MAY mangilan-ngilan na dumadalaw at ito pa rin ako sa pamilyar sila sa akin na hindi.

Titignan ko lang sila saglit at itutuon muli ang paningin ko sa sarili ko na wala ng buhay. Mayroong mga tanong na sumasagi sa isipan ko ngunit sa tuwing iisipin ko kung ano iyon, bigla ring nawawala na parang bula.

Wala akong ibang magawa kung hindi titigan at panoorin na lang ang sarili ko na kahit anong dutdot ko at hindi ako makapasok sa katawan ko.

Matapos ang lahat ng ito, magpapagala-gala na lang ba ulit ako o tuluyan na akong maglalaho sa mundong ito?

─────⊱◈◈◈⊰─────