ZELO ANGELO

Early in the morning, I got a call from Perez. He told me if am I really sure and ready to go with them. Is he fcking kidding me? Matagal ko nang gustong makita at makaharap ang mga taong dahilan ng insidenteng kinaharap namin. I just wanna flip their head off their bodies damn much. Kung hindi lang sila babae, malamang hindi ko na sila sinanto.

At bago ako pumunta sa address na binigay ni Perez ay naisipan ko munang dumaan sa mas importanteng bagay.

Sakay ang MonsterX ay pinaharurot ko ito hanggang makarating ako sa isang famous flowershop. Yeah it's my first time in a place like this and it's kinda awkward. Wala akong alam sa mga bulaklak tangina.

Bago ako makapasok ng flowershop ay biglang nagring ang IphoneX ko at nang makita kung sino ang tumawag, walang gana ko itong sinagot.

"BRADER!!!"

Nailayo ko ang phone ko mula sa aking tenga and I flinched as he shouted through the phone. Dammit! Mabibingi pa yata ako sa damuho na 'to.

"YOU. FCKING. DON'T. NEED. TO. SHOUT. SILVA." Malakas at may diin kong sabi sa kanya.

Narinig ko pa ang nakakarinding tawa ni Silva bago ito sumagot.

"Ay HEHEHE! Sorry na. ASAN KA PALA BRADER?? ANO ORAS KA PAPASOK???" he asked.

Lol, hindi ko nga pala sinabi sa kanya na hindi ako papasok ngayon.

Bakit ko naman kasi sasabihin. Jowa? Ulol.

"You really don't need to know. Just tell our professors that I won't be around because I have errands to do." Tanging naging sagot ko lang sa kanya at narinig ko nanaman siyang umangal.

"HA?! DI KA PAPASOK?! ANDAYA!!! MAY SHOOTING NANAMAN KAYO NI LANGIT ANO?! ALAM NYO IISIPIN KO NA TALAGANG TRINATRAYDOR NYO AKO HUHUHU!"

I rolled my eyes before speaking.

"You're being an idiot again. Pwede bang wag mong araw arawin ang pagiging tanga?" Pakiusap ko.

"HEH! DI TAYO BATI BRADER! BYE!"

Akmang ibababa na sana niya ang tawag nang pigilan ko siya.

"W-wait!" Oh shit. This is not so me! Ugh!

"Wow! Perstaym! Gusto mo na akong kausap ngayon brader?! HEHEHE" The fuck? What's with the change of mood? Babae ka ba Silva.

"The hell are you saying. I just wanna ask something." Pigil ko sa sarili ko na wag maging awkward cause I fcking feel the awkwardness eating me!

"WOW BRADER TEKA NGA NAPAKA-KAKAIBA MO NGAYON HA. MAY HINDI KA RIN PALA ALAM BRADER? HAHAHA! SIGE ANO YUNG TANONG MO. BASTA WAG MATH AH. HEHEHE" I think mali yata ako nang pagtatanungan punyeta.

"Uhm... I uhmm.. what.. Ugh just forget it." Ugh fck it! Why can't I just ask it straight away?! What's wrong with my fcking mouth eh?!

"Luh, ano kaya yon. Si Brader muntanga. Ano na nga tanungin mo na!" With all of my strength, I tried to calm myself dahil sa kaba na nararamdaman ko ngayon. Wtf is wrong with me.

"....." Binubuka ko ang bibig ko pero walang boses na lumalabas. Ugh! I hate this sht.

"Brader ano sasabihin mo ba o papanisin mo lang yung lawa--"

"Tell me what flowers are being bought for women."

Mabilis na tanong ko. Shit sa wakas nasabi ko din.

Pero matagal angkatahimikan mula sa kabilang linya.

Wtf? Did he just dropped my call?!

"Silva." I said once, twice.

"WAHHHHH!!!!!!!" I accidentally dropped my IphoneX pero buti nalang nasalo ko agad. Putangina?!

