Κεφαλαιο 2ο
Φτάνοντας στην Αθηνα μαζεψα τα φτερά μου.Η ωρα ηταν δώδεκα τα μεσανυχτα.Αποφασισα να πάω μια βόλτα.Μετα απο δέκα λεπτα εφτασα σε ενα παρκο.Καθιστά σε ενα παγκάκι και χαζεψα το άδειο πλεον κινητο μου.Είχα ησυχία μέχρι που άκουσα δυνατά γέλια να πλησιάζουν.Μεσα στο παρκο μπήκε μια παρέα τεσσάρων ατόμων.Ηταν όλοι τους ψηλοί και αρκετά όμορφοι.
Όμως ένας μου τράβηξε τη προσοχή. Ηταν ψηλός,φορούσε μαύρα Ρουχα ειχε καστανοξανθα μαλλια απο οτι με άφησε το σκοτάδι να καταλάβω.Αυτό όμως που με μαγνητίσει και φαινόταν πεντακάθαρα ηταν τα υπεροχα πράσινα ματια του τα οποία έλαμπαν.Εκατσαν στο απέναντι παγκάκι μαι τοτε συνέβη. Με ειδε αυτο το άτομο που μου είχε τραβήξει την προσοχή!
Μετα απο λίγη ωρα με πλησίασε και μου ειπε:
??~Γεια μήπως έχεις καρτα να κάνω ε τηλεφώνημα?
R~Εμμ...ν..ναι...ειπα διστακτικά και του έδωσα το κινητο μου.
Αρχισε να πληκτρολογεί εναν αριθμο και στη συνέχεια πάτησε το κουμπί για να ξεκινήσει η κλήση.Αυτο που με παραξένεψε ηταν οτι δεν τοποθέτησε το κινητο στο αυτί του.
Ξαφνικα ενα κινητο απο το απέναντι παγκάκι αρχισε να χτυπάει.Κοιτά σύμπτωση.
Τοτε εκεινος Τερματισε την κλήση και μου είπε:
??~Λοιπον ευχαριστώ που με άφησες να πάρω τον αριθμο σου!Τα λέμε...Εμμ το ονομα σου?ειπε
R~R...r...ra...raf. ειπα τραυλιζοντας
~Οκ τοτε τα λέμε Ραφ θα σε πάρω!!!ειπε μου έκλεισε το μάτι και πήγε να φύγει τοτε φωναξα
R~Εσενα πως σε λένε?
?~Εγω είναι ο δαίμονας σου.Μονο αυτό προς το παρόν αρκεί! Είπε κοιτώντας με με ένα βλέμμα όλο υπεροψία και γύρισε να φύγει.
R~Μιλαω σοβαρά!φωναξα
?~Και εγώ!!!είπε και έφυγε πίνοντας το ποτό που κρατούσε αφήνοντας με παγωμένη στην θέση μου.Τι ηταν αυτό τώρα??
~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•
Να και το δεύτερο κεφάλαιο!!!
Πως σας φάνηκε το αγορι-δαιμονας?!?
Μάλλον αύριο θα μπει ή άλλο ενα ή αλλα δυο!!!
Φιλια τα λέμε!!!
πηνελοπη💋💋💋
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top