01. Μπορείς να μου δώσεις μια υπόσχεση;

Αν πίστευε κανείς πως η Janie Avery θα βρισκόταν έστω και για πλάκα σε ένα στριπτιτζάδικο, τότε θα είχε πολύ μεγάλο δίκιο. Αν πίστευε κανείς πως η Janie Avery θα ξόδευε το βράδυ της σε ένα μέρος που οι γυναίκες ήταν μόνο για πήδημα, και πάλι δίκιο θα είχε.

Αν πίστευε κανείς πως η Janie Avery θα ξόδευε το βράδυ της σε ένα στριπτιτζάδικο για να τη βρει, θα είχε κάνει ένα σχετικά τεράστιων διαστάσεων λάθος.

Όχι, αν ήθελα να τη βρω θα πήγαινα στον Adrian. 

Το Seattle δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό για τα μέρη σαν και αυτά. Ίσως επειδή μύριζαν καπνό, ποτό, και για κάποιο λόγο, αίμα, πράγμα που δεν ωθούσε τους τουρίστες εδώ πέρα. 

Εντόπισα την φιγούρα του σε ένα τραπέζι ακριβώς μπροστά από τη σκηνή. Μια κοπέλα μόλις σηκωνόταν από τα πόδια του, στοίχημα πως εκείνος την έδιωξε. Με ότι δύναμη είχα, έσπρωξα το σώμα μου μακριά από τον χοντρό ξαναμμένο που νόμιζε πως ήμουν του καταστήματος. Όχι φίλος, τα πόδια μου είναι κλειστά. Μια νέα κοπέλα εμφανίστηκε πάνω στη σκηνή όταν έφτασα κοντά, αυτή φορούσε λιγότερα πράγματα από την προηγούμενη. Μπορούσα να δω το τατουάζ της πάνω στο στήθος της. Ένας σταυρός.

Ειρωνεία να βρίσκεται ένα τέτοιο σύμβολο πάνω σε μια τέτοια κοπέλα.

Έξυπνη κίνηση αγαπητή.

Μια καρέκλα στο τραπέζι του ήταν άδεια, και όταν έφυγε επιτέλους από μπροστά μου μια από τις σερβιτόρες -ο Θεός και ο Όντιν να τις κάνουν σερβιτόρες- βρήκα την ευκαιρία μου. Έκατσα στη καρέκλα σταυρώνοντας τα πόδια, και τον κοίταξα. Τα μαύρα μαλλιά του ήταν αχτένιστα όπως πάντα, και τα μαύρα μάτια του κοιτούσαν προς τη σκηνή.

Ήταν το άκρως αντίθετο από την μικρή αδελφή του, Stephanie. Εκείνη, ξανθιά με γαλανά μάτια, η απομίμηση ενός αγγέλου. Αυτός όμως, ούτε ο διάολος δεν τον φτάνει.

«Nathan,» ξεκίνησα λέγοντας το όνομά του αρκετά δυνατά για να το ακούσει εκείνος, αλλά όχι οι άλλοι γύρω μας, «,γιατί με έφερες σε ένα στριπτιτζάδικο;»

Μπορούσα να δω το χαμόγελό του ακόμα και όταν δεν με κοιτούσε. «Είναι πιο ήσυχα εδώ.»

Η ιδέα του Nathan για το ήσυχα διαφέρει κατά πολύ με τη δική μου.

«Μπορούσαμε να πάμε στο SEX ξέρεις.» του είπα. «Όλοι είναι εκεί. Πρέπει σε λίγο να πάω, με περιμένουν.»

«Το χρυσό αγόρι σου ο Adrian και η συμμορία της Janie Marie Avery;» ρώτησε. «Δεν είναι η βασίλισσα Ελισάβετ, Janie. Μπορούν να περιμένουν.»

Κοίταξα τη σκηνή περιμένοντας μια καλύτερη απάντηση, η οποία δεν ήρθε ποτέ δυστυχώς. «Τι νομίζεις πως θα πούνε αν δουν μια δεκαεξάχρονη κοπέλα σε ένα τέτοιο μέρος;»

Ο Nathan, πάντα χαμογελώντας, ήπιε λίγο από το ποτό που είχε ήδη παραγγείλει. «Τα ίδια που θα πουν για έναν δεκαεφτάχρονο.»

«Είσαι αγόρι.»

«Δεν είναι οίκος ανοχής.» προσπάθησε να δικαιολογηθεί. «Μπορεί να βρεις και κάποιον καλύτερο από το χρυσό αγόρι σου εδώ πέρα.»