"WHY DO YOU KEEP ON SHOUTING SILVA?! DO YOU REALLY WANT ME TO CHOKE YOU TILL YOU DIE?!"

So hindi ko na napigilan ang sarili ko at nasigawan ko na din siya. Dahil sa emosyon kong gustong kumawala. And little did I know that the people in this place are already have their glaring eyes on me. And I just glared back.

"Sorry ulet hehe. PERO WAHH! I'M SO HAPPY FOR YOU BRADER! BINATA KA NA! HEHEHE! NINONG AKO HA?"

The actual fck.

"Shut the fck up Silva. Are you gonna answer me or I'll end this conversation."

This is the first time na tumagal ako sa usapan with this idiot. I deserve a congratulations. Lol.

"Ano pa ba! Edi sasagot! Best bestfriend mo yata ang kausap mo no! Hehehe..."

Whatever. The important thing is he already told me what kind of flowers to buy.

I ended the call and started to walk inside the flowershop.

Good thing that it's still 7am in the morning so mukhang I am their first customer.

A middle aged woman wearing a flowery apron and a flowery headband welcomed me with a weird wide smile.

"Magandang Umaga iho! Nako! Napakaswerte ko naman! Isang napakamatipunong lalaki ang makakauna sa mga paninda kong mga bulaklak!"

I just stared at her coldly. And made my way to the flowers. She's acting so weird ever since I stepped my foot on her shop.

"Ano ang iyong hanap iho? Para ba sa iyong kasintahan?" She said while   her hands are one her cheeks as if it seems she's daydreaming. Tss. Weird old lady.

"Bring me velvet roses. Red, purple and black. Arrange them on a bouquet."

Halatang nagulat ito sa sinabi ko.

"Make a big one. I'll get it before evening. Got it?" Tanong ko nang hindi ito nililingon at nakatingin lang sa mga bulaklak.

Narinig ko pa itong bumulong ng kung anuano but I really didn't care at all.

"Sige. Kaso medyo may kamahalan ito iho ha. Limited kasi ang mga velvet roses namin."

I smirked and look at her.

"I'll pay you more than its worth. So start working. "

At nakapamulsang lumabas ako ng flowershop.

Sumakay na ako ulit sa MonsterX bago pinaharurot ulit ito.

I arrived on time sa lugar na sinabi sa akin ni Perez. And I saw his patrol car parked somewhere near the apartment.

Tinignan kong mabuti ang apartment na nasa harap ko ngayon. Luma, too many graffitis, at tila malayo ito sa town.

I clenched my fist as I felt the anger inside. Then I saw Perez walking towards me.

"Good Morning Angelo." Nakangiti siya sa akin pero tinignan ko lang siya ng mabilis at binalik ang tingin sa apartment.

"Are you sure you want to come inside?" Tanong nito sa akin.

Pero imbes na sagutin ko siya ay derederetcho akong pumasok sa apartment.

Naramdaman ko namang sumunod nalang siya kasama ang kanyang team.

Pagkapasok ko sa gate ng apartment ay nakasara ang pinto kung kaya't sinipa sipa ko ito.

"OPEN THIS GODDAMN DOOR!" Habang sinisipa ko ito ay pilit akong nilalayo ng mga tauhan ni Perez.

Biglaan kong inalis ang pagkakahawak nila sa akin at inayos ang gulo gulo kong polo.

Nakita kong si Perez na ang nasa harap ngayon at kinakatok ang pinto.

Nakailang katok muna siya bago may nagbukas.

Lahat kami ay naka-abang sa kung sino ang lalabas at magpapakita.

At nakita ko ang isang pamilyar na babae na ngayon ay may mga pasa sa katawan at may benda sa ulo.

Ang kaninang galit ko ay napawi at napalitan ng pagtataka. What the fck? What happened to her?

Halata sa kanyang mga galaw na kinakabahan ito at inaya niya kaming pumasok sa loob.

The moment I saw her, I know something wasn't right.

