Nadat ik dit keer voor ons betaald heb lopen we naar buiten. Annelie haakt haar arm in de mijne en samen lopen we doelloos door de stad.

Van mij mogen we voor altijd zo blijven lopen. Ik kan de wereld aan. Alle dingen die met mij zijn gebeurd lijken verleden tijd. Mijn ouders, Vincent, iedereen. Iedereen behalve Annelie. Gewoon wij tweeën tegen de rest. Een spontane glimlach vormt zich op mijn gezicht. Als het aan mij ligt blijft dat zo voor de rest van de dag.

We lopen nu ongeveer een paar uurtjes door de stad, het is half vijf. 'Zullen we even naar mijn huis gaan?' stelt Annelie dan voor.

Ik knik.

'Er is niemand thuis dus we hebben het hele rijk voor ons alleen.' Annelie knipoogt en steekt haar tong uit, waardoor ik voor de zoveelste keer ongewild moet blozen.

We lopen naar de fietsen en rijden in een kwartier naar haar huis toe. Ik neem alle wegen in me op, zodat ik voor het geval dat in ieder geval weet hoe ik naar Annelie toe moet fietsen. Ze fietst snel, ik kan haar net bijhouden. Die meid heeft pit, en daar hou ik nou zo van.

We zetten onze fietsen tegen haar schuur aan. Ik kijk de omgeving rond. Het is een best groot huis, met een best grote voortuin. Het huis is wit geschilderd en straalt pure schoonheid uit. Je kan wel stellen dat het goed verzorgd word en dat ze geld hebben.

Annelie steekt haar sleutel in het slot en al snel staan we in een grote ruime hal; de ingang. Annelie pakt mijn jas aan en hangt hem op aan de kapstok verslogen achter een muur. We lopen verder en komen in de woonkamer en woonkeuken. Het is erg groot, precies zoals je het verwacht. Wel staan er hier en daar nog een paar dozen van de verhuizing.

'Filmpje pakken op mijn kamer?' Annelie loopt zonder op een antwoord te wachten de keuken in en roept vanuit daar dat ik alvast haar kamer mag opzoeken terwijl zij wat snacks pakt. 'Mijn kamer is op de tweede verdieping, eerste deur links.'

Ik loop de witte trap op tot de tweede verdieping. Eerste deur links. Langzaam open ik de deur en een wolk van netheid komt over me heen. Er staan in tegenstelling tot de andere verdiepingen en de woonkamer geen enkele dozen. Ze heeft een wit tweepersoonsbed die in een knusse hoek van de kamer staat. Een bureautje is onder het raam gepropt en verder is er nog een ingebouwde kledingkast. De muren zijn mooi gedecoreerd en over de spiegel hangen ronde lampjes. Een kleine flatscreen tv hangt aan de muur tegenover haar bed.

Ik kies ervoor om netjes op haar bureaustoel te gaan zitten. Ik ga pas op haar bed zitten als zij daar toestemming voor geeft.

Ik besluit om mijn moeder te laten weten dat ik vandaag niet thuis ben voor het eten. Ik hou het berichtje zakelijk en kort, zonder te veel emotie.

Net wanneer ik het appje heb verstuurd komt Annelie binnen. Ze heeft een dienblad met chips, cola en minipizza's bij zich. 'Ik dacht, het is al bijna etenstijd. Ik presenteer jou ons avondeten!'

Ze zet het dienblad neer op een bijzettafeltje naast haar bed en klopt erop. 'Kom lekker zitten.'
Ik trek mijn schoenen uit en ga naast haar op bed zitten, wel nog met genoeg ruimte tussen ons. Ik wil het langzaam aan doen. Net als bij Priscilla. Ik slik en druk mijn handpalm tegen mijn voorhoofd aan.

Annelie draait haar gezicht mijn kant op. 'Gaat het wel?'

Ik word wakker uit mijn trance en knik dat het goed gaat. Niet aan denken Lucas. Priscilla is verleden tijd, concentreer je op Annelie. Gelukkig kan ik mezelf afsluiten van mijn gedachtes. Alweer zonder de drang om mezelf pijn te doen.

Het volgende halfuur zijn we druk bezig met een film uitzoeken. Uiteindelijk gaan we voor een romantische meiden-jank-film, gewoon voor de grap. Voor mij is het alleen maar handig, dan komen we, vooral Annelie, misschien wel in de mood.

De film begint en naarmate het eten verder opgaat en naarmate het zieliger word kruipen we steeds dichter tegen elkaar aan. Zo dicht dat ik zelfs bijna haar hartslag kan horen.

Voor ik het weet leunt ze volledig tegen mij aan, ik speel een beetje met haar haar en ik ga helemaal in haar op.

Zonder erbij na te denken volg ik alle rondingen van haar lichaam met mijn hand. Ik hoor hoe haar ademhaling versnelt. Om haar te plagen ga ik weer terug omhoog naar haar haar. Ze snakt naar meer, ik voel het. Nu buig ik voorover en strijk ik met mijn lippen langs de hare. Dat blijf ik doen totdat ik voel dat ze me wil. Ik hap toe en zij geeft mij maar al te graag toestemming.

Het moment is heilig. Langzaam maakt Annelie zich los en trekt ze mijn trui uit, gevolgd door haar t-shirtje. Haar rode bh afgezet met kant verschijnt. Ik kijk haar aan en wanneer ze knikt sluit ik mijn handen om haar borsten heen en verplaats ik ze totdat ik bij de sluiting arriveer. Ik open hem. Alle handelingen die ik daarna verricht zijn steeds vastbeslotener. Ze geniet, en daarvoor ben ik hier.

Dit is de eerste keer dat ik het weer over mijn hart verkreeg om seks te hebben na Priscilla. Helaas voor Priscil was háár laatste keer ongewild.

Dat wens ik Annelie nooit toe.

Nu ik haar eenmaal heb zal ik haar behandelen zoals een jongen dat hoort te doen. Ik zal ervoor zorgen dat haar nooit iets overkomt.

Ik zweer het op mijn dood.