trágico
quando anoiteço sou corpo aceso, voz que se aninha na madrugada,
renego a paz sem viço, quero a face da loucura, escondida na penumbra,
face possuída, febril dos trágicos, feridos,
sepultados sob a sombra esquiva que apavora,
porque doídos de vida e doidos por morrer...
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top