Serena POV

*wieczorem w domu Haruki*

Siedząc przy oknie wpatrywałam się w gwieździste niebo. W pewnym momencie do pokoju weszła Haruka z dwoma kubkami gorącej czekolady.

-Trzymaj-odparła podając mi jeden z nich.

-Dziękuję.

-To jak jakie masz plany? No wiesz...tu w Hoenn?

-Mam zamiar przystąpić do najbliższego konkursu Pokemon. Chce zacząć zbierać wstążki.

Oczy Haruki w tym momencie mocno zabłysnęły. Może ona też chce robić to co ja.

-A co z tobą?

-Wiesz ja tak jakby już osiągnęłam swój cel więc teraz trochę odpoczywam i pomagam profesorowi w laboratorium w wolnych chwilach. No i to właśnie robiłam gdy się spotkałyśmy. Zajmowałam się starterami.

-Rozumiem. Ale chwila jeśli już osiągnęłaś swój cel...to jaki on był?-zapytałam

-Ehh nie obraź się ale raczej nie mam ochoty o tym rozmawiać...

-A ok spoko.-W sumie to było trochę dziwne ale przecież nie musi się mi tłumaczyć.-Czyli ten Mudkip nie należy do ciebie?

-Zgadza się. To jeden ze starterów przygotowany dla nowych trenerów. Tylko okazał się być trochę niesforny-odpowiedziała z uśmiechem.

-Haha taa wiem co masz na myśli. Dziękuję że pozwoliłaś mi tutaj zostać na noc.

-Nie ma sprawy.

Ciekawe co robi teraz Satoshi...

*następnego dnia rano*

-To co niedługo chyba będę się zbierać-odparłam

-Nie no co ty już?-wykrzyknęła Haruka

-Niestety. Chcę dostać się jak najszybciej do kolejnego miasta i przygotować się do mojego pierwszego konkursu.

-Ehh no dobra ale mam jeszcze jedną sprawę..

-W sumie to ja też. Trzymaj-odpowiedziałam podając dziewczynie koszyczek pełen makaroników.-Upiekłam je wczoraj jak zasnęłaś. Uznajmy że to w ramach podziękowania za nocleg i miło spędzony czas.

Oczy Haruki zabłysnęły na sam widok jedzenia.

-O mój boże dziękuję! Nawet nie wiesz jak bardzo zawsze chciałam je posmakować. Wiesz...moje zdolności kulinarne nie są najlepsze-zaśmiała się-a co do mojej sprawy...

Dziewczyna zaprowadziła mnie na pole walki znajdujące się za jej domem.

-Chcę z tobą zawalczyć. Tylko po jednym Pokemonie. To nie zajmie dużo czasu.

Przez chwilę nie byłam pewna czy to dobry pomysł ale po chwili się zgodziłam. W końcu po to tu jestem. Mam zamiar stać się silniejsza.

-Zgoda.

Obie stanęłyśmy po przeciwnych stronach pola.

-Beautifly wybieram cię!

Z pokeballa wydostał się Pokemon o pięknych, kolorowych skrzydłach. Sięgnęłam po mój Pokedex.

Beautifly

Typ robaczy i latający

Z pozoru pokemon ten może wydawać się miły, ale tak naprawdę potrafi być agresywny. Jeżeli ktoś przeszkodzi mu w piciu nektaru kwiatowego, zaatakuje. Beautifly w terenach zalesionych najczęściej trzymają się w grupach.

Typ robaczy co?-pomyślałam

-Braixen!

-Jaka słodka!!- usłyszałam krzyki z drugiej strony pola bitwy.

-Yy to znaczy zaczynamy walkę!-odpowiedziała Haruka tym razem z poważną miną.-Twój ruch jest pierwszy. I pamiętaj nie powstrzymuj się.

-Jasna sprawa. Braixen Ukryta moc!

-Beuatifly unik!- Pokemon z gracją uniknął atak mojego stworka.

-Jeszcze raz ukryta moc!

-Użyj psychozy!

Co niby w tym momencie zrobi mi psychoza?-pomyślałam

Jednak po chwili dostałam swoją odpowiedź. Psychoza nie miała uderzyć bezpośrednio Braixen tylko za pomocą psychicznych mocy przejąć kontrolę nad kulami z Ukrytej Mocy i wtedy trafić w przeciwnika. Mój Pokemon niestety nie zdążył uniknąć tego ataku.

-Sprytne-mruknęłam

-My się dopiero rozkręcamy odparła dziewczyna

-Braixen miotacz płomieni!-wydałam polecenie

-To nic nie da odparła dziewczyna. Unik!

Oczywiście że nic nie dało. Bo w moich myślach ustaliłam sobie plan.

-Teraz! Użyj ognistego podmuchu!

-C-co? 

-Mój Pokemon użył ognia jako zasłony, za którą mógł swobodnie się poruszać tym samym nie będąc widoczną. I ten moment wykorzystałyśmy aby przenieść się za plecy Pokemona przeciwnika i zaatakować jednym z najsilniejszych ataków jaki mamy. I się udało.

Beautifly upadł na ziemię.

-Jeśli mam być szczera w ogóle się tego po tobie nie spodziewałam. Jestem pod wrażeniem. Ale my dalej jesteśmy o krok przed wami-odpowiedziała dziewczyna z uśmiechem.

-Cco?

-Beautifly użyj psychiki żeby unieść Braixen w górę!

O nie...co mam teraz zrobić.

-A teraz użyj srebrnego wiatru!

Po użyciu ataku Braixen była bardzo osłabiona.

-Tyle chyba wystarczy co?-odparła Haruka

-Ale walka się jeszcze nie skończyła- odparłam.

-Taak ale wiesz w końcu to ty chciałaś wyruszyć stąd w miarę jak najszybciej. Więc uznajmy że jest remis. 

-W sumie racja. Dziękuję Braixen.

Haruka odprowadziła mnie na najbliższą ścieżkę.

-Powinnaś iść tędy cały czas prosto a znajdziesz się w następnym mieście.

-Dziękuję

Przyjaciółka wyciągnęła rękę w moją stronę:

-Powodzenia życzę.

Uścisnęłyśmy dłonie.

-Zobaczysz że się nie poddam i wszystko wygram-wtrąciłam.

-No i na to liczę.

W momencie, w którym miałam zamiar oddalić się w stronę miasta usłyszałam głośny dźwięk jakiegoś Pokemona.

-Mudkip!

-Co ty tu robisz?!-wykrzyknęła dziewczyna.

-Mud!-Pokemon zaczął wspinać się po mojej nodze w górę.

-Serena...wiesz wydaje mi się że chyba Mudkip bardzo Cię polubił...Może weźmiesz go ze sobą?-zapytała.

-Ale na serio?To znaczy bardzo bym chciała ale przecież to miał być Pokemon do wyboru dla nowych trenerów...

-Spoko! Porozmawiam z profesorem. Na pewno nie będzie się złościł. A ty Mudkip? Co o tym myślisz?

-Mudkiip!

-No dalej na co czekasz?

-No dobra.

Posadziłam Pokemona na ziemię i wyciągnęłam w jego stronę Pokeballa. Stworek sam do niego wszedł poprzez naciśnięcie noskiem na przycisk.

1...2...3...Jest!

Mam swojego pierwszego Pokemona z Hoenn. Pożegnałam się z Haruką i ruszyłam w dalszą podróż. Jestem bardzo podekscytowana. 

Satoshi POV

*wychodząc z lotniska w Hoenn*

Teraz wystarczy tylko ją znaleźć.