Hey, hey, hey

Kom van dat dak af

'K Waarschuw je niet meer

Neeneeneeneeneenee, van dat dak af

'K Waarschuw je niet meer

Kom van dat dak af

Dat was de laatste keer

Ik schiet overeind en zie dat mijn wekker afgaat, waarna ik gauw mijn wekker uitzet. Waarom heb ik nog dat nummer als wekker? O, ja dan word ik tenminste wakker.

Zuchtend stap ik uit bed en loop ik naar mijn kledingkast. Ik weet niet wat er mij gisteravond ineens bezielde, maar straks moet ik wel even mijn excuus aanbieden bij mijn vader. Dat is wel zo aardig!

Ik pak wat kleren uit mijn kledingkast en wat ondergoed. Dan loop ik naar de badkamer en trek mijn nachtkleding uit samen met mijn ondergoed. Ik kijk heel even in de spiegel en stel mezelf de vraag, die ik altijd stel: waarom noemt Destiny me eigenlijk altijd een rat? Zelf vind ik dat ik echt niet op een rat lijkt, meer op een  meisje. Dus wat ze zegt is niks van waar!

Ik zet de douche aan en borstel mijn haar nog even, zodat ik dadelijk niet met mijn handen in de klitten vast komt te zitten. Snel zet ik nog de afvoer aan en pak nog een handdoek, die ik op de rand van de cabine hang. Dan stap ik de douche in en was mijn haar en lichaam.

Nadat ik klaar ben met douchen zet ik de kraan uit en droog me af. Snel wikkel ik mijn haar in de handdoek en maak met de douchewisser de ramen schoon. Dat doe ik altijd standaard, na het douchen.

Nadat ik de ramen schoon heb gemaakt haal ik mijn haar uit de handdoek en open de douchedeuren. Ik leg mijn handdoek op de grond en ik stap er uit. Snel maak ik mijn voeten droog en pak dan een kam uit de la. Ik kam mijn haar nog eens klitvrij en stap dan van de handdoek af. Snel gooi ik hem in de wasmand en kleed me gauw om.

Als ik aangekleed ben loop ik nog even terug naar mijn kamer en pak mijn telefoon en schooltas. Dan sprint ik snel naar beneden en maak in de keuken mijn brood klaar. Mijn vader en moeder zijn waarschijnlijk al op hun werk, want ik kan ze nergens vinden. Ik zucht en bedenk me, dat ik me maar vanavond mijn excuus aan mijn vader aanbiedt.

Als ik klaar ben met mijn brood eet ik gauw nog even wat en stop ondertussen mijn broodtrommel in mijn tas. Buiten hoor ik wat vogels fluiten en ik geeuw even, wanneer heb ik vakantie? Daar ben ik nu wel eigenlijk aan toe.

Ik wend snel een blik op de klok en zie dat het alweer tijd is om naar school toe te gaan. Snel sta ik op en ruim mijn rommel op en mik het bord in de vaatwasser. Dan pak ik mijn schooltas, die naast de tafel staat en ren dan als een speer naar de gang. Daar trek ik mijn schoenen aan en gris mijn huissleutel nog even mee. Dan stap ik de deur uit en ren zo snel als ik kan naar school toe.

Zodra ik het schoolplein op ren zie ik dat school nog niet is begonnen. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat ik er maar 6 minuten over heb gedaan, om van huis naar school te rennen.

'Hey rat, wat sta jij daar op je telefoon te kijken! Mag ik zien?' hoor ik meteen Destiny over het schoolplein roepen.

Meteen scheur ik mijn blik van mijn telefoon af en kijk naar Destiny. Dat heeft ze voor lang genoeg gezegd, maar nu moet iemand toch eens haar bij haar kladden pakken. Ik focus me op het water naast de school en stuur het richting Destiny toe. Verbaasd kijkt zij omhoog en ziet het water.

Ik geef haar geen bedenktijd en laat het water op haar hoofd storten. Nu loop ik naar haar toe en kijk haar grijnzend aan.

'Heb je nu nog wat te zeggen?' vraag ik lachend en ze wordt witheet van woede.

'Ja, dit ga jij dus terug krijgen rat!' sist ze boos en draait zich om. Haar natte haren zwiepen mee en spetteren me nat. Gadver!

Meteen draait zij zich om en kijkt me geschrokken aan. Zei ik dat nou hard op? Blijkbaar wel, want meteen slaat ze haar armen over elkaar heen en kijk me woest aan.

