Jared*

Wanneer ik mijn ogen weer open doe doet alles pijn. Ik kreun zachtjes, en kijk om me heen. Het jonge meisje ligt naast me op de grond, en is nog buiten westen. Haar been ligt in een rare vorm, en er sijpelt bloed uit haar hoofd. Ik beweeg voorzichtig mijn tenen, maar alles lijkt nog te werken. Alleen de bonkende hoofdpijn is wat minder. Ik kom overeind en klik op de rode knop bij de lift. Er gebeurd niks. Ik pak mijn telefoon uit mijn zak, en kom erachter dat hij volledig gecrushd is onder mijn gewicht. Ik loop naar het meisje en tast haar lichaam af, in de hoop dat haar telefoon nog werkt. In haar zak vind ik gelukkig haar telefoon, met een blauw hoesje met witte bloemetjes. Als ik hem aanzet kom ik erachter dat hij gelukkig nog werkt, en schakel snel over naar noodoproep. 'goedemiddag, met de hulpdiensten, wie heeft u nodig?' vraagt een aardige vrouwenstem. 'uhm...' Ik haper even, 'ik denk de brandweer. We zijn zojuist neergestort met de lift, en zitten nu vast.' 'mag ik uw locatie?' Als ik mijn locatie heb doorgegeven, vraagt de vrouw met hoeveel personen ik ben. '2, ik en een meisje, maar het meisje is nu buiten westen.'' Óke, ik schakel je nu over met iemand van het ambulancepersoneel, die ook onderweg is. Blijf alsjeblieft rustig.'
Ik wacht ongerustig, terwijl ik neerkniel naast het meisje. Ze ziet er jong uit, een jaar of 16, en als ze zo ligt lijkt het alsof ze slaapt. Ik check voorzichtig haar pols nogmaals, maar hij klopt nog steeds.' goedemiddag, u spreekt met Sandra, zou u me kunnen inlichten over de gewonde?' 'Ja natuurlijk, ze ligt op haar buik, aan linker knie draait een rare vorm op, ze ligt op haar rechter pols, dus die kan ik niet zien. Ze ademt regelmatig. Er komt een klein beetje bloed onder haar hoofd vandaan, maar ik kan het niet goed zien.' Ik merk dat mijn stem trilt. Ze vroeg niet eens hoe het met mij ging. 'Oké, zou je voorzichtig haar hoofd op willen tillen, leg haar hoofd maar op je bovenbenen.' Ik doe wat ze zegt. Het meisje haalt schokkerig adem. 'Giet nu voorzichtig slokje bij slokje wat water in haar mond, niet teveel.' ik draai me half om en kijk in de stoffen berska tas van het meisje die op de grond ligt, waar ik een roze Tupperware fles vind. Ik maak hem open en giet voorzichtig een paar druppels water in haar mond, en hou haar hoofd schuin zodat ze kan slikken. Al snel zie ik beweging in haar oogleden.