'Dus als ik het goed begrijp, zijn jullie neven van elkaar?' vraag ik na een tijdje te hebben geluisterd naar hun verhaal.

'Nee, we zijn vrienden van elkaar.' verbeterd Dante me.

Ik knik dat ik het begrijp en sta op. Mijn billen doen behoorlijk pijn van het zitten, dus ik loop naar de trampoline en ga op de trampoline zitten.

'Mogen wij erbij komen?' vraagt John en ik knik vrolijk. Het is geen probleem dat zij er ook op komen, dat is juist het gezellige aan een trampoline. En als je iemand wilt plagen dan kan je leuk wild op en neer springen, om het de persoon moeilijk te maken dat hij of zij moeilijk kan opstaan.

John en Dante trekken hun schoenen uit en klimmen dan op de trampoline. Ze beginnen te springen en proberen mij waarschijnlijk de lucht in te krijgen. Dan maakt Dante een bommetje en ik vlieg de lucht in. Ik strek mijn benen en had gehoopt dat ik op mijn benen op de trampoline land, maar helaas kom ik naast de trampoline te staan.

Ik klim weer de trampoline op en zie dat de jongens zijn gaan zitten. Stilletjes sluip ik naar Dante toe en John ziet me helaas aankomen. Ik leg een vinger op mijn lippen dat hij stil moet zijn en knipoog stiekem, zonder dat Dante het door heeft.

'Naar welke school ga jij eigenlijk?' vraagt Dante dan aan John.

'Mijn ouders zijn nog aan het zoeken. Weten jullie anders niet een school hier in de buurt?' vraagt John en meteen begin ik Dante te kietelen.

'Serieus, denk je dat ik daar niet tegen kan?' vraagt Dante aan mij, die blijkbaar tegen kietelen kan.

'Euhm... ja?' zeg ik, maar het komt er meer als een vraag uit.

'Dan gaan we eens kijken of jij tegen kietelen kan!' zegt Dante en slingert mij over zijn schouder en legt me neer. Meteen begint hij te kietelen en ik probeer zo serieus mogelijk te kijken, ook al kan ik niet tegen kietelen. Ik wil hem mijn zwakte niet tonen! Daar kan hij op elk moment misbruik van maken!

'Dus jij kan er ook tegen?'

'JA!' zeg ik snel, terwijl Dante nog steeds helemaal niks door heeft. Yes, gelukt!

Hij stopt maar en meteen kruip ik naar John, terwijl hij me met een gemene grijns aankijkt. 'Je kan er niet tegen!' lacht hij met zijn gemene grijns.

Ik zucht en leun verslagen tegen John aan. Wacht eens even, snel schiet ik weer overeind en John glimlacht lief naar me. Ik kijk hem aan en hij opent zijn armen, als teken dat het goed is. Opgelucht haal ik adem en laat me in zijn armen sluiten.

'Ik ga maar eens weer, tortelduifjes.'

'We zijn geen tortelduifjes, of toch misschien wel?' zeg ik en het laatste vraag ik in mezelf.

'Oeh, dus je hebt gevoelens voor John.' hoor ik Dante juwelen.

'Hé, hou je mond jij! Jij hebt toch een vriendin Dante? Heb je geen gevoelens voor haar of heb je meer gevoelens voor mij?' vraag ik plagerig en ik zie hem duidelijk zuchten.

'Plaag ik jou?' vraag ik lachend en hij steekt zijn tong even naar mij uit.

'Heel geestig, Richel. Je weet dat ik geen vriendin heb. Doei laters!' zegt Dante en springt over het tuinhek terug naar zijn eigen tuin.

Ik zie hem zijn huis binnen lopen en wend mijn blik dan op John. Eigenlijk ben ik wel nieuwsgierig of hij een vriendin heeft.

'Zeg John, heb jij trouwens een vriendin?' vraag ik zo voorzichtig mogelijk, om hem niet te kwetsen.

'Nee, mijn laatste vriendin had me gedumpt voor een ander.' verteld hij.

'Owh, weet je ook waarom?' vraag ik door.

