Γαμωτο!
Ο ήχος από το κινητό μου με κάνει να πεταχτώ απότομα από τον ύπνο.
Μπερδεύομαι στα σκευάσματα και προσπαθώ να απλώσω τα χέρια μου για να το πιάσω στο κομοδίνο.

Τα μάτια μου είναι ακόμα μισοκλειστα και χωρίς να δω ποιος είναι στο τηλέφωνο,αν και ξέρω ,το σηκώνω.

<<Ναι;>>

<<Πες μου πως ακόμα κοιμάσαι;Ξέρεις τι ώρα ειναι;>>Φωνάζει η Κάτια στο κινητό και από τη φασαρία που ακούγεται πίσω καταλαβαίνω πως πρέπει να είναι στην σχολή.

Πάλι αποκοιμήθηκα.

<<Ξέρω εγω; Δέκα;Εντεκα;>>
Λέω διστακτικά δαγκωνοντας τα χείλη μου γιατί ξέρω πως θα φάω κατσαδα.
Σηκώνομαι από το κρεβάτι γρήγορα και πάω προς την καρέκλα που βρίσκεται στο γραφείο μου.
Αρπάζω το τζιν παντελόνι, βγάζω το μαύρο μου σορτσάκι και με ακροβατικές κινήσεις το φοράω.

<<Είναι μια το μεσημέρι,>>τσηριζει στο ακουστικό.<<Αντε να χάσεις την Βιοχημεια σε καταλαβαίνω αλλά να χάσεις τον καφέ είσαι απαράδεκτη>>
αναφωνεί και στροβιλίζω τα μάτια κρατώντας το ακουστικό στο αυτί και βγάζοντας το άσπρο μου τοπακι για να φορέσω μια μαύρη κοντομάνικη μπλουζα

<<Καλά πάψε σε είκοσι λεπτά είμαι εκεί,>>της απαντώ.

<<Το καλό που σου θέλω γιατί πρέπει να συζητήσουμε ξέρεις για ποιο>>.

<<Ξερω;>>Στέκομαι μπροστά στο καθρέφτη και μαζεύω τα μαύρα μου μαλλιά σε μια αλογοουρά

<<Μην αργήσεις σε εφαγα>>.

<<Εντάξει,>>της λέω και κλείνω το ακουστικό.

Τρία χρόνια στη σχολή και ακόμα να συνηθίσω το πρωινό ξύπνημα όπως και τις φωνές της κολλητης μου κάθε φορά που αργώ.

Κοιτάζοντας στον καθρέφτη το είδωλο μου,αρχίζω και βαφομαι βιαστικά γιατί αν αργήσω λίγο ακόμα με βλέπω να με πετάει στον Θερμαϊκό.

Άλλωστε έχουμε να μιλήσουμε για το μεγάλο γεγονός της βραδιάς.
Είναι μια μέρα πριν το Χαλογουιν και κάθε χρόνο όπως και φέτος διοργανώνετε ένα από τα μεγαλύτερα πάρτι στη πόλη.
Ένα πάρτι που είναι κρυφό.
Ένα μυστικό ανάμεσα σε πολλούς.
Ο μόνος τρόπος για να πας σε αυτό είναι με πρόσκληση και φέτος εγώ και η Κάτια πήραμε από μία.

Χωμενες μέσα στις τσάντες μας που τις ανακαλύψαμε μετά το μάθημα ανατομίας στην Ιατρική.

Τόσα χρόνια δεν είχε τύχει να μας προσκάλεσουν.
Βέβαια κανεις δεν ήξερε από που προέρχονταν οι προσκλήσεις ούτε ποιος διοργάνωνε το πάρτι.

Είναι μυστικό καλά φυλαγμένα, γιατι αυτό το πάρτι δεν είναι σαν όλα τα άλλα.
Είναι ένα πάρτι με τρομακτικές διαστάσεις λόγο της ημέρας.

Ο χώρος που γίνεται ειναι έτσι διαμορφωμένος σαν να μπαίνεις σε σπιτάκι τρόμου σε λούνα παρκ.
Φήμες λένε πως διάφορα πράγματα γίνονται εκεί μέσα. Υπάρχουν άτομα ντυμένα για την περίσταση που σε  τρομάζουν και  σου ξυπνούν όλους του φόβους που κρύβεις μέσα σου αλλά και κάτι ακόμα...
Οι πιο τολμηροί και αν θέλουμε τους πιστεύουμε,διαδίδουν φήμες πως σε αυτό το  πάρτι ξυπνάνε και άλλα πράγματα.

