Βόιντ's POV

Φτάσαμε έξω από το σπίτι του τρόμου. Ήταν ακόμα δεμένη. Δεν την εμπιστευόμουν για να την ελευθερώσω...

Μπήκαμε στο δωμάτιο που μου είπε. Μέσα του υπήρχαν πολλά πτώματα γιατρών του τρόμου και υπήρχε πολύ φωτιά τριγύρω. Αλλά η Άλι δεν ήταν πουθενά.

«ΨΕΎΤΡΑ!», την κατηγόρησα.

«ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ Η ΆΛΙ?!?», την ρώτησα βίαια χτύπησα σε ένα τεράστιο σπασμένο κομμάτι από το ταβάνι.

«ΑΣ' ΤΗΝ ΉΣΥΧΗ!», η φωνή του Στάιλς ακούστηκε από πίσω μας.

Ο Σκοτ μου επιτέθηκε και με πέταξε στο πάτωμα. Δεν μπορούσα να κουνηθώ, τώρα...

«Πώς μας βρήκατε?», ρώτησα.

«Έστειλα ένα μήνυμα μέσω μιας άλλης Μπάνσι... Τους είπα τα πάντα», είπε υπερήφανη.

«Πες πού στο καλό είναι η Άλι ή σου ορκίζομαι ότι θα πεθάνει στο επόμενο δευτερόλεπτο!», φώναξε.

«Ω, αγαπητέ μου Στάιλς... Είμαι ακριβώς εδώ», η φωνή της Άλι ακούστηκε από πίσω μας. Όλοι γυρίσαμε και την κοιτάγαμε έκπληκτοι. «Αλλά, να σου κάνω μία ερώτηση... Από ποτέ σε νοιάζει?», ρώτησε. Ήμουν χαρούμενος που την ξανά έβλεπα. Αλλά είχε αλλάξει... Κατά πολύ...

Άλι's POV

«Άλλαξες. Είσαι μια... Χείμαιρα», σχολίασε ο Σκοτ. Κούνησε το χέρι μου και όλοι τους φύγαν μακριά από τον Βόιντ μου.

«Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω», είπε καθώς σηκώθηκε και με αγκάλιασε.

«Με αγαπάς ακόμα???», τον ρώτησα έκπληκτη. Περίμενα να φύγει μακριά μου. Τρομαγμένος από αυτό που ήμουν τώρα.

«Πάντα θα σε αγαπώ, αγάπη μου... Πάντα», είπε κοιτάζοντας τον Στάιλς επίμονα.

«Και μου άρεσε που είσαι τόσο δυνατή όσο εγώ τώρα», μου ανακοίνωσε χαμογελώντας.

«Δυνατότερη», είπα δείχνοντας του τα καινούργια μου μάτια.

«Είναι πανέμορφα», απάντησε. «Τώρα πάμε να φύγουμε», το ήθελε όσο το ήθελα κι εγώ.

«Άλι... Μην μου πεις πώς θα πας μαζί του!», φώναξε ο Σκοτ κάνοντας μερικά βήματα πιο κοντά μου.

«Ας το παραδεχτούμε, Σκοτ, κανείς σας δεν νοιάζεται για εμένα! Τουλάχιστον ο Βόιντ νοιάζεται!», είπα πιάνοντας το χέρι του.

«Ποιός σου είπε πως δεν νοιαζόμαστε?», ρώτησε ο Στάιλς. Ήταν το πιο λάθος άτομο για να κάνει αυτή την ερώτηση...

«Αν δεν ήταν ο Σκοτ δεν θα είχες επικοινωνήσει ποτέ μαζί μου όσο ήμουν στο Λονδίνο...», του είπα.

«Απλά θέλω να είμαι χαρούμενη και πάλι... Και αυτό είμαι, όταν είμαι με τον Βόιντ», εξήγησα.

«Άλι, έλα τώρα! Σου έχω πει τι έκανε! Βασάνισέ τον Στάιλς και την Λίντια, και σχεδόν μας σκότωσε όλους μας! Και θες να μου πεις ότι αυτός σε κάνει να νιώθεις χαρούμενη? Πλήγωσε την οικογένειά σου, σκότωσε την Άλισον...», κοίταξα μακριά και μετά τον ξανακοίταξα.

«ΝΑΙ Ε? ΛΟΙΠΌΝ ΌΠΩΣ ΕΊΠΑ, ΔΕΝ ΝΟΙΆΖΕΣΤΕ ΓΙΑ ΕΜΈΝΑ! ΜΆΛΛΟΝ ΉΡΘΕ Η ΏΡΑ ΓΙΑ ΕΜΈΝΑ ΝΑ ΜΗΝ ΝΟΙΑΣΤΏ ΕΠΊΣΗΣ!», έκλαψα. Αγκάλιασα τον Βόιντ, άνοιξα τα φτερά μου και φύγαμε απ' το παράθυρο.

«ΌΧΙ ΆΛΙ!!!!», ήταν το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι τον Σκοτ να μου λέει. Ο Βόιντ μου έκλεισε τα αυτιά.

«Μην ακούς», μου είπε. Μου είπε που να πάω και πήγαμε εκεί μόνοι μας. Κάναμε τα δικά μας...

...

«Άλι... Στα αλήθεια δεν σε νοιάζουν αυτά που έχω κάνει?», με ρώτησε με αμφιβολία.

«Όχι... Βασικά... Μου άρεσαν... Εγώ... Θέλω να προκαλέσω το δικό μου χάος, διαμάχη και πόνο... Θέλω να γίνω σαν κι εσένα!», απάντησα.

«Ο μικρός μου δεμονας θέλει να προκαλέσει το δικό του χάος?», χαμογέλασε.

«Θα γίνεις ο δάσκαλος μου?», τον ρώτησα και τον φίλησα. Με φίλησε και αυτός.

«Φυσικά! Αλλά πρώτα...», με έσπρωξε στο κρεβάτι.

«Χμμμμ... Καλά», χαμογέλασα.

(Σκηνές ακατάλληλες για ανηλίκους)

***Τέλος***
🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥💋🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥

Heya guys😀😀😀

Tk? Ελπίζω να είστε πάρα μα πάρα πολύ καλά!!!

Όπως καταλαβαίνετε αυτό είναι το τέλος (δεν μπορώ να πιστέψω ότι φτάσαμε σε αυτό το κεφάλαιο γράφω αυτό το βιβλίο για λιγότερο από δύο βδομάδες)... Ή όχι! Σκέφτομαι να κάνω και 2ο βιβλίο... Βασικά κάποια στιγμή θα το κάνω, αλλά θέλω την γνώμη σας όποτε...

Σχολιάστε (Μπορείτε πάντα να μου στείλετε τις θεωρίες ή γνώμες σας)

Ψηφίστε

Και...

Ακολουθήστε!!!Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το βιβλίο μου και ελπίζω να σας συναντήσω και σε ένα απ' τα υπόλοιπα ή επόμενα βιβλία μου!!!

Σας ευχαριστώ για την υποστήριξη 😁😁😁😁😁😁😁😁😁😁👋👋👋👋👋👋👋😁😁😁😁😁👋