"Lainey! Aarde aan Lainey?"

Stella zwaaide met haar hand voor mijn gezicht, ik was weer aan het dagdromen.

Opnieuw.

Ik keek nog even achterom, maar dat 'even', duurt wel even, als Alex' ogen de mijne vingen.

Alexanders ogen. 
Verbeter ik mezelf in mijn gedachten.

Ik scheur mijn ogen van de zijne weg, "Hou jezelf bij, Lainey.", fluister ik tegen mezelf.
"Wie is dat?", vroeg Stella.
"Brommer.", ik had hem tussen ons een bijnaam gegeven, omdat hij vroeger een klein brommertje had.

Dat brommertje bleek gegroeid te zijn, merk ik nu op, tot een reuze BMW motor.

Alexander stapte erop, lachte naar zijn vrienden, zette zijn helm op, en scheurde met veel lawaai weg.

"Aha, Brommer.", zei Stella.
"We kunnen er beter Racemotor noemen nu."

"Uh-hu.", mompel ik.

"Elayna!", riep Stella, "STOP ERMEE."

"Met wat?"

"MET DROMEN OVER RACEMOTOR."

"Doe ik niet!", panikeerde ik.

"Jawel, Lainey, ik ken je al 2 jaar."
Fuck. 

"Oké, shit, Stella. Ik droom al niet meer over hem.", lachte ik.
"Braaf zo. Nu, hier is je wildebras terug.", zei Stella, en Maya blafte vrolijk, en liep naar me toe, zodat ik haar lijn kon pakken.

Dat was het handige aan Agility met je hond.