'Ja, helaas wel. Ze moest het uitmaken van wat vriendinnen en met een van mijn vrienden verkering krijgen.' legt hij uit en mijn mond staat van verbazing open.

'Je staat vliegen te vang, Rich.' zegt hij en duwt mijn mond dicht, als ik hem nog steeds open heb staan.

'En wie is deze jongen?' hoor ik plots mijn moeder vragen.

Geschrokken kijk ik op en zie mijn moeder staan. Is het al 19:35 uur dan?

'Wat doe jij hier, mam?' vraag ik verbaasd.

'Owh, ik was een uur eerder klaar vandaag. Dus vandaag werkte ik tot 18:35 uur!' lacht mijn moeder en kijkt dan naar John. Ze komt naar de trampoline lopen en leunt op de zijkant.

'Is dit onze nieuwe buurjongen?' vraagt ze en Johns moeder komt tevoorschijn uit John's huis.

'Owh, ben jij hier John?' vraagt zijn moeder aan hem en loopt via het tuinhek naar onze tuinhek. Dan betreedt zijn moeder onze tuin en mijn moeder kijkt op. Haar ogen worden groot en verstijft.

'Euh... mam? Is everything alright?' vraag ik, maar krijg geen reactie.

'Misschien moeten we onze moeders even alleen laten. Het schijnt dat ze elkaar kennen en elkaar heel lang niet meer hebben gezien?' zegt hij en het laatste komt er vragend uit.

Ik haal mijn schouders op en John prikt lachend in mijn zij. Meteen maak ik een rare beweging en val van de trampoline. Wat? Ik zat niet echt in het midden, maar meer bijna naast de trampoline.

'AU!'

'Gaat het, Rich?' vraagt John grinnikend, met een nadruk dat hij het wel grappig vond.

'Nee, je moet me omhoog trekken.' zeg ik en maak een nep-kreun geluid.

Ik voel hoe hij me omhoog trekt en ik ga voor de grap op mijn voet zitten, alsof het eruit ziet dat mijn been er af is.

'Gaat het nu wel?' vraagt John bezorgd.

Ik kijk naar beneden en doe net alsof ik echt schrik.

'I-i-ik w-w-wee weet n-nie niet.' hakel ik en probeer geschrokken te klinken. Helaas faal ik daarin en John merkt het op dat ik me aanstel. Hij pakt mijn been vast en trekt hem naar zich toe.

'Hij zit er gewoon nog aan hoor, grapjas!'

'-die twee daar.' hoor ik opeens een van onze moeders zeggen. Ik schrik en John blijkbaar ook en geschrokken kijken we naar onze moeders. Ze kijken allebei meteen weer naar elkaar en ik haal een wenkbrauw op. Apart!

John loopt naar de rand van de trampoline en hij springt op de grond, waarna hij direct weer zijn schoenen aan doet. Ik sta ook op en begin met het springen op de trampoline. Dan maak ik een salto vooruit en spring elegant van de trampoline af en beland netjes op mijn voeten.

'John, kom je! Je vader komt zo thuis.' zegt Johns moeder en John knikt. Hij geeft me een knuffel en ik knuffel hem terug.

'Ze zullen goed bij elkaar passen.' hoor ik mijn moeder een opmerking zeggen. John en ik laten elkaar weer los en ik kijk beledigt naar mijn moeder. Dan lopen John en zijn moeder de tuin uit naar hun eigen tuin.

'John, mag ik trouwens jouw telefoonnummer?' vraag ik met een smile op mijn gezicht.

'Natuurlijk!'

Hij geeft me een briefje, waar blijkbaar zijn nummer op staat en dan zie ik hem het huis binnen lopen. Opgelucht zucht ik en loop mijn huis binnen. 'Mam, ik ben heel even boven!'

Ik ren naar de gang en sprint de trap op. Bovenaan de trap ren ik naar mijn slaapkamer en zoek mijn telefoon op. Als ik hem vind ontgrendel ik mijn telefoon en ga naar mijn contacten. Snel zet ik Johns nummer in mijn contacten en ren dan snel weer naar beneden.