'Awh, is kleine meisje nu bang?' vraag ik, terwijl ik niks meer onder controle heb.

Opnieuw focus me weer op het water en voor een tweede keer stort het water over haar hoofd. Dit keer ziet ze het en staart me aan, terwijl ze langzaam afdruipt van het schoolplein. Bang kijkt ze me aan en dan rent ze keihard weg.

Iedereen die op het schoolplein staat hebben alles gevolgd en de helft van het aantal mensen komen op me afrennen. Waarschijnlijk was ik weer hoe ik gisteravond tegen mijn vader deed. Dit had ik niet van mezelf verwacht.

'Hoe deed jij dat?'

'Dat was stoer van je, hoe je tegen haar deed.'

'Ik zweer dat ze zeker een maand lang niet meer naar school komt.'

Iedereen praat door elkaar heen en ik focus me alweer op het water. Nu hou ik het boven de hoofden van mijn medeleerlingen en geschrokken houden ze hun mond. Ik zucht van opluchting en stuur het water weer terug, naar waar ik het vandaan heb gehaald. Dan draai ik me om en loop het schoolgebouw in. Jammer, dat Sander niet op het schoolplein was. Dan had ik hem ook mooi even bij zijn kladde gepakt.

Ik loop naar de kantine en kom daar juist Sander tegen met zijn vrienden. Een valse grijns komt op mijn gezicht en ik hoor precies op het juiste moment een kraan open gaan. Ik focus me op het water, wat uit de kraan loopt en stuur het naar mijn rechterhand. Misschien doe ik het bij hem wat anders, dan dat ik bij Destiny heb gedaan?

Langzaam loop ik naar Sander en zijn vriendengroep toe. Ze hebben me niet opgemerkt en ik ga er bij staan. Stiekem luister ik mee met hun gesprek en hoor de naam: Destiny vallen en nog het woord: En de rat. Dan meng ik me in het gesprek.

'Wat is er met Destiny en de rat?' vraag ik en richt mijn waterbol op Sander.

'Dat Destiny een bitch is! De echte naam van de rat weten wij niet, dus is dat maar voorlopig haar naam.' zegt Sander meteen. Wow, wat! Dit had ik even niet aan zien komen.

'Sinds wanneer durf jij zo over Destiny te praten?' vraag ik verbaasd.

'Sinds ik niet meer met haar omga. Ze doet gemeen en pest ieder blond meisje, terwijl blonde meisjes wel intelligent zijn.' vertelt Sander en mijn mond staat open. De waterbol valt uit mijn handen en spat uiteent op de grond, waardoor onze voeten nat worden.

'Maar mag ik je naam weten?' vraagt Sander, als hij me dan herkent.

'Richelle.' antwoord ik stomverbaasd en kan mezelf wel voor mijn kop slaan.

'Maar wat wou je zeggen over mij?' vraag ik en verwacht een gemeen antwoord.

'Richelle, jij bent een lief, spontaan en aardig meisje. Maar ik ben zelfs verliefd op jou!' zegt hij, maar dan gaat de bel en snel maak ik me uit zijn voeten. Ik hoef niks met hem te krijgen, al helemaal geen relatie! Gadver. daar wil ik niet eens over na denken na alles wat hij me heeft aangedaan!

Snel kijk ik op mijn rooster en zie dat ik vandaag als eerste blokuur Engels heb. Ik kijk tot hoelaat het duurt en mijn ogen worden groot. Dit meen je niet, 2 uur lang naar mr. Harmont luisteren!

Ik loop maar naar het lokaal toe en kom er als eerste aan. Waarschijnlijk, kunnen de andere mensen of hun rooster of het lokaal niet vinden. Ik grinnik bij die gedachte en ik loop maar het lokaal in, als ik zie dat de deur open is.

'Good morning, mister Harmont.' zeg ik in het engels tegen de engelse docent.

'Good morning, mistress Waterman.' zegt de docent terug in het engels. Ik vind engels wel leuk, maar 2 uur lang vind ik wel erg lang. Dan moet je 2 uur lang engels praten.

De rest van klas komt nu eindelijk ook binnen, terwijl ik op mijn plek ga zitten. Onverwachts zie ik Sander naast mij komen zitten, maar besluit hem geen aandacht te geven deze les.

'Good morning class, today the lesson is about communicating with the person next to you.' begint meneer Harmont. Een kreun verlaat mijn mond en iedereen kijkt per direct mijn kant op, zelfs Sander. Oeps, foutje! 'Sorry, mister Harmont. Go ahead!'