Proloog

Dit verhaal gaat over een parallel universum. Daar, op de planeet aarde, is het evenement Carnaval groot. In elke stad van enige betekenis worden competities gehouden voor iedereen om mee te doen. In de grote steden zijn geweldige prijzen te winnen. De meest extravagante kostuums worden gemaakt voor de competities. Dit verhaal gaat over de competitie in een land ter hoogte van het huidige Frankrijk. Daar is de grootste stad in de geschiedenis gebouwd. Meer dan een kwart van de wereldbevolking woont in de stad. Maar met zo een grote bevolkingsdichtheid kan een ramp al snel veel mensen treffen...

Hoofdstuk 1

Sander

Dit verhaal gaat over een parallel universum. Daar, op de planeet aarde, is het evenement Carnaval groot. In elke stad van enige betekenis worden competities gehouden voor iedereen om mee te doen. In de grote steden zijn geweldige prijzen te winnen. De meest extravagante kostuums worden gemaakt voor de competities. Dit verhaal gaat over de competitie in een land ter hoogte van het huidige Frankrijk. Daar is de grootste stad in de geschiedenis gebouwd. Meer dan een kwart van de wereldbevolking woont in de stad. Maar met zo een grote bevolkingsdichtheid kan een ramp al snel veel mensen treffen...

Het is bijna carnaval. Sommige mensen zijn al maanden bezig met hun kostuums. Niet ik. Gisteren in de late avond is eindelijk mijn materiaal binnen gekomen. Vandaag heb ik vrij. Kan ik eindelijk eraan werken. Ik heb een dag om het kostuum te maken. Ik begin met het lassen van het frame. Vervolgens naai ik de speciaal voor mij gemaakte stof op het frame. Met wat handige optica zorg ik ervoor dat ik in het pak kan zien waar ik heenga. Als laatste verwerk ik enkele mechanische systemen die een vriend voor me heeft ontworpen. Het is laat in de avond wanneer ik klaar ben. Het resultaat mag er dan ook wel zijn. De afgelopen jaren heb ik het een beetje redelijk gehouden, met kostuums die iedereen wel zou kunnen maken. Maar dit jaar heb ik een meesterwerk gemaakt. En de rest van de stad zal het ook zien.

'Hey, Sander. Is je kostuum al af?'

Ik ben op mijn werk. Ik werk voor een bank, als rekening beheerder. Mijn baas heeft me geholpen al mijn materialen te krijgen. Zodra ik vanmorgen binnen kwam werd ik begroet door vele verbaasde gezichten. Mijn baas was daar een van. 'Het is af. Ik heb er gisteren de hele dag aan gewerkt.'

'Hoe ga je deze keer? Als een karakter uit een game?'

'Dat kan ik helaas nog niet verklappen. Maar ik ben er wel trots op.'

'In dat geval zal ik je er niet langer mee lastig vallen. Maar weet wel dat vanaf morgen we het werk gaan afbouwen, en dat over drie dagen al het werk stil ligt tot na het carnaval.'

'Dat had ik al verwacht. Ik heb genoeg geld opgenomen om rond te komen tot na het carnaval, en een paar vrienden ervoor gewaarschuwd.'

Na mijn baas ga ik aan het werk. Gelukkig worden er weinig klachten rond carnaval geplaatst. Ik zorg ervoor dat een paar mensen weer geld kunnen opnemen, regel een drietal transacties en maak een paar accounts aan. De dag is al snel voorbij. De dagen erna gaan ongeveer hetzelfde. En dan is het carnaval.

Met wat moeite klim ik in mijn pak. Een vriend van mij, Alexander genaamd, helpt mij met het aantrekken. Het eerste foutje van mijn pak gevonden: gebruiksgemak. De beweegbaarheid is redelijk. Ik draai me om, en hoor een partij gerinkel. Een van mijn vazen is tegen de grond geknald. Daar is een tweede probleem. De staart van mijn pak is redelijk stijf, dus stoot overal tegen aan. Ik loop voorzichtig het huis uit. Het laatste wat ik wil is als een olifant in een porseleinkast alles omstoten. We gaan naar Alexander' s huis. Daar trekt hij zijn kostuum aan. Hij gaat dit jaar als een Elf. Zijn kostuum is best mooi. Hij heeft een grote boog gemaakt die net echt lijkt, net als een pijlenkoker en een nep-zwaard. Hij past dan ook bij mij. Want ik heb een drakenkostuum. Mijn handen en voeten bewegen de poten van de draak. Door op een bepaalde manier mijn schouders te bewegen open ik de vleugels. Ik heb in de keel van de draak een versterker ingebouwd zodat ik normaal kan praten met andere mensen. Als Alexander zijn kostuum aan heeft gaan we naar buiten. Op de straat zijn al meer mensen aan het verzamelen voor het carnaval. Na een tijdje spot ik mijn baas. 'Hey, baas!'

Mijn baas is als ridder verkleed. Hij draait zich om. Hij ziet mij niet. Ik zwaai een van mijn poten. 'Hierzo!'

Dan ziet hij me. 'Is dat je kostuum? Ik dacht dat je terughoudend zou zijn! Dit is gigantisch!'