Όπως και οι αισθήσεις και  ηδονή.
Όμως κανείς δεν το εχει επιβεβαιώσει.

Στην αρχή δεν ήθελα να πάω γιατί εδώ που τα λέμε πόσο ασφαλές μπορεί να είναι αυτό το μέρος και πόσο μάλλον αν και οι παρευρισκομενοι βρίσκονται σε ερωτικές περιπτήξεις.

Όχι πως είμαι καμία πουριτανη.Το σεξ δεν μου λείπει.
Δύο χρόνια σχέση είναι αυτή με τον Χρηστο,αλλά πέρα από αυτόν δεν έχω κάνει κατι με κάτι άλλον.
Αν και τελευταία είναι ανύπαρκτο και αυτό.

Ψέμα.
Μη λες ψέματα στον ευατο σου.
Ήταν εκείνη η νύχτα. Μη κάνεις πως δεν θυμάσαι.

"Θες να γίνεις το μυστικό μας;>>

Ήρθε στη θυμήση μου η φωνή του και το σώμα μου αναρυγισε.
Εντάξει έκανα και εγώ μια βλακεια στη ζωή μου. Μία φορά.
Είχαμε χωρίσει με τον Χρήστο γιατί τον πέτυχα χωμένο μέσα σε μια όταν πήγα να του κάνω έκπληξη στο σπίτι του
Τα πήρα.
Ηθελα να νιωσω ελεύθερη και έτσι έκανα τη βλακεια το ίδιο βράδυ.

Ήταν μια ηλιθια νύχτα.
Μια πολύ ηλιθια και μεθυσμενη νύχτα.
Ήμουν σε ένα πάρτι μασκέ πάλι με τη Κάτια τέτοια εποχή μετά το συμβάν με το Χρήστο.Ηθελα να ξεφύγω. Χορεύαμε στη μέση της πίστας όταν ένιωσα δύο χέρια να με αγκαλιαζουν από πίσω.
Ένα μεθυστικο άρωμα και ένα στιβαρό στήθος να μου καίνε το κορμί.

<<Περνάς καλα;>>
Με ρώτησε η βραχνή φωνή.

Ήμουν λιώμα και πικραμενη.
Πληγωμένη.
Πως μπορούσε να μου το κάνει αυτό ο Χρήστος;Να πηδηξει άλλη.
Δεν σκέφτηκα,αλλά δεν ήταν και εύκολο.
Γύρισα και κοίταξα τον τύπο.

Φορούσε μια μπαλακλαβα και μόνο τα μεθυστικά του μπλε μάτια φαίνονταν.
Μια μαύρη μακριμανικη μπλούζα αγκάλιαζε το κορμί του και ένα μαυρο τζιν που διέγραφε τα καλλίγραμμα του γυμνασμένα πόδια.

<<Είσαι ξωτικό;>>
Με ρώτησε καθώς είχα ντυθεί ξωτικό από την αγαπημένη μου σειρά βιβλίων.

<<Κάπως ναι,>>του απάντησα καθώς το βλέμμα του δεν έφυγε από εμένα.
Είχα την αίσθηση πως τον είχα ξαναδεί αλλά χωρίς να βλέπω το πρόσωπο δεν μπορούσα να καταλάβω από που και ποιος ήταν.

Ούτε η Κάτια μπορούσε να με βοηθήσει τώρα γιατί με το που το είδε απλά μειδιασε τίναξε τα κόκκινα της μαλλιά, μου έκλεισε το μάτι και πήγε να χορέψει με τον πρώτο τυχόντα που τύχαινε να είναι ντυμένος αρχαίος Έλληνας.
Διαβολάκι και αρχαίος Έλληνας , μπαλαμουτίαζονταν στην πίστα και δεν μου έδιναν σημασία.

Ο χώρος ήταν γεμάτος.
Τα φώτα χαμηλά και κόκκινα.
Η όψη του από τον καπνό τριγύρω μαρτυρουσε κάτι επικίνδυνο και σκοτεινό.
Όλες μου οι αισθήσεις μου έλεγαν να τρέξω αλλά δεν το έκανα.