Inaya niya kami sa kanyang maliit na sala at umupo kami doon. Tinignan ko ang kabuuan ng apartment niya at sobrang gulo nito na parang walang nakatira. Pundido na rin ang halos lahat ng ilaw kung kaya't madilim ang paligid at tanging ang maliit na lampshade ang naging ilaw namin.

Tahimik lang akong nakaupo habang pinagmamasdan ang babae.

Ineksamina ko ang buo niyang katawan at napansin kong parang bago lang ang mga pasa niya sa katawan. Which means, ngayon lang ito nagkaroon ng pasa.

Nagsimula nang interviewhin ni Perez ang babae.

"Magsimula tayo sa iyo iha. Ano ang iyong pangalan?"

Tinignan ko ang mga kamay niya at nanginginig ito at panay ang kalmot sa mga daliri.

"A-Alexandra. Alexandra Ortiz."

Tumango tango si Perez habang nagsusulat sa kanyang notebook.

"Ilang taon iha?"

"S-sixteen."

"Ano ang trabaho?"

Panandaliang tumigil ang babae bago sumagot.

"D-dancer sa isang club dati."

Tsk.

"Dancer?! You almost killed us! And you even raped us bitch." Di ko napigilan ang sarili ko.

Hindi ko alam kung maaawa ako sa kaniya dahil sa kalagayan niya ngayon pero mas nananaig pa rin ang katotohanang, muntik na kaming mamatay nang dahil sa kanila.

"ANGELO! If you won't calm down, palalabasin kita dito!" Sigaw ni Perez kaya padabog na lamang akong umupo at humingang malalim.

"I'm sorry about that iha. Anyway, you said 'dati'? What do you mean by that?" Tanong ni Perez.

Nagsimulang tumulo ang mga luha ni Alexandra.

"U-umalis na po ako sa club. Hindi na po ako nagtatrabaho doon ngayon." Sagot nito.

"Bakit ka umalis doon?" Pahabol na tanong ni Perez.

"Matapos po ang insidenteng yun, umalis na po ako dahil hindi ko na po kaya ang ganong trabaho." At lumakas ang hagulgol ng babae.

I somehow feel sorry for her. Because based on what I see, mukhang hindi niya ginusto ang mga nangyari.

"Insidente? Anong insidente ang tinutukoy mo iha?" Tanong muli ni Perez.

At sa pagkakataong ito, tinignan ako ni Alexandra. I don't know but I felt goosebumps nang titigan niya ako. She's full of tears.

"Yung nangyari po sa kanila. Yung pagdodroga po sa kanila." She spoke.

This is getting interesting.

"Ngayong nabanggit mo nga ang nangyari tungkol sa kanila, nawa'y sagutin mo ng buong katotohanan ang tanong ko." Panimula ni Perez.

"Isa ka ba sa mga babaeng nagtangkang gahasain at drogahin ang apat na kalalakihan?"

Tinitigan ko siya at kinuyom ko ang kamay ko. Oh crap you better tell the truth or I'll rip your heart off.

"P-po? Uhh, op--"

"Kaya nga kayo nandito di'ba? Bakit kailangan nyo pang tanungin" Sarkastikong saad ng isang babae.

Lahat kami ay nagtaka dahil may boses ng babae kaming narinig ngunit di namin alam kung saan nanggaling at kung sino ito.

After a few seconds, lumabas ang isang babae at dahil medyo madilim ang lugar ay hindi ko agad naaninag kung sino ito.

Nang lumapit ito sa pwesto namin kung saa'y merong ilaw, ay tsaka ko nakita kung sino ito. She seems familiar.

Tumingin siya sa amin at ngumisi. But I can see in her eyes that she's in pain. Something isn't right.

"Alex, bumalik ka muna sa kwarto." Utos nito sa 16 na taong gulang na babae.

Nakita kong tumingin siya sa babae bago tumingin sa may madilim na parte ng bahay na may takot. Agad kong tinignan ang parteng 'yon at may konti akong naaaninag ngunit hindi ko alam kung ito'y isang bagay.... o isang tao.

Nanginginig na tumayo ang babae at nagtungo na sa kanilang kwarto.

