetreffende persoon. Meteen stapte er al eentje naar voren. Het was een wat langere vrouw met kastanje bruin haar en groene ogen. Ze keek lief uit haar ogen en was duidelijk zenuwachtig. Op haar naamplaatje stond de naam "Danique" deze naam was er met sierletters op gezet.

"Ik vind het allemaal nogal verwarrend. Mijnheer Warlock beschrijft u met het woord Dragon Angel, maar bent u nou eigenlijk een Dragon of een Angel?"

Felice moest even goed nadenken over deze vraag. Warlock had het in haar ogen allemaal wat vaag uitgelegd, maar ze begreep het wel. Ze zocht voor een betere manier om het uit te leggen en probeerde de juiste woorden bij elkaar te zoeken.

"Nou, ik ben eigenlijk een Engel die Draken kan besturen. Dankzij mijn krachten kan ik met deze wezens communiceren en ik kan ze laten doen wat ik wil."

Legde ze in het kort uit. Danique dacht even na over dit antwoord. Ze knikte tevreden en stapte daarna weer achteruit. Dit was de enige vraag die ze aan Felice wilde stellen.

Vervolgens stapte er een wat kleinere vrouw naar voren. Ze was niet heel klein, maar net iets kleiner dan de gemiddelde vrouw. Ze droeg haar lange blonde haren in een hoge paardenstaart. Ze lachte vriendelijk waardoor haar blauwe ogen oplichtte. Deze persoon ging onder de naam "Morty" ze had een A4-tje in haar hand waar allerlei dingen op geschreven waren.

"Laten we maar gewoon de vragen afgaan.. Deze is voor Aias. Ik wil graag weten wat u nou van Felice vind."

Arias staarde even naar de interviewer en keek daarna naar Felice. Hij glimlachte znuwachtig naar haar en er verscheen langzaam een rode kleur op zijn gezicht. Hij werd zo rood dat zijn bruine haren blond leken.

"Oh..Ehm..nou, ik vind Felice een heel aardig meisje. Ik zie haar als een echte... vriend. Ik was natuurlijk de eerste die ze tegen kwam en ik vond haar meteen al aardig."

Antwoordde Arias. Hij leek zelf erg tevreden met zijn antwoord. Felice voelde zich gevleid. Ze kon hem zien als een echt vriend..

"Bedankt, en mag ik nu dan uw mening over Felan?"

Verbaasd staarde Arias naar Morty. Hij wist niet wat "Felan" was. Hij had we nog nooit van gehoord. "Felan?" Vroeg hij verbaasd.

"De naam die is bedacht voor Roan en Felice als koppel."

Nu keek ook Felice verbaasd naar Morty. Ze hadden een naam bedacht voor haar en Roan? Wat romantisch! Ze lachte lief naar Roan en Roan lachte tevreden terug. Arias dacht even diep na over zijn antwoord.

"Het is een leuke combinatie van namen... denk ik? Meer wil er liever niet over kwijt."

Arias lachte nerveus. Hij had zichzelf nog gered uit deze vraag.

"Dankje.. De volgende vraag is voor Roan. Wanneer ga je het aan Felice vertellen?"

Met grote ogen staarde Roan naar Morty. Hij zag dat Felice hem al vragend aan keek.

"Volgende vraag."

Riep hij snel. Morty keek hem verontwaardigd aan maar keek snel op haar blaadje voor de volgende vraag. Felice staarde Roan alleen verward aan, maar besloot geen vragen te stellen. Hier had ze het later wel met hem over.

"Oke deze is voor Warlock. Wat vind je er nou van dat juist Felice de wereld moet redden?"

Warlock deed trots een stapje naar voren. Hij ging rechtop staan en maakte zich klaar om antwoord te geven op de vraag.

"Ik heb er gemixte gevoelens bij. Aan de ene kant weet ik zeker dat ze dit aan kan, maar aan de andere kant ben ik bang dat het mis gaat. Tenminste, Als we de voorspelling moeten volgen."

