Alya!
Yaptıklarıma,yapmadıklarıma pişman oldum hep. Doğmayan uykularıma, başlamamış kabuslarıma hep pişmanlığımı bulaştırdım.
Temiz değil artık uykularım. Temiz değil rüyalarım. Temiz olduğuna inandığım kabuslarım da değil.
Alya,
Peki yapamayacaklarım...
Yapamayacaklarımın pişmanlığını, yapacaklarımın pişmanlığını hangi lekeli rüyama,kabusuma sürmeliyim. Yer kalmadı oralarda...
Tek bir yer var Alya, ama korkuyorum.
Zor bu.
Nasıl olacak bilmiyorum.
Sadece hayallerim kaldı pişmanlıklarımı bulaştırmadığım..
Hayallerim...
Göstermeye korktuğum. Dilime,gözüme, elime...
Tertemiz,sekiz renk,siyahı tanımamış hayallerim. Onları pişmanlıklarımla nasıl kirletirim?
Alya, korkuyorum!
Gecenin sessizliğinde kapının ardından gelen tıkırtı gibi bu korku.
Merak,korku ve çözümleyemediğim bir şey daha.

Pişmanlıklarımı nereye sığdırmalıyım?
Hayallerimi nereye saklamalıyım?