Kaya ang tingin namin ni Perez ay napako rito sa babae.

Matagal na katahimikan ang bumalot sa amin at walang nangahas alisin ang tingin namin sa isa't isa.

"I thought you were here to investigate? Hindi ako nainform na may staring contest pala muna." Sarcastikong saad nya.

I stared at her more....with no emotions.

Bumuntong hininga siya bago nagsalita

"I guess wala rin kayong planong magsalita so I think both of you should leav--"

"Wedgewood Hotel. Rm. 1005. Run before it's too late." I suddenly interrupted.

I clearly saw how she changed emotions. Nakita ko kung paano lumaki ang mga mata nya matapos kong sabihin ang mga katagang yun.

I left a smirk. I knew it.

"I don't need anything from you. But you need something from me. Informations...." I stopped and looked at her to see her reaction. And I'm very pleased to see her shaking.

I sat down comfortably with my one leg above the other before speaking.

"Well I guess, that reaction says it all....Klaire"

Tama ako.

Siya nga.

Siya ang nasa likod ng note na nakita ni Brianna at ang babaeng lumapit sa akin sa bar.

She's the leader or the said Queen of their group.

Pero ang pinagtataka ko, ay kung bakit niya ito ginagawa? Is she a friend or a foe?

Malinaw na isa siya sa mga drumoga sa amin at ang nagtangkang mangrape sa amin based on my memory. But, siya rin ang nag iwan ng clue kila Brianna para makita kami  and she also offered informations nung nasa bar ako.

Ano ang tumatakbo sa isip ng babaeng ito?

This is what I really need to know.

"W-what the hell are you saying? Umalis na kayo. Or else I'll report you for trespassing without a warrant"

I smirked.

She's hiding something.

I know she is.

And I'll figure it out.

As soon as possible.

I stood up and so is Perez.

Nakalimutan kong kasama ko pa pala itong matandang ito.

But before we actually leave, she stopped me from leaving.

"Wait."

She held my hand and I looked at her and I saw her looked at our intertwined hands.

So I looked at it and I noticed that she is putting something.

a paper?

We looked at each other and even if she don't speak, her eyes is telling me something.

I closed my fist with the paper in it as she let go of my hand.

At that moment, I realized.

She's not a foe.

----

KLAIRE YAMAZAKI

I froze at the moment he said it.

Shit.

Not at this moment.

Not at this time.

Not at this moment when.... he's here.

Sana lang talaga, hindi niya ako mabuking sa plano ko.

Dahil pag nakarating ito sa kanya, hindi ko alam kung tatagal pa ang buhay ko dito sa mundo.

The moment that Zelo stepped out of our apartment.

Chills and fear ate the whole shit of me.

Naramdaman kong lumapit siya sa akin.

Ramdam ko ang presensya niya sa likuran ko at kinilabutan ako ng bumulong siya sa tenga ko.

"Very good. As long as you're silent, you will be safe. Just don't think of betraying us. Because if you do?.... hindi ko alam ang magagawa ni boss sa isang katulad mo."

Nanginginig na iniwan niya ako at lumabas na ng apartment ko.

Nanghina ang mga tuhod ko at bumagsak ako sa lapag.

Aaminin ko. Natatakot ako.

Natatakot ako sa maaaring mangyari sa amin pero kailangan kong gawin ang tama.

I trust Zelo.

Alam kong matutuklasan niya ang katotohanan at maitatama ang lahat.

I just hope na buhay pa ako pag nangyari yun.

----

ZELO ANGELO

Nang makalabas na kami ng apartment ay hindi na ako sumama kay Perez sa police station.

Kaya bumalik nalang ako sa flower shop to check if tapos na ang bouquet na pinagawa ko.

Pagkapasok ko palang ay nakita ko na ang matandang babae na mukhang malapit ng matapos sa bouquet.

As soon as she saw me, lumawak ang ngiti nito. I feel like she's so excited to let me see her work. Lol.

