(double update! μακράν ένα από τα αγαπημένα μου κεφάλαια! Καλό σας διάβασμα xx)

*Τραγούδι για αυτό το κεφάλαιο(σε επανάληψη):

Little Mix-Good Enough*

______________________________________________

Το σώμα της Eva στάθηκε μπροστά από την κεντρική πόρτα του διαμερίσματος του Harry, το δάχτυλο της άγγιξε το στρογγυλό κουπί του κουδουνιού και αφού ήχησε δύο συνεχόμενες φορές αργά βήματα ακούστηκαν να πλησιάζουν πίσω από την πόρτα και η Eva περίμενε αγωνιωδώς να βρεθεί μπροστά της. Η πόρτα άνοιξε και ο Harry έμεινε να την κοιτάει σιωπηλός, γεμάτος απορία..

«Γεια;» ακούστηκε σαν ερώτηση πιο πολύ η λέξη που βγήκε ψιθυριστά από τα χείλη του.

«Θέλω να σου μιλήσω.» του τόνισε αργά και εκείνος έσμιξε τα φρύδια του κοιτάζοντας εξεταστικά την μάσκαρα που  είχε τρέξει γύρω από τα μάτια της.

«Έκλαιγες;» την ρώτησε σηκώνοντας το φρύδι του ελαφρά.

«Ναι..και η ευθύνη είσαι για ακόμη μια φορά εσύ!» του είπε απότομα και εκείνος γούρλωσε ελαφρά τα μάτια.

«Ουόυ, τι είπες μόλις τώρα;» την ρώτησε και εκείνη αναστέναξε.

«Τι δεν καταλαβαίνεις Harry; Όλο κλαίω, όλο πονάω, η ψυχή μου πεθαίνει και εσύ όπως πάντα κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις..κάνεις πως δεν βλέπεις πως εσύ είσαι η αιτία!» τόνισε και εκείνος έμεινε να την κοιτάει σιωπηλός.

«Eva..δεν καταλαβαίνω για ποιο πράγμα μιλάς..και γιατί ήρθες τώρα εδώ. Εάν είναι για το γεγονός ότι έφυγα έτσι το πρωί..» πήγε να πει τραβώντας αργά τις μπούκλες του από το πρόσωπο του αλλά δεν τον άφησε να συνεχίσει.

«Υποτίθεται ότι θα μου σκούπιζες τα δάκρυα μου Harry και όχι ότι θα τα προκαλούσες!» του φώναξε και άρχισε να κλαίει ξαφνικά.

«Μα! Πέρνα μέσα!» την τράβηξε με δύναμη από τον καρπό και την έβαλε μες το διαμέρισμα του κλείνοντας αμέσως πίσω του την πόρτα. «Τι θες; Τι υστερίες είναι αυτές;» την πλησίασε.

«Γιατί δεν μου το είπες Harry; Γιατί;» τον ρώτησε και εκείνος έκανε ένα βήμα μακριά της.

«Ποιο πράγμα;» την ρώτησε αμέσως.

«Γιατί δεν μου είπες για το πρόβλημα με την καρδιά σου..» του είπε καθώς περπατούσε αργά έως το μέρος του.

«Πως έλεγες ότι είμαι εγώ η φταίχτρα; Είμαι εκείνη που έκρυβε τα πάντα ενώ εσύ ήσουν σωστός απέναντι μου; Πως; Πες μου!» ύψωσε λίγο τον τόνο της.

«Πως τα έλεγες όλα αυτά; Πως έλεγες πως φταίω μόνο εγώ; Πως έλεγες πως εγώ κατέστρεψα ότι είχαμε ενώ μου έκρυβες κάτι τόσο σημαντικό; Harry..οι σχέσεις δεν χτίζονται με κρυμμένες αλήθειες και έλλειψη εμπιστοσύνης, εκτός από έρωτα χρειάζονται ειλικρίνεια και συμβιβασμό.» τόνισε και εκείνος έμεινε για λίγα ακόμα δευτερόλεπτα σιωπηλός πριν μιλήσει.