Εκείνος έσυρε το κεφάλι του στο πλάι επεξεργαζοντας το κορμί μου.
Ήμουν σίγουρη πως κάτω από την μπαλακλαβα μειδιαζε και εκείνο το βλέμμα,παρόλο που έμοιαζε γνώριμο δεν μπορούσα να καταλάβω το γιατί πετούσε σπίθες που μου αναβαν φωτιές

Η αύρα του σκοτείνιασε ξαφνικά καθώς ήρθε σε απόσταση αναπνοής από το πρόσωπο μου.

<<Εγώ είμαι απλά εγω,>>μου απάντησε κοφτά και εγώ μισοκαταπια καθώς η επιβλητική του στάση μεν με φοβίζε αλλά μου ξυπνούσε ένα συναίσθημα που είχα να νιωσω καιρό.
Ηδονή.

<<Και ποιος είσαι;>>

<<Αν είσαι καλό κορίτσι μπορεί να στο μαρτυρίσω, μέχρι τότε είναι μυστικο,>>έφερε το δάχτυλο του στο πιγούνι μου και με καρφωσε στα μάτια.

Μακάρι ο πουτσος του να είναι μεγάλος.
Πάψε εχεις γκομενο.
Που σε απάτησε με άλλη.
Που είχε να σου κάνει σεξ πόσο καιρο και τον έχωσε αλλού.
Που το κακό να κανεις και εσύ το ίδιο;
Ο τύπος είναι καυλα και δεν είναι κακό να νιώσεις και λίγο.

Και το έκανα .Ένιωσα.
Ο τύπος και εγώ λίγα λεπτά αργότερα βρεθήκαμε στο vip δωμάτιο ο ένας πάνω στον άλλον.

<<Βγαλε την μπαλακλαβα>>.

<<Οχι>>

<<Πες μου το όνομα σου>>

<<Οχι>>

<<Δε θες να μάθεις το δικό μού;>>

<<Οχι>>

<<Πες μου ποιος εισαι;>>

<<Οχι>>

<<Γιατι;>>

Του έλεγα ξανά και ξανά καθώς με είχε ξαπλώσει στον καναπέ .
Με φιλούσε και με δάγκωνε παντού, καθώς τα δάχτυλα του έπαιζαν με ταχυ ρυθμό με την κλειτορίδα μου,δίνοντας μου απανωτους οργασμους, κόβοντας την ανάσα μου.

<<Γιατί είναι μυστικό>>

Μάταια προσπαθούσα να του βγάλω την μπαλακλαβα για να δω το πρόσωπο του, με ε σταματούσε.
Αν και σκοτάδι κάτι θα διέκρινα.

Αυτό ήταν όλο τρελό μια παρανοια αλλά δεν είχα ξανανιώσει έτσι.
Ζωντανή.
Ένιωθα πως αυτός ο ξένος κουμπωνε τέλεια πάνω μου.
Για μια νύχτα.
Για αυτή τη νύχτα και ίσως αυτή η τρέλα να ήταν η καταστροφή μου αλλά δεν είχα νιώσει ποτέ ξανά έτσι.

Με δάγκωσε τον λαιμό καθώς εγώ γραπωνομουν από πάνω του.

<<Θα τελειώσω,>>ούρλιαζα καθώς εκείνος με τα δάχτυλα του έπαιζε μέσα μου.
Είχα γίνει τόσο υγρή.

<<Δικός μου.Δωστον μου,>>γρυλισε και όλο το κορμί μου συσπαστικε.

Από την ζάλη όμως δεν κατάλαβα πότε η πορτα άνοιξε ούτε τα βήματα δίπλα μου.
Το κατάλαβα πως κάποιος είχε μπει μέσα όταν είδα την καφτρα από τσιγάρο.
Άνοιξα τα μάτια απότομα καθώς ο τυπος συνέχιζε την επίθεση στην κλειτοριδα μου.

Ένας ακόμα τύπος είχε μπει στο δωμάτιο και από οσο διέκρινα ήταν το ίδιο ψηλός και φορυσε μπαλακλαβα και μαύρα.
Από την καφτρα φαινόταν πως αυτός είχε άνοιγμα στο στόμα.
Τα χείλη του ήταν μεγάλα και ζουμερά καθώς το λίγο φως από το τσιγάρο τα φωτιζε.
Τα μάτια του όμως δεν τα έβλεπα.

