Έχει περάσει τουλάχιστον μία ώρα από την στιγμή που ήρθα σε αυτό το μπαρ και μπορώ να πω πως επιτέλους μπορώ να διασκεδάσω σαν άνθρωπος, ήρθα μόνη μου αλλά απ' ότι φαίνεται θα φύγω με παρέα. Άλλος ένας σχετικά αδιάφορος, ναι μεν γοητευτικός άνδρας αλλά όχι αρκετός για τα δικά μου θέλω, κάποιος που θα μπορέσει να με σταματήσει, να με βοηθήσει να ξεφύγω και να ηρεμήσει η ψυχή μου. Συνεχίζω να χορεύω με τον άγνωστο άνδρα, νομίζω πως μου είπε το όνομα του αλλά δεν έδωσα και πολύ σημασία δεν με ενδιαφέρει κιόλας για μένα πλέον όλοι οι άνδρες είναι κάτι σαν αντικείμενα διασκέδασης και τίποτα παραπάνω. Στις σκέψεις μου εισβάλει για λίγο ο άγνωστος που πιο πριν έπεσα πάνω του, όμορφος και μυστήριος συνάμα, κρίμα που έφυγε. Ύστερα από λίγο αποφασίσαμε -με τον άγνωστο για μένα άνδρα- να φύγουμε και να συνεχίσουμε την "διασκέδασή" μας κάπου αλλού.

...

'Το φως το φεγγαριού με περικυκλώνει και με γεμίζει με μια ζεστασιά, σηκώνω ψηλά το βλέμμα μου και το αντικρίζω τα μάτια μου γυαλίζουν υπό το φως του, χαμογελάω, νιώθω μια σιγουριά και ασφάλεια κάτω από το φεγγάρι. Μαζί με τον φεγγάρι γεννιέμαι κι εγώ και πεθαίνω κάθε φορά που κρύβεται πίσω στον σκοτεινό ουρανό. Έχω τα αστέρια να μου κρατάνε συντροφιά όμως η λάμψη τους δεν είναι αρκετή για να με κρατήσουν ζωντανή.'

-Πλευρά Jonathan-

Δεν έχει αρκετή ώρα που γύρισα από έξω, έχω ξαπλώσει στο κρεβάτι μου αλλά το μόνο που καταφέρνω είναι να στριφογυρίζω ξανά και ξανά, ο ύπνος αυτή την φορά δεν λέει να μου κάνει την χάρη. Αποφασίζω τελικά να βγω λίγο έξω στο μπαλκόνι να πάρω λίγο αέρα, χαζεύω το φεγγάρι, σε λίγο θα ξημερώσει και την θέση του φεγγαριού θα την πάρει ο ήλιος. Ο κόσμος θα ξεχυθεί στους δρόμους, άλλοι για να πάνε στην δουλειά τους, άλλοι για να κάνουν τα ψώνια του σπιτιού και άλλοι για μια πρωινή βόλτα.

Ο ήλιος μετά από αρκετή ώρα πήρε την θέση του φεγγαριού, μπήκα πάλι μέσα στο δωμάτιο μου άλλαξα ρούχα και κατέβηκα κάτω στην κουζίνα να κάνω ένα καφέ να πιω και να ανοίξω το λάπτοπ να ψάξω καμιά υπόθεση, αυτές τις μέρες δεν έχει συμβεί κάτι το περίεργο είναι λες και τα φαντάσματα πήραν ρεπό για λίγες μέρες. Μετά από αρκετό ψάξιμο βρήκα μια υπόθεση που από ότι φαίνεται είναι δικιά μας δουλειά «Τραγικό θάνατο βρήκε ένας ηλικιωμένος κύριος την ώρα που επέστρεφε από την δουλειά του, οι αρχές τον βρήκαν έξω από του supermarket που δούλευε νεκρό και έλειπε η καρδιά του. Οι κάτοικοι του Μιζούρι έχουν τρομοκρατηθεί αλλά δεν υπάρχει λόγος να πανικοβάλλονται, οι αρχές έκριναν πως η επίθεση αυτή ήταν από κάποιο άγριο ζώο.» Βρήκαν ευκαιρία τώρα με την πανσέληνο να τραφούν οι λυκάνθρωποι, καιρός να πιάσουμε δουλειά.

Αφού ενημέρωσα τον πατέρα μου για την υπόθεση κατευθύνθηκα προς το αυτοκίνητό μου και ξεκίνησα για το Μιζούρι, μετά από λίγη ώρα έφτασα έξω από το supermarket για να βρω παραπάνω αποδείξεις, δεν γνωρίζω αν ο λυκάνθρωπος ζει μόνος του ή είναι σε κάποια αγέλη. Αν ζει μόνος του θα είναι σχετικά εύκολη δουλειά να τον αντιμετωπίσω αν όμως είναι σε αγέλη θα πρέπει να βρω την φωλιά τους. Τελικά μετά από αρκετή ώρα βρήκα αρκετά στοιχεία, ρώτησα αρκετά άτομα και πολλοί μου είπαν πως είδαν ένα αγόρι σε νεαρή ηλικία να φέρεται κάπως περίεργα, είχε μετακομίσει πρόσφατα στην περιοχή οπότε δεν ήταν δύσκολο να βρω το διαμέρισμά του.

Η ώρα έχει πάει εφτά το απόγευμα και εγώ παρακολουθώ το διαμέρισμα αυτού του αγοριού, έχει αναμμένα τα φώτα και διακρίνω την φιγούρα του μέσα από τις κουρτίνες. Βρίσκομαι έξω από την πόρτα του και περιμένω να μου ανοίξει, όταν μου ανοίγει δείχνω το πλαστό μου σήμα σαν πράκτορας του FBI με πρόφαση να του κάνω κάποιες ερωτήσεις για την δολοφονία του ηλικιωμένου κύριου. Μου απαντάει απότομα πως δεν γνωρίζει τίποτα και πως δεν έχει κάποια σχέση και πάει να κλείσει την πόρτα όμως το πόδι μου τον εμποδίζει να την κλείσει. Τον βλέπω να αγριεύει και με σπρώχνει απότομα χωρίς να το περιμένω με αποτέλεσμα να πέσω κάτω, έρχεται από πάνω μου και μου αποκαλύπτει τα μυτερά του δόντια. Προσπαθεί να με δαγκώσει αλλά με ένα χτύπημα στο στομάχι τον αποφεύγω.

Κατευθείαν βγάζω το όπλο μου από το πίσω μέρος του παντελονιού μου και τον σημαδεύω, καταφέρνει να ρίξει το όπλο μου και εμένα για δεύτερη φορά κάτω, η πάλη μας κάτω στο έδαφος συνεχίζεται για αρκετά λεπτά ώσπου καταφέρνω να βγάλω το ασημένιο μου μαχαίρι από την τσέπη μου και να τον γρατζουνίσω με αυτό. Με το που το μαχαίρι αγγίζει την σάρκα του πετάγεται και απομακρύνεται πολύ λίγο μιας και το ασήμι τον έκαψε, καταφέρνω να σηκωθώ και να πάρω το όπλο μου κάτω από τον δρόμο την ώρα που πάει να το σκάσει τον πυροβολώ με μια σφαίρα από ασήμι στην καρδιά. Το σώμα του πέφτει κάτω στον δρόμο με δύναμη, αποφασίζω να το πάρω και να το πάω σε κάποια ερημωμένη περιοχή και να το κάψω. Με το που σβήνει και η τελευταία σπίθα από την φωτιά βάζω μπρος το αυτοκίνητό μου και επιστρέφω πίσω στο σπίτι μου.