'Ik dacht, laat ik het maar eens gek doen dit jaar. Pas de avond voor mijn vrije dag kwam de stof binnen. Geloof het of niet, ik heb het in een dag gemaakt. Ik vind het niet slecht.'

'Niet slecht? Niet slecht?! Dit gaat de competitie winnen! Dit is het beste kostuum ooit!'

'Dank je. Ik ga proberen om de wedstrijd te winnen.'

'Succes. Weet in ieder geval dat je waarschijnlijk de bedrijfscompetitie hebt gewonnen. Dus je krijgt sowieso tien duizend euro. Ik ben benieuwd.'

'Zowel jij als ik. Ik moet alleen naar de beoordeling toe. Dus ik heb weinig tijd.'

'Ik zal je niet langer ophouden. Nogmaals, succes.'

Ik loop weg. Even later sta ik bij de stand van de competitie. Dan komt het deel waar ik op gewacht heb. De beoordeling. De jury is niet bepaald makkelijk. Voor lange minuten sta ik daar, terwijl mijn kostuum beoordeeld wordt. Als ik klaar ben zegt een van de juryleden: 'Je bent klaar. Vanavond voor de parade wordt de winnaar bij het podium onthuld. Wees er alsjeblieft bij zodat, mocht je een prijs winnen, je er bij bent.'

'Bedankt, jurylid. Ik zal er zijn.'

Daarmee loop ik weg. De rest van de dag loop ik rond en bekijk ik de kostuums van de andere mensen. Sommige kostuums zijn best wel mooi. Ik zie een aantal mensen die zich net als Alexander hebben verkleed als elf. Spinnen komen erg veel voor. Voor de rest zijn er veel karakters van games. Ondanks dat ik door veel mensen wordt aangestaard schat ik mijn kansen alsnog wel laag in. De betere kostuum makers moeten nog tevoorschijn komen.

Die avond sta ik te zweten in mijn pak. De organisator maakt de winnaars bekend. 'Dit jaar hebben we geweldige kostuums gezien. Maar een stond met kop en schouders boven de rest. De winnaar van dit jaar is... Sander met zijn Drakenkostuum!'

Ik ben buiten mezelf van blijdschap. Ik heb gewonnen! Ik stap het podium op om de prijs in ontvangst te nemen. Ik hoor mensen zeggen: 'Terecht dat hij heeft gewonnen...'

De organisator geeft me een beker en een cheque van een miljoen. Het enige wat het moment verpest is het feit dat ik me kapot zweet in het pak. Dat is wanneer het eerste tekenen van problemen verschijnen. Een rode stip verschijnt aan de hemel. Doordat de zon al onder is kleurt de hemel gedeeltelijk rood. Veel mensen verliezen hun aandacht voor mij en kijken naar de hemel. Door de optische instrumenten zie ik het rode licht ook. Na een korte tijd gaat de organisator verder. Er wordt nog een publieksprijs uitgereikt, en een prijs voor beste poging. Dan wordt ik door de organisator meegenomen naar de voorkant van het konvooi praalwagens. Daar plaatst hij me op een van de praalwagens. Ik vraag hem wat ik moet doen, omdat mijn beweegbaarheid nogal wordt gehinderd door mijn pak. Hij reageert al lachend. 'Je hoeft niets te doen. Alleen daar staan is al genoeg. De mensen gaan door de dolle heen als ze je al zien. Je bent een beroemdheid geworden vandaag.'

Ik ben nog onzeker, maar volg zijn advies op. Ik gebruik een van de mechanieken om de poten vast te zetten, en pak een paar handvaten vast die ik aan de binnenkant heb gemaakt. Met behulp van de kijkers stel ik vast dat de praalwagen in beweging is. Ik heb een verassing voor de mensen. De vleugels kunnen ook bewegen. Met de handvaten manipuleer ik de vleugels. Ik geniet zo van de parade dat ik niet door heb dat hij voorbij is tot Alexander het tegen me zegt. Hij helpt me van de praalwagen af te komen. Dan gaan we richting huis. Onderweg vraag ik hem: 'Wat denk jij dat het rode object in de hemel is?'

'Een meteoriet. Wat moet het anders zijn?'

'Het gaat wel erg langzaam voor een meteoriet. Ik weet niet wat het is.'

Dan klinkt er een enorme knal. Iedereen in de straat raakt in paniek. Zelf denk ik alleen maar: plat liggen. Wat erg moeilijk gaat in mijn kostuum. Maar als ik zie wat voor een puin er rond vliegt ben ik blij dat ik een drakenkostuum heb gekozen. Al het puin ketst af op mijn kostuum. Gelukkig. Ik gebruik een van de klauwen om Alexander tegen me aan te drukken en zet de poot vast. Dan duik ik het dichtstbijzijnde huis in. Alexander is overduidelijk niet blij met hoe ik hem mee heb genomen. 'Moest dat nou? Je doet me pijn!'

'Ik kon even niets bedenken om je snel mee te nemen.'

'Maar om me meteen vast te klemmen tegen je lichaam aan is wel erg extreem!'

'We zijn nu veilig, en daar gaat het om. Zullen we er morgen weer verder over praten?'

'Fijn. Misschien kan ik dan weer normaal adem halen.'