Η στάση του  και η αύρα του ήταν το ίδιο επικίνδυνη.

Θα έπρεπε να φοβάμαι για την κατάληξη.
Αυτά ηταν πάντα πράγματα που μας έλεγαν να αποφεύγουμε.
Αλλά η αλήθεια είναι πως για κάποιο λόγο ένιωθα πιο ασφαλής και ελεύθερη από ποτέ.

<<Είναι φίλος μου.Αν έχεις θέμα θα του πω να φύγει,>>ανασηκωσε το πρόσωπο του  ο πρώτος τύπος καθώς είχες αμασηκωσει την μπαλακλαβα και πλέον φαίνονταν και τα δικά του χείλη.
Όχι τόσο ζουμερά όσο του άλλου αλλά είχαν ένα ελαφρύ κύρτωμα προς τα πάνω που σε έκαναν να θέλεις να τα δαγκώσεις.

<<Εμ,όχι,>>είπα διστακτικά και εκείνος χασκογελασε.

<<Είσαι σίγουρη πως θέλεις κάτι τετοιο;
Το έχεις ξανακανει;>>

<<Φυσικά,>>είπα απότομα για να κρυψο το τεράστιο μου ψέμα.
Τρίο δεν είχα κάνει ποτέ και ούτε ήθελα.
Πως κατέληξα εγώ έτσι ενώ ήθελα απλά μια τρελή νύχτα εκδικηση με σεξ;
Γιατί ναι εκδίκηση ήθελα να πάρω.
Μπορεί να ήταν μικρόπρεπες αλλά ο Χρήστος τα ήθελε και τα έπαθε.

Ο τύπος εγυρε πάλι το κεφάλι και ένιωσα πως δεν με πίστεψε.
Κοίταξε τον φίλο του,που απλά μας παρατηρούσε και κάπνιζε χωρίς να μιλάει.

<<Ο φίλος σου θελει;>>
Τον ρώτησα και μόνο στη σκέψη όλο το κορμί μου αναρυγισε.
Δύο άγνωστοι τύποι ένα τρελό βράδυ.

<<Σαν τρελος,>>απάντησε ο πρώτος για τον δεύτερο καθώς εκείνος έριξε το τσιγάρο κάτω και το πάτησε.

Έπειτα ο πρώτος έσκυ ε μπροστά μου.

<<Αυτό θα είναι το μυστικό μας.Θες να γίνεις το μυστικό μας;>>Η φωνή του σκοτείνιασε.

<<Τι πρέπει να κάνω;>>Ρώτησα σχετικά θαρεα γιατί δεν είχα ιδέα τι στον πουτσο έκανα.

<<Απλά να το τολμισεις>>.

Μετά από εκείνη τη νύχτα δεν τους είδα ποτέ ξανά.
Προσπαθούσα να βρω τα χαρακτηριστικα τους κάπου σε άντρες που έβλεπα γύρω μου αλλά μάταια.
Και να τους αναγνώριζα τι θα έκανα;
Η Κάτια με έβριζε πως ήμουν ηλιθια πως δεν τους πίεσα να μάθαινα ποιοι ήταν
Φώναζε για το ποσο τυχερή ήμουν που έζησα μια τέτοια φαντασίωση.

Δεν ξέρω αν το έχω μετανιώσει αλλά σίγουρα έχω μετανιώσει πως συγχωρεσα το Χρήστο γιατί η σχέση πήρε τη κάτω βόλτα.Τωρα είμαστε απλά σαν δύό φιλαράκια και κανεις δε θέλει να παραδεχτεί πως όλα έχουν τελειώσει.
Απλά μένουμε από συνήθεια.
Εκείνος ξενοπηδαει και εγώ απλά κάνω πως δεν καταλαβαίνω.
Νιώθω πως είμαι ηλιθια.
Και είμαι όπως λέει η Κάτια.
Αλλά η συνήθεια είναι μεγάλο πράγμα .
Είναι ο πρώτος μου και η πρώτη μου σχέση αλλά δεν μπορώ να το χρησιμοποιώ για δικαιολογία για πάντα.
Όμως ο πραγματικός λόγος είναι πως είναι η αδιεξοδος μου όταν τελειώσω τη σχολή.