«Το ξέρω! Το ξέρω!» είπε απότομα ενώ σήκωσε το κεφάλι του βρίσκοντας κατευθείαν τα δύο πράσινα μάτια που ήθελε να αντικρίσει.

«Απλά δεν ήξερα το γιατί! Πραγματικά δεν ήξερα γιατί δε στο έλεγα!» παραδέχθηκε και έλεγε πραγματικά την αλήθεια.

«Ξέρω εγώ Harry..μήπως τελικά..δεν με αγαπούσες; Δεν ενδιαφερόσουν; Μήπως ήμουν ένα παιχνίδι για εσένα;» του είπε γρήγορα και το χέρι του έφυγε αστραπιαία από δίπλα του και βρέθηκε πάνω στο μάγουλο της με εκείνη να βγάζει ένα επιφώνημα ξαφνιάσματος και πόνου μαζί.

«Έλεγες πως εγώ έπραττα λες και δεν σε ήξερα..τώρα εσύ τι κάνεις μου λες;» της φώναξε και εκείνη τον κοίταξε έντρομη.

«Έλεγες συνέχεια πως έπραττα και έλεγα πως εσύ ίσως δεν με αγαπούσες αληθινά! Ξέρεις ότι συνειδητοποίησα το λάθος μου! Το είδες και εχθές.. δεν θα βρισκόμουν στο κατώφλι σου εάν δεν σε αγάπαγα έστω και λίγο! Τι διάολο κάνεις τώρα;» οι φλέβες πεταγόντουσαν στο λαιμό του από την δύναμη της φωνής του.

«Κουράστηκα Harry! Πρέπει επιτέλους να καταλάβεις πως η αγάπη δεν είναι μόνο πόνος και δάκρυα, είναι ότι πιο όμορφο μπορείς να ονειρευτείς είναι μια ανάσα καθαρού αέρα. Να αγαπάς κάποιον αλλά να επιτρέπεις και στον ίδιο σου τον εαυτό να αγαπηθεί! Δεν το βλέπω όμως εγώ αυτό! Νομίζω πως με αυτά που έχουν γίνει δεν το έβλεπα ποτέ αυτό σε εσένα!» του φώναξε και εκείνη τρίβοντας το χέρι της στο μάγουλο της.

«Γιατί δεν μου το έλεγες; Τι περίμενες; Ξέρεις, ξέρεις πάρα πολύ καλά  πως εάν πάθεις κάτι εσύ εγώ θα πεθάνω, θα πεθάνω πραγματικά! Γιατί δεν μου το είπες; Γιατί δεν άφησες τον εγωισμό ή ότι άλλο έχεις μέσα ελεύθερο τέλος πάντων, γιατί δεν άφησες το γαμημένο το ‘εγώ’ σου να γίνει ‘εμείς’ και να παλέψουμε μαζί σε όλο αυτό που σε ταλαιπωρούσε; Μαζί θα τα καταφέρουμε! Αλλά δεν με ήθελες! Δεν με θες δίπλα σου! Θα με άφηνες να το μάθω όταν θα γινόταν κάτι πιο σοβαρό από ότι τώρα, κάτι που θα με σόκαρε πραγματικά;!» του φώναξε.

«Αλλά δεν θα το κάνω άλλο αυτό σε εμένα! Δεν με θες μία! Δεν σε θέλω δέκα! Έχω βαρεθεί να κλαίω, να απολογούμαι..για το ίδιο γαμημένο πράγμα που έκανα, μόνο και μόνο για να σώσω πιο πολύ εσένα! Σου έκρυψα ότι γινόταν, για να σε σώσω! Αλλά εγώ τουλάχιστον θα στο έλεγα! Εσύ τι περίμενες; Δεν θα μου το έλεγες ποτές!» του έλεγε ενώ έσφιγγε τα δάχτυλα της καθώς του μιλούσε.

«Τι εννοείς;» την ρώτησε μη ξέροντας τι άλλο να της πει.

«Τι εννοώ; Σε αγαπώ, σε αγαπώ πιο πολύ από ότι υπάρχει γύρω μου..πιο πολύ από τον ίδιο μου τον εαυτό!» άγγιξε το δείκτη της στο στήθος της.

