Marie's P.O.V

Pagkatapos sa swimming, dumiretso kaagad kami sa bahay.

Dumiretso ako sa kwarto at niyakap ang unan.

"DAMN IT HURTS!", sigaw ko.

It really hurts! It hurts like hell. 

Like duh! Pwede naman nilang sabihin sa'kin NOON PA para ma-alerto din kami.

Grabe naman, ilang  days lang akong nandito, aalis na naman ako sa planetang ito.

Last visit na namin ngayon? And then tomorrow, back to my normal life na naman? WITHOUT HIM?

Biglang bumukas ang pintuan.

Pumasok si V at lumapit sa'kin.

Hanggang ngayon, nakayuko pa din ako. Pretending not to cry.

"M-marie", tawag niya sa'kin.

Ayan. Kung aalis ako dito sa earth, ma mi-miss ko ang boses na yan.

"S-sorry kung ngayon ko lang sinabi sa'yo", siya ulit.

"Okay lang", simple kong sagot.

Even though it's not.

Lumapit siya sa'kin at niyakap ako.

"Marie, I know it is not okay to you. Sa totoo lang, sinabi na sa'kin to ni Momsie last last day ago, pero natatakot akong sasabihin sa'yo. Marie, I'm scared. Ayokong mawala ka dito, Ayoko na aalis ka", sabi niya with tears down falling on his cheeks.

I pretend not to cry but it fails.

"Bakit ganon? Bakit ngayon mo lang sinabi? Bakit hindi mo sinabi sa'kin NOON PA para maalerto din ako?! V, bakit? Bakit mo to ginawa sa'kin mahal?!", Ako.

Hindi ko kinaya, umiyak na talaga ako. Ang sakit!

Ang sakit na ngayon lang niya sinabi sa'kin na 'last visit na namin ni Mia ngayon' and then bukas, AALIS NA kami.

'LAST VISIT' 9 letters, 2 words, but it hurts you alot.

Try to imagine that. Diba? Ang sakit?

"S-sorry talaga", V at hinalikan ang noo ko.

I kept on crying while he kept on comforting me.

Walang epek ang pagcomfort mo sa'kin. Wala talaga.

"M-marie, please. Stop crying, it hurts me alot!", V.

"If it's hurting you alot, how much more to me?!", ako.

Natahimik siya.

"Mahal naman! Alam mo bang nandito ako para lagi na kitang kasama? Alam mo ba na nandito ako para sa'yo? Alam mo ba na nandito ako dahil gusto ko na magkasama tayo habang-buhay? Tapos ngayon, sasabihin mo lang na last visit ko na dito? At then bukas na bukas, AALIS NA KAMI? AGAD-AGAD?!", Ako.

Tahimik lang siya at yumuko.

"How stupid. If you really love me,  denepensahan mo sana ang sinabi ng momshie mo", ako at lumabas leaving him there, alone.

Pumunta ako sa sala para uminom ng tubig.

"Marie? Umiiyak ka?", Mia's voice.

"H-ha? Wala naman", palusot ko.

"Sure ka? Harap ka nga sa'kin", siya.

Nakatalikod kasi ako.

"No, it's really okay. I'm okay. Don't worry", ako still hindi pa din humarap sa kanya.

"No you're not", Mia at siya mismo ang humarap sa'kin.

Nakita niya ang mga mata kong lumuluha at pulang mukha ko.

"See? You've been lying to me. You kept on saying na 'You're okay' even though you're not", siya.

Hindi ako umimik.

"What happened nga ba? Mind if you share it?" siya.

Nakayuko lang ako. Pretending not to cry again.

I'm very good at pretending things but sometimes, I failed.

"Ang sakit!", diretso na sabi ko.

"Sakit what?", tanong niya ulit.

"Ang sakit kasi..ano...basta! Ang hirap i-explain!", ako.

Ang hirap i-explain dahil wala akong mga tamang salita na isasabi sa kanya.

Mia just sighed.

"Masakit ba dahil aalis na tayo dito bukas na bukas sa umaga?", tanong niya.

I nodded.

"Yun nga eh, pareho lang pala tayo ng naramdaman", sabi niya.

"Hayst! Sakit ng ulo ko ngayon leshe!", ako.

"Sige na, matulog ka na, maaga pa tayo bukas", sabi niya.

I just sighed.

"Okay. Night", ako at pumasok sa kwarto ni V.

Pagpasok ko pa lang sa kwarto ay nakita ko si V na natulog na.

Ngumiti lang ako.

Hindi pa ako nakaramdam ng antok kaya kumuha ako ng isang papel at sinulatan siya ng letter.

Kinuha ko ang necklace ko na hugis puso at tinabi dun sa letter na ginawa ko.

Pagkatapos kong ginawa ang letter na yun ay nilagay ko ito sa cabinet niya.