Ο τύπος είναι πλούσιος και μετά τη σχολή και οι δύο μας έχουμε αποφασίσει να πάμε για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό.Δεν είναι το θέμα τα λεφτά του αλλά θα χρειαστώ μια βοήθεια όταν θα φύγω.

Είναι διέξοδος γιατί εδώ στο μέρος που είμαι είναι η κόλαση και εγώ καίγομαι κάθε μέρα.

Παίρνω την τσάντα μου και ανοιγω την πόρτα σιγά σιγά.
Ο διάδρομος είναι άδειος και το διώροφο σπίτι μας πάρα πολύ ήσυχο για μεσημέρι.
Που σημαίνει πως οι γονείς μου πάλι είναι στο δικηγορικό γραφείο τους και πείζουν στη δουλειά.

Αλλά το σπίτι είναι πάρα πολύ ήσυχο που σημαίνει πως για καλη μου τύχη λείπουν και εκείνοι.

Παίρνω μια ανάσα καθώς κοιτάζω τις κλειστές πόρτες από τα δωμάτια τους .
Προσπαθώ να αφουγκραστώ κάποιον θόρυβο που μπορεί να προέρχεται από μέσα αλλά τίποτα.

Σκέφτομαι πως είμαι τυχερή και ξεφυσαω.
Γιατί δεν είχα όρεξη να τους συναντήσω.
Σίγουρα θα ηταν μέχρι αργά έξω πάλι και θα κοιμήθηκαν κάπου αλλού.

Πριν δέκα χρόνια οι γονείς μου ως αρκετα ευκατάστατοι είχαν αποφασίσει να πάρουν μέρος σε ένα πρόγραμμα για αναδοχή παιδιών.
Η μητέρα μου μετά από εμένα δεν μπορούσε να κάνει άλλο παιδί γιατί είχε διαγνωστεί με καρκίνο στης ωοθήκες και χρειάστηκε να τις αφαιρέσει.
Πάντοτε ήθελε και άλλα παιδιά.
Η υιοθεσία ήταν μια προοπτική αλλά τελικά κατέληξαν στην αναδοχή.
Πολλά παιδιά πέρασαν από το σπίτι μας.
Εγώ δεν είχα κανένα πρόβλημα ίσα ίσα έχω κρατήσει επαφές με πολλά από αυτά όταν έφυγαν ακόμα και τώρα.

Μέχρι που αποφάσισαν να το παιξουν ανάδοχοι σε δύο κωλοπαιδα του κερατα.
Ο Άλεκ και ο Ρέι προέρχονταν από διαφορετικές προβληματικες οικογένειες μέχρι που το σύστημα αναγκάστηκε να τους πάρει από εκεί και να τους φορτώσει σε εμάς.
Φυσικά  έμαθα μετά πως ήταν και στη φυλακή ανηλίκων.

Αυτοί οι δύο για κάποιο λόγο ταίριαξαν αναμεταξύ τους αν και απο την αρχη ηταν σαν μια μοναδα και ενώ κρατούσαν το προσωπείο τους καλά κρυμμενο προς τους υπόλοιπους και στους γονείς μας, σε εμενα το έριχναν και μου έκαναν τη ζωή πατίνι.

Τους μισώ,αλλά δεν έχω τη δυνατότητα να φύγω από το σπίτι όσο και να το θελω Ο πατέρας μου δε δέχεται να βρω αλλού σπίτι.
Λέει πως η έπαυλη μας είναι τεράστια και ετσι και αλλιώς λείπουν όλη μέρα και είναι σαν να μένω μόνη μου.

Ναι μόνη μου με τους δαίμονες.

Δύο χρόνια στο σχολείο δυνωπαθησα.
Πότε δεν με συμπάθησαν και μου το έδειχναν με κάθε τρόπο.

Με κλείδωσαν έξω από τα πάρτι που έκαναν όταν έλειπαν οι γονείς μας και αναγκαζόμουν να σκαρφάλωσω στο δέντρο έξω από το δωμάτιο μου και να πηδηξω στο μπαλκόνι  μου.
Έπειτα όλο το βράδυ να ακούω της σεξουαλικες τους επειδήξεις από τα δωμάτια τους.