«Αλλά θα πάψω να προσπαθώ! Ξέρω τι μου αξίζει! Η αγάπη σου είναι λεπτή και ξέρω πως ποτέ δεν πρόκειται να νικήσω..ίσως τελικά θες τα καλύτερα..πραγματικά συγγνώμη Harry αλλά εγώ δεν είμαι, αυτή είμαι το καλύτερο που μπορώ!» τόνισε και εκείνος έμεινε να την κοιτάει σιωπηλός. Τόση ώρα του την έλεγε..του είχε πει τόσα πράγματα..αλλά δεν είχε, δεν μπορούσε να βρει κάτι να του πει.

«Θα είμαι κοντά σου..θα είμαι πάντα εδώ,θα είμαι μαζί σου σε αυτό το δύσκολο ταξίδι που περνάς..αλλά όχι δίπλα σου..» προχώρησε πίσω έως την πόρτα.

 «Σου είχα κάνει μια υπόσχεση θυμήσου..» του είπε και εκείνος στένεψε τα βουρκωμένα μάτια του.

«Το βράδυ αφότου κάναμε πρώτη φορά έρωτα..» του εξήγησε και αμέσως οι λέξεις που του είχε ψιθυρίσει ‘ακούστηκαν’ μία προς μία μες το μυαλό του.

«Όταν λέω ότι σε αγαπώ, πίστεψε με είναι αλήθεια. Όταν λέω για πάντα, πίστεψε με ότι ποτέ δεν θα σε αφήσω. Όταν σου πω αντίο, υποσχέσου μου ότι δεν θα κλάψεις..γιατί αυτό θα το πω μόνο την ημέρα που θα πεθάνω.»

 Η ανάμνηση αυτή πέρασε από το μυαλό του και ένα δάκρυ κύλησε στο απαλό δέρμα του μάγουλου που αμέσως σκούπισε μακριά.

«Θα το κάνω. Ότι είπα εκείνη την ημέρα..το κάνω και θα το κάνω, μπορεί όμως βέβαια να ακουστώ κακιά αλλά θέλω να στο πω και αυτό, λαχταρώ την ημέρα όπου θα με αγαπήσεις όπως σε αγαπώ εγώ αυτήν την στιγμή, θα κλαις όπως κλαίω εγώ, θα με θες όπως σε θέλω τώρα εγώ..αλλά τότε δεν θα σε θέλω εγώ..Αν και ξέρω πως ποτέ δεν θα γίνει αυτό. Γιατί μου είναι δύσκολο να σε ξεχάσω. Είναι δύσκολο να ξεχάσεις την ίδια σου την ζωή..» τόνισε και μόλις γύρισε την πλάτη της για να ανοίξει την πόρτα και να φύγει , μια βαθιά ανάσα ακούστηκε να βγαίνει από τα πνευμόνια του Harry.

«Eva..» γύρισε και τον κοίταξε ενώ εκείνος άγγιξε το στήθος του με την παλάμη του και κατακόκκινος στο πρόσωπο και στα χέρια προσπαθούσε να της πει κάτι,

«Και εγώ σε αγαπώ..» ήταν οι τελευταίες λέξεις που είπε πριν λιποθυμήσει μπροστά της.

«Harry..» είπε τρέχοντας και γονατίζοντας μπροστά του.. το χέρι της σήκωσε το κεφάλι του και τον ακούμπησε στα πόδια της ενώ αργά πλησίασε τα δάχτυλα της στο λαιμό του για να ελέγξει τον σφυγμό του…

Δεν ένιωθε τίποτα.

________________________________

(Μην αρχίσετε τα παράπονα και τα κλάματα! Ευχαριστώ για τα 20,000+ reads στο Promise! Παρακαλώ ψηφίστε όλες όσες μπορείτε πατώντας απλά το κουμπί με το σέξι αστεράκι ;) Ξέρετε εσείς! Όσες θέλετε επίσης αφήστε μου σχόλιο και πείτε μου με ποιανού το μέρος είστε HARRY ή EVA και γιατί! Σας λατρεύω. Ευχαριστώ για όλα. Φιλιά! Καλό βράδυ Alivers x)