Tumabi na ako sa kanya and I whispered 'I love you' to him at natulog na.

V's P.O.V

Nagkukunwari lang akong natutulog dito pero deep inside, hindi pa ako inaantok.

"I love you", bulong niya sa'kin.

I couldn't help but to smile.

Sabi ko pa nga eh, mahal na mahal niya ako.

Akala ko nagtampo talaga siya sa'kin pero yun pala. Wala.

Akala ko galit siya pero yun pala, hindi.

Nung natulog na siya, tumayo ako sa kama at kumuha ng papel at ang mga pictures namin.

Sinulatan ko siya ng letter at idinikit ko ang mga picures namin sa letter.

I hope mabasa niya to.

After kung gumawa ng letter, kinuha ko ang kamukha ko na alien stuffed toy at nilagay sa bag niya kasama yung letter.

After kong ginawa lahat yun, tumabi na ako sa kanya, hugging her so tightly while tinitigan ko ang mukha niya.

Yung tipong ini-memorize ko lahat ang nasa mukha niya.

Hinding-hindi ko talaga makakalimutan ang magandang mukhang ito.

This girl is only mine. Mine alone and no one can stole her from me.

Tinitigan ko lang siya hanggang sa nakaramdam ako ng antok at natulog na ako.

Mia's P.O.V

Gosh. Naawa talaga ako kay Marie.

Makikita mo talaga sa mukha niya na ayaw niya talagang umalis dito.

She really proves it na mahal na mahal niya talaga si V.

At ako naman? Eto lang, nakaupo sa bed while staring on the floor thinking what should I do right now.

Ay alam ko na.

Gagawa nalang ako ng letter para kay J.

Agad akong kumuha ng special paper at ballpen and start writing.

Alam ko na sinulatan din ni Marie si V ng letter.

Pagkatapos kong nagsulat ng letter, kinuha ko ang mga pictures namin ni J sa bag ko at inidikit ito sa letter.

Alam ko na mahilig siya sa mga PINK na bagay kaya kinuha ko ang perfume ko na PINK color at inilagay sa table kasama ang letter.

Sana mapansin niya ito.

After that, humiga na ako sa kama at natulog na.

------THE NEXT MORNING------

Marie's P.O.V

Bumangon na ako sa kama and I yawned.

Nilibot ko ang mga paningin ko at nakyuryos ako kung bakit may malaking picture sa'kin na nakaframe sa harapan ko.

Luh, sa pagkakaalam ko, walang malaking picture ko na nakaframe sa kwarto ni V.

Ginusot-gusot ko ang mata ko at tumingin ulit sa palibot.

Tumingin ako sa baba at nagulat nalang ako nung kulay black na ang tela sa kama ko.

At doon ko narealize na NASA BAHAY NA PALA AKO.

Suddenly, tears are falling down in my eye.

Leshe. Iiyak na naman ba ako nito?

Agad kong pinahiran ang mga luha ko ng kumot nung bumukas lang bigla ang pintuan.

And si Mia lang yun.

"Gising ka na pala, morning", bati niya.

Malungkot ang expression niya ngayon.

"What happened to your face? Bat malungkot yan?", tanong ko.

Agad naman siyang ngumiti at lumapit sa'kin.

A fake smile of course.

"I just missed him", sabi niya.

"You mean, you missed J?", tanong ko.

Tumango siya.

"Wow ha. Katabi mo nga lang siya kahapon tapos ngayon, miss agad?", ako.

"Yeah. Siya kasi ang babati sa'kin ng mga sweet morning calls like 'goodmorning Mia', 'halika na at kakain na tayo darling'", sabi niya.

I smiled.

"Yeah. You should be happy too", ako.

"At bakit naman?", tanong niya.

"Kasi makikita mo na ang boyfriend mo", ako.

"Ay. Ahahaha. Oo nga pala", siya at tumawa.

Kaya tumawa nalang din ako para gagaan din ng konti an feelings ko.

"Almusal na tayo", sabi ni Mia.

Tumango lang ako at ngumiti.

Yan lang Marie ah. Kahit nasasaktan ka na, ngiti pa din. Wag mong ipagpahalata sa iba.

Let your smile change the world but don't let the world change your smile.

Nandito na kami sa kusina. Umupo kaagad ako sa upuan at tiningnan lang ang pagkain.

"Uy. Rude is staring. Eat your food already", sabi ni Mia.

Nag pout ako na nakatingin sa kanya.

"I don't have the appetite to eat it", ako.

"Marie. Breakfast is the important meal of the day kaya start eating na dahil magpapasyal tayo mamaya", sabi ni Mia.

I smiled to her.

"Okay", ako at nagumpisa ng kumain.

Thanks for making me smile even though I don't want to.

I really love my bestfriend. She looks like my second mother already. <3