Ήταν η δική μου σειρά να χαμογελάσω. «Το χρυσό αγόρι μου είναι ο αρχηγός της ομάδας μπάσκετ, που είσαι και εσύ μέλος, και φέρνει τη μια νίκη μετά την άλλη.»

«Και;»

«Τολμάς να μιλάς έτσι για τον αρχηγό σου Nathan;»

Έσκυψε κοντά μου. «Γιατί, ποιος θα του το πει; Εσύ;»

«Όχι αλλά μπορώ να πω πού συχνάζεις τα Σάββατα. Οι γονείς σου, και η Stephanie θα ξετρελαθούν αν το μάθουν.»

«Μη παίζεις μαζί μου, Janie.»

Δεν τον κοίταξα, αυτή ήταν η απάντησή του. Η κοπέλα που ήταν στη σκηνή ήξερε πώς να κουνάει το σώμα της με τέτοιο τρόπο, ώστε να ανάβει άνδρα και γυναίκα. Δεν το πιστεύω πως βρισκόμουν εδώ. Nathan, Nathan, θα μου το πληρώσεις.

«Γιατί μου είπες να έρθω, Nathan;» τον ρώτησα. «Δεν θα ήταν λίγο καλύτερα αν ήσουν μόνος σε τέτοιο μέρος;»

Ο Nathan δεν πήρε το βλέμμα του από τη χορεύτρια. «Η διασκέδαση είναι πάντα για δύο, Janie. Νόμιζα το ήξερες.»

«Για κάποιο λόγο όμως, δεν με έφερες εδώ για διασκέδαση.»

«Δυστυχώς όχι. Αν και δεν θα με χάλαγε. Ξέρεις, ένα βράδυ να κανονίσουμε. Τόσο όμορφη κοπέλα, τζάμπα να χαραμίζεσαι στον χλε-χλε.»

Κούνησα το κεφάλι μου. «Nathan, μπορώ άνετα να φύγω.»

«Τότε δεν θα άκουγες ότι το καμάρι σου έστειλε τον Jason Ballard  στο νοσοκομείο, πριν από περίπου...δύο ώρες; Μπορεί και λιγότερο.» με πρόλαβε λίγο πριν σηκωθώ και έδειξε το ποτήρι του. «Είναι ουίσκι. Το βρώμικο. Ταιριάζει με το μέρος.»

Έκατσα πάλι στη θέση μου. Adrian, Adrian τι έκανες πάλι; «Ξέρεις γιατί μάλωσαν;»

Ο Nathan χαμογέλασε στη χορεύτρια που ήταν στα γόνατά της πλέον, πάνω στη σκηνή. «Ξέρεις, οι μεταγραφές για τη νέα σχολική χρονιά έχουν ξεκινήσει. Του χρόνου, θα έρθουν πέντε νέοι μαθητές. Με ποια λογική να μετακομίσει κανείς σε ένα τέτοιο μέρος;»

«Στο θέμα μας;»

«Ο Jason, βρήκε κάποια αρχεία, και είπε μερικά πράγματα στον Adrian.» είπε ο Nathan και μετά χαμογέλασε. «Κάποιος Jack Owens, από την Iowa, θα μας έρθει του χρόνου.»

Σήκωσα το φρύδι μου. «Και τι τον νοιάζει τόσο πολύ τον Adrian;»

«Η ομάδα του χθες κέρδισε έναν αγώνα με τους Ταύρους στη Φιλαδέλφεια. Προκρίνονται στον επόμενο αγώνα αυτή τη Παρασκευή.» εξήγησε ο Nathan. «Υπάρχουν στοιχήματα, πως χάρη σε αυτόν τον Jack Owens, η ομάδα του θα φτάσει στον τελικό.»

«Και να φανταστώ ο Adrian τα πήρε και για αυτό έδειρε τον Jason.»

«Κλασικά.» συμφώνησε ο Nathan. «Νόμιζα πως τον είχες υπό έλεγχο.»

Γέλασα. «Και εγώ αυτό νόμιζα.»

«Θέλεις να κάνω κάτι;»

Έκλεισα για λίγο τα μάτια μου. Ήταν συνηθισμένο από τον Adrian να μπλέκει σε ανεξήγητους καβγάδες, σε ηλίθια πράγματα. Χρυσό παιδί τον φώναζαν, για τους καλούς βαθμούς, την καλή συμπεριφορά, το έργο του με την ομάδα του μπάσκετ. Πολλοί αναρωτιούνται για ποιον λόγο έμπλεξε με εμένα, ένα άτομο τόσο διαφορετικό από εκείνον.

Κανείς δεν ήξερε πως έχουμε ένα κοινό σημείο. Οι καρδιές μας, χτυπάνε μαύρο.

