HOOFDSTUK 14
'J-john, w-wat doe j-jij hier? stotter ik.
'Het zelfde wil ik ook aan jou vragen. Wat doe jij hier Richel?' vraagt hij net zoals mij verbaasd. Ik wil zijn vraag beantwoorden, maar weet niet hoe ik nou best kan beginnen.
'A, die John! Gaat alles goed?' hoor ik weer iemand anders vragen, maar dan aan John. Ik loop naar de deur toe en kijk wie dat dan is.
'O, hey Lauren. Ja, maar die nieuwe hier niet. Heb jij iets van een dweil bij je?' vraagt John aan een meisje. Ik kijk naar het meisje en bekijk haar van top tot teen. Ze heeft een blauwe huidskleur en rood haar. Ze draagt een bruine trui en haar geel kleurige ogen, maken haar apart. Ze komt me wel bekend voor, het zou vast en zeker wel kunnen dat ik haar wel eens eerder heb gezien. Maar ik weet niet meer precies waar!
'Lauren, wil je heel even mee lopen?' hoor ik een vrouwenstem, aan het meisje vragen. Nu loop ik de gang op en ik zie een vrouw met donkerrood haar staan. Ze heeft een hele donkere kleur ogen, waarvan ik de kleur niet duidelijk kan zien. De vrouw draagt een zwarte spijkerbroek en heeft daarop een rood t-shirt aan, waar over ze weer een donker rode lerenvest draagt. Het is een mooie vrouw om te zien.
'Pardon mevrouw, ik ben hier nieuw. Mag ik weten hoe u heet?' vraag ik om haar aandacht te trekken.
'Hoi, ik heet Jean. Ik ben hier de schooldokter, dus als je medische hulp nodig heb kan je naar mij toe. Hoe heet je?' vertelt de vrouw, die dus Jean heet.
'Ik heet Richelle, bedankt voor de informatie mevrouw Jean.' zeg ik netjes en voel een plons water tegen mijn voeten aan komen. Verbaasd kijk ik naar mijn voeten en zie dat ik in een laagje water sta.
'Wat is er Richel?' vraagt John, die zich even stil had gehouden.
'Waarom volgt het water mij?' vraag ik hard op denkend en ik zie John een stapje achteruit doen.
'Wat is er John?' vraag ik een beetje bangig.
'Ik euhm... weet niet of je het door hebt, maar kijk eens achter je!' zegt John geschrokken en ik draai me om. Tot mijn grootste schrik zie ik dat mijn kamer tot aan het plafond vol met water staat. Mijn hoofd slaat op hol en van angst doe ik maar iets. Net zoals wat ik op school had gedaan, doe ik nu weer en ik voel hoe gemene gevoelens mijn lichaam overspoelt.
'Aan de kant jullie?' zeg ik op een kwaadaardige toon en ik zie hoe John, Jean en Lauren op zij deinzen. Dan ren ik weg met het water meenemend, ik verlies het totale controle over mijn lichaam. Wat bezield mij?
Ik ren de trap af en ren naar de voordeur. Voor ik nog de deur kan openen bevries ik. Watte?! Ik probeer me te bewegen, maar ik kan helaas echt niet te bewegen. Via mijn ogen kan ik alleen nog alles volgen. Ik zie hoe er een jongen in een zwart pak voor me komt staan. Hij heeft donkerbruin haar en hazelnootgroene ogen, op zich ziet hij er niet verkeerd uit.
'Wat dacht jij te gaan doen?' vraagt hij aan me en ik wil wat zeggen, maar mijn mond is ook mee bevroren.
'BOBBY, WAT HEB JE GEDAAN?!' hoor ik de stem van John door de hal galmen. Opeens voel ik een warmte, wat mij langzaam laat ontdooien. Zijn al deze mensen ook net zoals mij mutanten?
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top