"Ser!!! Ito na yung flowers na pinagawa nyo. Reding redi na! Hehehehe. Ganda diba? Naku! Ang swerte naman talaga ng gerlpren mo ser!" I have to admit that she did a very good job in this bouquet but I can't erase the fact that she's fcking annoying.

"She's not my girlfriend... She's my wife." I said and her jaw literally dropped.

What?

She's gonna be my wife soon.

"Ang bata bata pa, nag asawa na. Jusko siguro nabuntis nya ung babae kaya napilitang ipakasal. Nako harinawa ang mga kabataan ngayon!"

"Patawarin sila nawa ng poong may kapal"

I heard them murmur and I stared at them, and it scared them that they left the flowershop.

People that are gossipers, so disgusting.

Kinuha ko ang wallet ko at nilabas ang perang pambayad ko at inabot ito sa matanda.

"Here." Inabot ko at kinuha ang bouquet at umalis.

Tinawag pa ako nung matanda dahil siguro sa sukli but it doesn't matter anymore.

Nilagay ko sa harapan ko ang bouquet just to make sure na hindi ito masira habang nagddrive ako.

Pero bago ako umalis ay naalala ko ang papel na binigay ni Klaire kanina.

Kinuha ko ito mula sa bulsa ko at binuksan.

Where it all started.
7pm

What the heck?

Is she really fond of giving g*dd*mn notes?!

But wait,

from where it all started?

Ugh!

I wore my helmet and decided not to think about anything related to the case.

I must focus on my everything.

My one and only darling.

---

Nakarating ako sa apartment nila Krystal and I hate to admit it but I'm freaking nervous.

Damn! This is the very first time I felt like I'm about to throw up.

Cmon Zelo. You can do it! You need to! Damn!

Ugh!

While holding this bouquet, I inhaled and exhaled before knocking at the door.

I was about to knock on the door when it unexpectedly opened.

To my shock,

standing right in front of me,

is the prettiest and the most gorgeous woman I've ever seen in my life.

Our eyes met and no one dared to pull away our gaze.

I can see in her eyes that she's... still hurting.

She was about to close the door and return back inside when I stopped her from doing so.

"W-wait."

"Can we talk?" I humbly asked. Silently praying for all the gods to let her say yes.

Matagal niya akong tinitigan bago tuluyang binitawan ang pinto at pumasok sa loob.

Oh my fcking goodness.

Is it a yes?!

Shit! I shyly smiled of that thought.

Pumasok na ako sa apartment niya at sinundan siya hanggang sa sala.

Umupo siya nang hindi ako binabalingan ng tingin.

"This is for you." I said while trying to give her the bouquet.

But she didn't even glance at it. She was just staring blankly on the floor.

I let out a sigh as I place the bouquet on the table.

I sat on her sala and began to ask.

"How have you been?"

Still, no response.

I never thought that this will be so damn hard. Bur I gotta do everything to bring her back.

"Look, I'm sorr--"

"What are you doing here?" She finally spoke. But she still don't look at me.

And so I answered.

"I want to clear things out. I want to explain everything. If.... you'll let me."

Oh god. This is so hard!

" 7 years. 7 years Ford. You think I still need an explanation? You ruined everything. You ruined our relationship! You ruined.... me." tears began to burst from her eyes.

And I can't help but hug her tight.

I missed this.

I missed this feeling.

The feeling of protecting and loving someone I care about.

I hugged her tight as she continue to cry.

Because I don't want her to cry and feel all alone. Not anymore.

I want to stay by her side.

Even if it takes a thousand years for her to forgive me, I'll patiently wait.

I guess love will really change you.

For the best.

"Let it all out, Faye. I can't promise you, but I'll do everything, not to make you cry and be in pain. Not anymore. I love you. I still do."

"I hate you.... I hate you Ford! But I hate myself even more. I hate that I..... still love you."

And tears fell from my eyes.

And we stayed like this for a while.

I wish it was forever.

----

SURPRISE! HEHEHEHE. FIRST UD THIS 2021 ❤️

MISS NYO BA? HEHEHE. SANA DI NYOKO IWAN :<