«Θέλω να χαλαρώσω, Nathan.» απάντησα τελικά και τον κοίταξα. «Μπορείς να με κάνεις να χαλαρώσω;»

Το χαμόγελό του μεγάλωσε. Ήξερα την απάντηση. Θα έκανε τα πάντα για μένα, ακόμη και φόνο. Από τότε που με γνώρισε, όλοι ξέραμε τις διαθέσεις του. Σηκώθηκα από τη καρέκλα που καθόμουν και πλησίασα προς τη σκηνή, πάνω που η χορεύτρια τελείωνε το νούμερό της. Από το παντελόνι μου, έβγαλα ένα εικοσάρικο, ο Nathan πίστευε πως ήταν λίγα, και της τα έδωσα κλείνοντας το μάτι με ένα χαμόγελο.

Με τη σειρά του, σηκώθηκε και ο Nathan. Τον ακολούθησα προς ένα από τα μικρά δωμάτια που είχαν μέρη σαν αυτά, ειδικά διακοσμημένα για έναν ιδιωτικό ερωτικό χορό μεταξύ των πελατών και μιας από τις χορεύτριες. Αυτή που επέλεξε ο Nathan, η κοπέλα που χόρευε πριν λίγο πάνω στη σκηνή, βρισκόταν ήδη σε ένα από τα μικρά δωματιάκια, φορώντας πάλι μόνο τα μαύρα εσώρουχά της. Καθόταν στον μακρύ καναπέ στο τέλος του δωματίου, και τη πλησίασα βγάζοντας το παλτό μου, όσο ο Nathan έκλεινε τη κουρτίνα, να κρύψει τα αδιάκριτα μάτια.

«Καλησπέρα.» της είπα. «Το όνομά σου;»

«Mercy.» απάντησε με μια βαριά προφορά.

Ήταν πανέμορφη. Καστανά μακριά μαλλιά, μπλε μάτια, πλούσιο στήθος, ότι άναβε τον κάθε άνδρα. Έκατσα δίπλα της στον καναπέ, και ο Nathan έκατσε από την άλλη. Άγγιξα το πιγούνι της, τι ωραίο βλέμμα. Τόσο υπέροχο, χαραμίζεται εδώ πέρα.

«Λοιπόν, Mercy. Μπορείς να μου δώσεις μια υπόσχεση;» τη ρώτησα χαμηλόφωνα. Όταν εκείνη κούνησε θετικά το κεφάλι της, συνέχισα. «Ότι γίνει εδώ πέρα, δεν θα το πεις σε κανέναν, εντάξει;»

Άλλο ένα νεύμα.

Χαμογέλασα. Καλό κορίτσι.

Ο Nathan έβγαλε από το μπουφάν του ένα μικρό σακουλάκι με άσπρη σκόνη. Ηρωίνη, σκέφτηκα αμέσως. Πάνω στο μικρό τραπέζι, έριξε μια μικρή ποσότητα, σχηματίζοντας μια λεπτή γραμμή. Μου έδωσε το σινιάλο να πάω πρώτη. Γονάτισα μπροστά στο τραπεζάκι, και έσκυψα πάνω του. Με το χέρι μου από τη μια πλευρά, προστάτεψα την ηρωίνη από το να φύγει προς τη λάθος κατεύθυνση, και ρούφηξα. Η σκόνη γέμισε τα ρουθούνια μου, και την κατάπια.

Αμέσως ένιωσα ωραία.

Έκατσα στη θέση μου δαγκώνοντας τα χείλη μου. Η κοπέλα, Mercy κοιτούσε και τους δυο μας επιφυλακτικά, μάλλον δεν έκαναν τέτοια στη βάρδια της. Ο Nathan πήρε επόμενος, μια λίγο μεγαλύτερη δόση, και όταν κάθισε πάλι στη θέση του, μπορούσα να δω τη μύτη του να είναι ελαφρώς κόκκινη, ακόμη και κάτω από το κόκκινο φως που είχε. Χαμογέλασε προς τη Mercy, και φίλησε τον λαιμό της, κοιτώντας με.

Nathan, Nathan, φαίνεσαι πολύ ωραίος κάτω από την επήρεια των ναρκωτικών.

_____________________

 Α/Ν Να και το πρώτο κεφάλαιο. Παίρνουμε μια γεύση από Nathan -τον αγαπημένο μου χαρακτήρα έβερ- και από τη μικρή Janie. 

Πώς σας φάνηκε;

Το επόμενο θα ξεκινήσει σύντομα να γράφεται και μέσα στην εβδομάδα θα το ανεβάσω.

DL

Vote•Comment•Share