Morty schreef zijn antwoord op. Dit was de eerste keer dat ze aantekeningen maakte. Warlock deed weer een stapje naar achteren en glimlachte naar Felice.

"Bedankt, Warlock.. De volgende vraag is voor Aderyn, Dakota en SammyCat. Is Felice een goede vriendin?"

De drie meisjes stapte naar voren. Alleen SammyCat was nog in haar dierlijke vorm. Zij had namelijk geen menselijke vorm. Felice ging even rechtop staan voor deze vraag. Ze was wel benieuwd naar het antwoord.

'Ja, Felice is een uitstekende vriendin." begon Dakota.

"Ze is lief en zorgzaam.. soms misschien iets te.." grinnikte SammyCat.

"Maar het aller belangrijkste is dat ze geweldig goed kan luisteren."

De drie meiden liepen weer terug naar achteren.

"Okee.. dan sluit ik af met 2 vragen voor Felice. Als eerste, wie vind je de aardigste persoon die je Tot nu toe hebt onmoet? Aangezien je een relatie hebt met Roan mag je hem niet noemen."

Meteen werden alle blikken op Felice gericht. Ze keek even naar al haar vrienden en zuchtte diep. Ze wilde eigenlijk helemaal niet kiezen.. ze vond ze allemaal zo aardig..

"Ik denk... uhm... Nathaniël. Of..Wacht.. nee...Arias.. man dit is een moeilijke! Ik wil echt niet kiezen.."

Morty schreef haar antwoord op en ging daarna verder.

"En als laatste, wat vind jij er zelf van dat je Cilbereen moet redden?"

Felice hoefde niet lang na te denken over deze vraag.

"Ik vind het eng.. ik weet niet wie "de Queeners" zijn en vooral dat vind ik eng. Ik weet niet wat mij te wachten staat."

Morty schreef alles op en deed daarna weer een stapje naar achteren. Er verscheen een grijns op het gezicht van het meisje dat in de hoek stond. Felice had geen idee dat dit Madison was, die zelf bij "de Queeners" hoorde.

De volgende interviewer deed een stapje naar voren. Het was een lang meisje met licht blond haar en hemels blauwe ogen. Ze had haar haar los hangen. Het bedekte de helft van haar gezicht. Het meisje keek lief uit haar ogen en glimlacht kort, voordat ze op haar blaadje keek. Felice kon haar naamplaatje nog net zien. "Manon" stond er met sierlijke letters opgeschreven.

"De eerste vraag is voor..uhm.. Roan. Houdt je echt van Felice?"

Manon friemelde zenuwachtig aan haar trui. Ze wist niet of het wel zo'n goed idee was om deze vraag te stellen.

"Ja, ik hou echt van Filice. Met heel mijn hart."

Antwoordde Roan kort. Hij hoefde niet meer uitleg aan het meisje te geven. Felice voelde haar wangen rood kleuren en lachte warm naar Roan. Ook Manon leek van binnen te smelten door dit antwoord.

"Bedankt.. ik heb er nog eentje voor je, Roan. Wat vind je van de voorspelling?"

Manon leek wat zekerder van haar zaak te worden. Ze rechtte haar rug en keek Roan aan.

"Ik heb maar wat vage dingen van de voorspelling gehoord, maar ik weet dat er een aantal dingen in staan waarvan ik graag had gehoopt dat die er niet in staan. Ik hoop echt dat we die kleine dingetjes kunnen veranderen."

Manon noteerde zijn antwoord snel en keek toen op haar blaadje voor de volgende vraag.

"Warlock, ben jij bang voor de voorspelling? "

Warlock dacht even diep na. Hij was wel bang voor sommige dingen, maar hij wilde even rustig bedenken welke dingen precies. "Beantwoord de vraag!" Riep een fotograaf achterin. Hij vond dat Warlock wel lang genoeg had nagedacht. Warlock schraapte zijn keel ongemakkelijk.

"Ik wil het niet echt bang noemen.. mijn lot is vast gelegd in deze voorspelling en dat kleine stukje is het enige wat ik een klein beetje eng vind. Verder maak ik me niet al te veel zorgen."