Τραμπουκιζαν κάθε αγόρι που με πλησίαζε και έπειτα τον Χρηστο.
Μου έκαναν έλεγχο παντού,βρίσκονταν παντού μπροστά μου.
Με έπνιγαν

Ο χειρότερος όμως ήταν ο Ρέι.
Ο Αλεξ με τα βίας μου μιλούσε αλλά ο Ρέι έκανε την αντιπάθεια του προς εμένα πολύ αισθητή.

Και οι δύο σπούδαζαν στο Πολυτεχνείο.
Ήλπιζα πως όταν ενηλικιωνονταν θα έφευγαν αλλά ο πατέρας μου πάλι έριξε την ιδέα πως θα ηταν καλό να μέναν μαζί μας για λίγο ακόμα μέχρι να έβρισκαν  και κάποια δουλειά.

Που βρήκαν σε ενός γνωστού του το αρχιτεκτονικο γραφείο αλλά δεν έφυγαν.
Ριζωσαν εδώ να μου παίρνουν τον αέρα.

Είναι τόσο μαλακες και εγωπάθεις που στο λεξικό οι λέξεις έχουν φωτογραφία τους από δίπλα.

Άσε που η φήμη τους πλέον δεν είναι η καλύτερη.
Άπειρες παραβατικες συμπεριφορες όπως ξυλοδαρμοί φασαρίες και ναρκωτικά.
Αλλά πάντοτε ο μπαμπάς τους ξελασπώνει λέγοντας πως όλοι κάνουν λάθη και δεν πρέπει να τα κρατάμε.

Δικηγόρος να σου τύχει.

Βέβαια σε εμενα πάντοτε κάτι έβρισκε λάθος και τα άκουγα.
Πάντοτε έκανα τα πάντα στραβά.
Δε θα ξεχάσω την ημέρα που έκανα το τατουάζ στο χέρι μου λουλούδια μεχρι τον αγκώνα.
Μέχρι και πορνη με είπε και πως κανεις δεν θα με εμπιστευτεί σαν γιατρό.
Βέβαια δεν είπε τίποτα όταν συνάντησε τον καλύτερο παιδοχειρουργο της Αθήνας που είχε και εκείνος τατουάζ.

Εγώ μάταια προσπαθούσα να τον πείσω πως δεν θα εξασκουσα την ιατρική όπως ολοι αλλά ήθελα κυρίως να πάω ιατροδιακαστικη και εκεί δεν θα είχα τρομερό θέμα.

Πάντοτε είχα κόλλημα με τα εγκλήματα και την εξιχνίαση τους κυρίως στον ιατρικό ερευνητικό τομέα.
Με ενθουσίαζε πως από ένα πτώμα μπορούσες να βρεις την αιτία θανάτου ακόμα και το φονικό όπλο που την προκάλεσε και να λύσεις το μυστήριο.
Τόσα CSI και ΝΥC είχα δει που με ειχαν επηρεάσει.

Κάνω ένα βήμα για να κατέβω τις σκάλες όταν η πορτα που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το δωμάτιο μου ανοίγει.

Όχι ρε γαμωτο.

Γέλια ακούγονται και μια ξανθιά κοπέλα με μακρυά μαλλιά βγαίνει από τη πόρτα του δωματιου του Ρει φορώντας ένα μίνι ροζ φόρεμα.

Πλάκα μου κάνεις.

Πανικοβλητη κοιτάζω την πόρτα του δωματίου που βρίσκεται στο βάθος.
Γιατί το μόνο που μου έλειπε είναι να ανοίξει και εκείνη και να βγει ο Άλεκ με κάποια γκόμενα.
Γιατί όπου βρίσκεται ο Ρέι είναι και ο Άλεκ.

Η ξανθιά κοπέλα νιαουριζει κατι στον Ρέι και εκείνος της χτυπάει τον κωλο .

Είναι γυμνός από τη μέση και πάνω.
Στο στόμα του έχει ένα γλυφιτσουρι κλασικά.
Είναι άγρυπνος με μαύρους κύκλους κατω απο τα ματια και τα μαύρα ατημέλητα υγρά μαλλια του ριγμένα στο προσωπο του με τα ανοιχτά του μάτια να αχνωφενονται.
Το κορμι του υγρό που σημαίνει πως μόλις είχε βγει από το μπάνιο.

