Kai's P.O.V

Bumangon na ako at kinuha kaagad ang cellphone ko para i-chat sana si Mama kaso isang event kaagad ang nabungad ko.

"Thursday, Today is your birthday!"

O___o

Ah, oo nga pala.

Happy birthday to me.

Marami namang nag chat sa akin ng happy birthday, at nag thank you na din ako. Pero bat ganun? Bat parang hindi yata ako masaya?

Maybe I'm stuck between the two questions; it's either SOMETHING is missing? or SOMEONE is missing?

Kyle's P.O.V

"So ano na? Ready ka na ba?"tanong ko kaagad sa kay Aldrin nung nakita ko siya.

"Ready na pre. Konting push nalang, mag-uumpisa na mamaya", taas noong sagot ni Aldrin. Napangiti ako sa sinabi niya at ginulo ang buhok niya.

"Well, goodluck. Man up my friend, just be yourself", sabi ko sa kaniya.

Aldrin's P.O.V

Lahat ng tao ay nandito na. Si Kai nalang ang wala. Actually, walang kaalaman si Kai dito. Not even a single idea.

I invited everyone sa school. I meant, EVERYONE. Of course I need their help dahil hindi ko din naman to kaya na ako lang mag-isa. And I'm proud of myself dahil nakaya ko talaga and this is the first time I've been really paying attention to an event.

And I'm doing this for special someone.

I don't know if this is still called as CELEBRATING or PROPOSING.

Not proposing as MARRIAGE, but proposing as to be my girlfriend. Proposing ba tawag nun?

Ah, courting pala. Bobo, Aldrin.

"Aldrin! Okay lang ba ito?", tanong ng isang babae na pinakita sakin ang magandang bulaklak.

"Okay lang yan as long as mabango"sabi ko. Tumango naman siya at umalis na.

"Busy bee, I see", biglang sulpot ni Jacob at talagang ngumisi pa sa'kin.

"Shut up, man. Kinabahan nga ako eh", ang sabi ko. Tinawanan lang ako sa gaga at talagang hinampas pa niya ako sa likod.

"Of course you should be nervous! Isipin mo na nanliligaw ka sa isang babaeng may halong lalake kaya for sure mahihirapan ka talaga niyan. I wonder what's her reaction. I mean, his reaction. Ay pota babae pa din siya so her", sabi ni Jacob. Napa face palm nalang ako.

"There is nothing difficult if you really have the will to do hard things. If you really love someone, then impossible happenings might be possible. Mahal mo eh", sabi ko. Sinamaan ko ng tingin si Jacob nung umakto siya na parang na shock kunuhay. Kaya binatukan ko siya for the last time.

O.A ang giatay.

"Fuck, My boy is growing up. I'm so proud of you, son. Daddy is so proud of you", biro ni Jacob. I rolled my eye.

"Quit playing, bro. Hindi ako makakapag-isip ng maayos sa mga sasabihin ko ng dahil sa kadaldalan mo", sabi ko na ikinasama ng tingin niya sa'kin.

"Buset. Edi sorry! Pambihira inlove ma-attitude na kaagad? ulol. Talo mo pa ang mga babaeng may regla. Bilhan kita napkin, gusto mo?", sabi ni Jacob. This time, tiningnan ko talaga siya na parang demonyo.

"Sabi ko nga lalayas na ako, Goodbye son! Have a fucking day ahead! Ma bulol ka sana sa sasabihin mo mamaya", sabi ni Jacob.

Napailing-iling nalang ako sa sinabi niya. Kahit kailan abnormal talaga ang utak nun.  Or should I say, wala talaga siyang utak.

Joke lang. Of course mahal ko yun kahit peste ang yawa na yun.

Akmang aalis na sana ako kaso nahinto ako sa paglalakad nung tinawag ako ni Jacob ulit. Tiningnan ko siya pero nakangisi lamang ito sa'kin.

"Sorry bro pero may sakit talaga ako na nangangalang alzheimer. Pasensya ka na ah? Don't worry mahal pa din kita pero ano nga ang gagawin ko?", tanong ni Jacob.

Aba may speech pa ang buang eh pwede lang namang magtatanong siya kung ano ang gagawin niya.

"Mahal kita pero mas mahal ko siya. Hintayin mo si Kai sa gate, be sure na bago siya makapasok, i-distract muna siya. Ask her something obvious, make jokes, basta ikaw na bahala. Basta wag mo muna siyang papasukin unless I told you to do so. Okay ba?", tanong ko sa kaniya pero nga-nga lang ang buang.

"Tang-inang english yan",sabi neto na ikinasama ko lang ng tingin sa kaniya. "Joke lang, okay! Roger that commander", sabi neto at umalis na.

Tang-ina mas lalo tuloy akong kinabahan.

Eh paano nalang kung hindi niya ako sasagutin? Ano ang gagawin ko?

Bahala siya, makulit ako eh. Kung ire-reject man ako, edi hindi ako titigil. HAHAHA. Bahala siyang maglumpasay umiyak sa sahig. Hinding-hindi ko siya titigilan unless she will say YES.

Kung palpak man ngayon, edi plan B. Pero kung palpak ulit, edi Plan C hanggang maubos ang alphabets.

Incase maubos man ang alphabets, edi mag numbers tayo! Hahahaha ulol.

"Aldrin, tapos na kaming nag design sa room. Handa na din ang lahat sa mangyayari", anunsyo ng kaklase ko. "Ayusin mo, tol ah? Wag mong palpakin", sabi neto sa'kin. Ngitian ko lang siya at nag apir kami.

"Sige tol. Salamat sa tulong at sa suporta. Maaasahan ka talaga", sabi ko. Tumango lamang siya at umalis na.

Pa ngiti-ngiti lamang ako dito pero parang sasabog na tong puso ko para sa mangyayari mamaya.

Tang-ina kinabahan talaga ako eh!

"Bakit ka ba kasi kinabahan eh hindi pa nga nag-uumpisa!", - Utak.

So ano to? Dapat lang ba akong kakabahin kung mag-uumpisa na?

"Wala akong sinasabing ganyan", - Utak.

"Hoy bulok. Iwasan mo yang kaba mo! Wala ka talagang mapapala diyan sige ka. Tsaka, pinili mo ito kaya ipaglaban mo", - Puso.

"Hoy line ko yan! Aba mang-aagaw", - Utak

"Tumahimik ka diyan. Ako leader dito", - Puso

"Leader ka lang, boss ako. Wala kang mapapala kung wala din ako ulol", - Utak.

"Edi wow. Share mo lang?", - Puso.

"Hoy tao! May kausap ka! Kausapin mo muna!", - Utak.

"Hello? earth to Aldrin? Hi?", nabalik ako sa realidad nung kaharap ko na si Kyle ngayon.

"Ay bakit? Hehe sorry, may iniisip lang ako. What's up?", tanong ko.

"Mag ready na tayo. Papunta na si Kai dito ng mga ilang minuto", sabi ni Kyle at hinila kaagad ako.

Tumango nalang ako at nagpahila nalang din.

Putang puso at utak yun.