Manon knikte en schreef alles op. Met haar vinger ging ze over het papier en zocht een leuke vraag uit.

"Felice, ik heb nu een aantal vragen voor jou. Wat vind je van je krachten?"

Een glimlach verscheen op het gezicht van Felice. Dit vond ze nou een leuke vraag.

"Uuhmm... ik vind ze echt super fijn. Het vliegen is echt heerlijk om te doen en ik vind het ook erg cool dat ik kan communiceren met draken. Ik vind het echt prachtige beesten. Er valt voor mij nog zo veel te ontdekken. Warlock zegt dat dit nog maar de helft is van wat ik kan, dus ik ben echt benieuwd naar wat ik nog meer kan."

Een glimlach verscheen op het gezicht van Arias. Hij voelde zich gevleid. Ze vond zijn soort prachtige dieren. Dat deed hem goed.

"Bedankt, ik heb nog een aantal vragen voor je. Ben jij eigenlijk bang voor de voorspelling?"

Deze vraag was wat moeilijker voor haar. Er ging van alles door haar heen toen ze deze vraag hoorde. Alleelei woorden vlogen door haar hoofd, maar ze wist niet goed welke ze moest gebruiken.

"Ja, dat ben ik. Ik weet namelijk niet wat mij te wachten staat, zoals ik al eerder zei, want ik heb nog niet eerder over deze voorspelling gehoord. Ik ben vooral bang dat ook mijn lot al vast ligt.. ik wil nog niet sterven.."

Felice's stem trilde een beetje. De laatste zin kwam nog amper uit haar mond. Dankzij deze vraag dacht echt een keer na over de voorspelling. Ze vond het enger dan dat ze eigenlijk had verwacht.

Manon zweeg even. Ze had medelijden met het meisje. Het leek nu pas echt tot haar door te dringen waar ze eigenlijk mee was begonnen.
Manon slikte even.

"Ik heb nog maar twee vragen voor je.. daarna kan je even rustig blijven staan."

Felice keek manon dankbaar aan. Ze had het gevoel dat dit meisje haar wel begreep.

"Heb je twijfels over je relatie met Roan?"

Over deze vraag hoefde Felice niet eens na te denken.

"Nee, ik vertrouw Roan. Ik heb geen twijfels."

"En als laatste, mis je je ouders..?"

Deze vraag kwam zachtjes uit de mond van Manon. Ze durfde hem bijna niet te stellen. Ze was bang dat Felice hier niet bepaald goed op zou reageren.

Felice's gezicht betrok. Ze voelde dat ze steeds witter werd.

"Oh..ja.. ik wil heel graag naar mijn ouders.. ik heb ze al acht jaar niet gezien. Ik heb mijn moeder een brief gestuurd, maar heb nog geen antwoord gehad.. ik wil g-"

Felice kreeg geen woord meer uit haar keel. Het leek wel alsof haar keel werd dicht geknepen. Tranen brandde in haar ogen, maar ze wilde nu niet huilen. Met moeite hield ze haar tranen in bedwang.

"Bedankt...Felice. Jassmin. Wat vinden jullie van de voorspelling?"

Jassmin deed enthousiast een stap naar voren. Dit was de eerste vraag die ze vandaag kreeg, dus ze was erg enthousiast.

"Voor mij was het altijd alleen maar een voorspelling. Ik wist niet echt wat ik er van moest denken. Ik had nooit verwacht dat hij echt uit zou komen. Het klinkt net als een sprookje, maar dan echter.."

Manon bedankte iedereen met een glimlach en stapte daarna terug. Er waren nog twee interviewers over.

Nog een interviewer stapte naar voren. Deze was anders dan alle andere in de zaal. Het meisje had ijs witte haren. De puntjes van haar haren waren raven zwart en ze had twinkelende donker blauwe ogen. Op haar naamplaatje stond de naam "Luna Wolf" Iets aan haar houding was anders. Felice kon het niet goed thuis brengen.