Οι μύες του διαγράφονται κάτω από τα τατουάζ που στολίζουν τα χέρια του και το κορμό του.

Στη μύτη έχει σκουλαρίκι όπως και στο χειλος και στα αυτιά.

Αν δεν ήταν μαλακας θα μπορούσα να εκτιμήσω το ποσό καραγκομενος είναι.
Αλλά η μαλακια του κάπου το χαλάει.

Φοράει μόνο το μποξερακι του το μαύρο με αισθητή τη στηση του, καθώς έχει αγκαλιάσει ξανά την κοπέλα και της δίνει αισθησιακά το ροζ γκυφιτσουρι στο στόμα βγάζοντας την γλώσσα του
Εκείνη το παίρνει κοιτωντας τον λαγνα και το βάζει στο στόμα της του κλείνει το μάτι και αποχωρεί λικνίζοντας το κορμί της με τα τακούνια της να ηχούν στο διδρομο .
Με προσπερνάει χωρίς να μου δώσει σημασια.

Εγώ για κάποιο λόγο έχω μείνει ακίνητη και παρατηρώ το σκηνικό.
Θέλω να με χαστουκίσω γιατί για  λόγο ανεξήγητο παλι ,όλο αυτό με έχει ερεθίσει και κοντεύω να εκραγω.

Είμαι αθλια.

Έχω χάσει τα λογικά μου και χωρίς να το καταλάβω έχω καρφωθεί να κοιτάζω την κοπέλα και όταν γυρνώ ο Ρέι έχει γυρίσει στην άκρη της πόρτας με τα χέρια του μαζεμένα στο στερνο.
Τα δαχτυλίδια του στα χέρια δίνουν άλλη εικόνα σε ολο το δημιούργημα του και εγώ θέλω πάλι να με χαστουκισω και με υπενθυμίζω πως μπροστά μου είναι ο δήμιος μου και όχι κάποια οπτασία ή γκομενος από τα βιβλία μου.

Είναι απλά ένας μαλακας που τώρα μειδιαζει και διασκεδάζει που με τσάκωσε.

Ξαφνικά γελάει.

<<Είσαι τόσο αξιολύπητη,>>λέει την κλασική του ατάκα συνεχίζοντας να γελαει και μπαίνει στο δωμάτιο του κλείνοντας την πόρτα.

Ακόμα ακούω το γέλιο του και αυτή τη λέξη καθώς κατεβαίνω τις σκάλες.

Αξιολύπητη.
Πάντοτε με φώναζε ετσι και ηθελα να τον πνιξω
Εχω σκεφτεί όλους τους τρόπους να τον σκοτώσω.
Ξέρω πως να το κάνω να φανεί σαν ατύχημα αλλά το πρόβλημα θα ήταν πως ενα κάνω δύο φόνους και μου φαινόταν δύσκολο γιατί ο Άλεκ ήταν πιο μεγάλος και σωματωδης από εκείνον.Πολυ κόπος.

Οπότε εκανα υπομονή και εξαφανίζομουν.
Έστω και με τον Χρηστο.
Έναν Χρηστο που δεν απαντουσε στα μηνύματα μου για τον καφέ.
Έναν Χρηστο που του είχα πει ψέματα πως θα κοιμόμουν στη Κάτια σήμερα το βράδυ.Οχι πως τον ένοιαξε ευκαιρία ήθελε να παίξει Pro μάλλον να γαμίσει καμία άλλη.

Αξιολύπητη.
Θα σου πω εγώ ποιος είναι "Αξιολύπητη" στο τέλος.

<<Μαλακα, πιο αργή και από χελώνα εισαι,>>μου φώναξε η Κάτια καθώς μπήκα στην καφετέρια χωρίς να το έχω καταλάβει πως είχα φτασει εκεί.

Το να σκέφτεσαι πολύ δεν κάνει καλό ευτυχώς έφτασα σώα.

<<Μη γκρινιαζεις,>>της λέω και κάθομαι απέναντι της.

<<Ναι τώρα που μου το είπες το έκοψα μαχαίρι,>>λέει ειρωνικά.
Έπειτα κόβει για λίγο και με ρωτάει.

<<Γιατί είσαι ετσι τι επαθες;>>

Είμαι αξιολυπητη αυτό έπαθα.
Θεέ μου θα τον σκοτώσω.