Een stekende koppijn was het eerste dat Abigail voelde toen ze wakker werd. Kreunend draaide ze zich op haar zij en langzaam opende ze haar ogen. Door haar wimpers heen zag ze een onbekende kast, maar ze had niet genoeg energie om verbaasd te zijn of er vraagtekens bij te zetten.

Maar waar was ze eigenlijk?

'Eindelijk wakker?' Plots begreep ze het. Wat deed ze bij Xavi in bed? Ze hadden toch niet-

'Wa...wat.' Plots zat ze stijf omhoog, waardoor ze weer een beetje draaierig werd. Xavi liep snel op haar af en duwde haar terug het kussen in.

'Als je belooft dat je rustig blijft liggen zal ik je alles vertellen. Je moet echt niet opkomen, je hebt een enorme kater meid.' Hij ging naast Abigail zitten en legde subtiel een hand op haar arm. Zij kneep haar ogen toe en keek hem aan. Ze was erg benieuwd. Een paar vage herinneringen van na het eten was het enige wat ze nog van die nacht had.

'Ik neem aan dat je nog weet dat we na het eten naar een club zijn gegaan hé?' Hij wachtte even op bevestiging van Abigail, die kort knikte, en ging toen door. 'Jij hebt echt heel veel gedronken. Meer dan goed voor je was.'

'No shit,' zei Abigail droog. Xavi moest even lachen en gaf een tik op haar arm.

'Wat ik zo ga vertellen vind je vast iets minder leuk. Ik weet eigenlijk niet precies wat er gebeurde, dat zal jij me maar moeten vertellen als je dat nog weet, maar ik ging even naar de wc en het volgende moment was jij weg.'

Abigail sloot haar ogen en begon diep te graven in haar hoofd. Ze ging stap voor stap terug naar het moment waar hij het over had. Terwijl ze met een oor luisterde naar Xavi was ze haar brein aan het kraken.

'Ik ging je zoeken en toen vond ik je met een of andere creep. Ik zag hoe hij je wel erg strak vasthield en toen jij iets begon te roepen heb ik jullie uit elkaar gehaald. Je viel zowat in mijn armen, zo lam was je. Ik heb je maar hierheen gebracht. Het voelde niet goed om in je kamer "in te breken",' zei hij.

'Maar wij hebben toch niet?' Abigail liet een stilte vallen.

'Nee! Nee nee nee, maak je maar geen zorgen.' Xavi gaf haar een klein kneepje in haar schouder, als teken dat het goed was.

'Bedankt.' Abigail legde haar hoofd terug in het zachte kussen en sloot haar ogen. Ze was kapot en had geen energie. Ze was nu al de fout ingegaan met alcohol en dit was nog maar het begin van haar zelfstandige studentenleven. 'Wil je er de volgende keer voor zorgen dat ik niet te veel drink, alsjeblieft? Ik kan dit echt niet meer gebruiken.' Abigail opende maar een oog, waardoor Xavi weer moest grinniken.

'Ja, ik beloof het.'

Abigail glimlachte gerust en een luide gaap volgde. Langzaam probeerde ze op te staan, terwijl Xavi de badkamer in liep. Waarschijnlijk om zich op te frissen.

Abigail zocht haar schoenen en trok ze haastig aan, waarna ze snel Xavi's kamer verliet. Ze liep via het trappenhuis naar haar eigen verdieping, maar toen ze haar sleutel in het slot stak en de deur al open bleek te zijn was ze verbaasd. Haar blik viel even op de vervaagde nummers één en vier die samen veertien vormden op het midden van de deur, wat haar er nog even op herinnerde dat ze die moest gaan vervangen. Ze ging naar binnen en bleef roerloos stilstaan. Toen drong het allemaal tot haar door. Ze wist zeker dat ze hem op slot had gedaan.

Angstig begon ze te kijken of er niks miste. Ze keek bij haar losgeld en of al haar sierraden er nog waren. Hijgend ging ze op het bed zitten toen alles nog intact bleek te zijn. Abigail begon zich af te vragen of ze slordig was geweest de vorige avond met het afsluiten. Ze was toch zeker niet gek geworden?

Ze sloot haar ogen en liet zich naar achter vallen. Ze wist het zeker dacht ze, maar nu begon ze toch echt wel aan zichzelf te twijfelen. Dit kon niet veel goeds betekenen.

Gelukkig verloste Sanna Abigail van haar gepieker door bij te komen kletsen. Ze was naar binnen gelopen en had zich naast Abigail op haar bed gevestigd.

Abigail loog over wat ze de vorige nacht had gedaan.

'Oh leuk,' antwoordde Sanna daarop. Ze keek Abigail in haar ogen aan en zweeg. Na een paar seconden verbrak Abigail hun oogcontact. Ze kon niet goed liegen, zo zou ze zomaar door de mand kunnen vallen. Sanna wist dat helaas heel goed van Abigail. 'Vertel op Abigail. Wat heb je gister écht gedaan? Je weet dat je me alles kan vertellen he? Denk maar niet dat ik die zuigzoen van je niet kan zien.'

Abigail ging met haar hand naar haar net en keek haar vriendin met grote ogen aan. Ze dacht terug aan de gebeurtenis in de club, en moest even huiveren. Nu moest ze wel de waarheid vertellen. Ze hoopte maar dat Sanna dit goed op zou vatten. 'Ik was met Xavi,' zei ze droog. Ze had geen idee wat ze nog meer kon zeggen. Eerlijk gezegd wilde ze daar ook zo min mogelijk woorden vies aan maken. Als Sanna boos werd zou ze het wel snappen, maar zelf zou ze het Sanna als een vriendin gunnen.

'Oh.' Sanna stond op en keerde haar rug naar Abigail toe, die ook opstond en een hand op haar schouder legde.

'Toe nou, gun me dit Santje,' smeekte ze terwijl ze er zachtjes aan trok. Sanna zuchtte en draaide zich om.

'Je hebt gelijk. Het is niet verboden voor jou om met hem uit te gaan. Ik dacht gewoon... Niks. Laat maar.' Ze beet even op haar lip en maakte toen aanstalten om weg te gaan. 'Ik moet nog veel doen. Spreek je later wel.' En weg was ze. Abigail sloeg zichzelf op haar hoofd en ging weer zitten. Wat moest ze hier toch mee aan?

Toen er op de deur werd geklopt keek ze enthousiast op. Ze hoopte dat het Sanna weer was en blij opende ze deur, maar toen er niemand stond en ze om zich heen keek of er toevallig iemand dichtbij was fronste ze haar wenkbrauwen. Het was helemaal uitgestorven en zo stil dat je een speld zou kunnen horen vallen. Hallucineerde ze? Dit kon toch zeker niet waar zijn! Ze zwoor dat ze iemand op de deur had horen kloppen...

Hoofdschuddend sloot ze de deur achter zich en holde ze naar de kamer van Xavi toe. Ze was bang, al had ze geen idee waarom. Toen ze haast hyperventilerend voor zijn deur tot stilstand kwam klopte ze een bepaald ritme. Er deed niemand open. Vreemd.