Het meisje hield haar handen achter haar rug. Ze wist zelf ook dat ze anders was dan alle anderen. Zij was, net als Felice, de laatst overgebleven van haar soort. Ze had zich jaren lang verstopt voor iedereen in Cilbereen, maar deze kans kon ze niet laten schieten.

"SammyCat, jij en Dakota kunnen niet zo goed met elkaar overweg. Wat is er gebeurd?"

De stem van het meisje was zacht. Felice had dat niet verwacht. Het meisje zag er namelijk gevaarlijk uit.

"Het was een conflict tussen de Magische katten en de Centaurs e-"

"Het was wel meet dan alleen een conflict, haarbal." Onderbrak Dakota haar. SammyCat keek verontwaardigd op. "Volgensmij stelde ze de vraag aan mij." "Als jij zo'n vaag antwoord geeft weten ze het toch nog niet." "Ze hoeven er toch niet alles over te weten.." "jawel. Ik denk dat da-"

"Stop!"

Schreeuwde Luna door de zaal. Meteen was iedereen doodstil.

"Doe toch eens niet zo kinderachtig! Laat elkaar gewoon rustig antwoord geven.. we gaan wel door. We komen hier later op terug."

Luna Wolf keek Dakota streng aan en stapte daarna terug. Dakota slaakte een zucht en besloot om even stil te zijn.

De volgende interviewer stapte naar voren. Het was een meisje met lange, blonde haren en grijzen ogen. Ze was niet zo heel lang. Op haar naamkaartje stond "José" Ze keek met doffe blik rond. Haar blik bleef hangen bij Dakota.

"Mijn eerste vraag is voor Madison."

Het meisje dat in de hoek stond liep langzaam naar de rest toe. Ze had een rechte houding en keek minachtend op iedereen neer. Ze was voor deze ene vraag. Ze was hier al haar tijd aan het verdoen.

"Hoe ben jij bij Jack en Sean teregd gekomen?"

Vragend keek Felice naar José. Dè Sean? Dat kon toch niet?

"Via mijn baas. Ze vond mij de geschikte kandidaat, omdat ik krachten heb die niemand bezit."

Verbaasd keek Warlock naar het meisje. Zijn gezicht betrok langzaam. Zijn gezichtsuitdrukking veranderde van verbaasd naar boos. Madison lachte even naar hem en liep daarna de zaal uit. Warlock telde een keer tot tien en werd rustig. Hij zal haar ooit nog krijgen..

"En Dakota, aangezien jij denk dat jij het allemaal beter weet.. wat is er gebeurd tussen jou en SammyCat?"

"Toen ik klein was woonde ik met mijn familie in een dorpje, Ironville. Het dorpje lag aan de rand van het territorium van de Magische katten. We hadden deze katten nog nooit gezien en we hadden ook nog nooit problemen met ze gehad.

Toen ik 7 jaar was wilde de Katten hun territorium uitbreiden. Er waren veel nieuwe kittens bij gekomen waardoor hun deel van het bos te klein was. Zonder enige waarschuwing drongen ze Ironville binnen. Ze verwoestte onze huizen en vermoorde elke Centaur die ze tegen kwamen. De hele stam werd uitgemoord door deze magische haarballen... mijn vader, moeder, opa, oma en zelfs mijn tweelingzus werden gedood. Ik heb gerend. Ik rende zo snel als mijn kleine paardenbenen me konden dragen.."

Dakota zweeg. Ze wilde niet meer vertellen. Er was niet meer te vertellen.. Iedereen keek haar met geschrokken blikken aan. Luna Wolf had ondertussen snel mee geschreven en schudde haar hoofd.

Geschrokken deed José weer een stapje naar achteren. Ze richtte haar hoofd op de grond. Het duurde een voordat een ander meisje naar voren stapt. Felice vond het best grappig dat alle interviewers vrouwelijk waren. Alleen tussen de fotografen zaten een aantal mannen. Het was vreemd maar wel een beetje grappig.

Heeyy!! Deel 1 van de special staat nu online! Het hoofdstuk werd zo lang dat ik het wel in 2 delen moest doen... sorryyy!!

Like, comment and follow plss :) Lya :3