H πόρτα του γραφείου της Eva άνοιξε και ο Harry μπήκε στο γραφείο, εκείνη πήρε το βλέμμα της από την οθόνη του υπολογιστή και τον κοίταξε.

Η πόρτα έκλεισε πίσω του και έκανε μερικά βήματα προς το μέρος της μέχρι που ακούμπησε τις παλάμες του στο γραφείο της για να στερεοποιηθεί μπροστά της ρίχνοντας όλο το βάρος του πάνω σε αυτό.

Το βλέμμα της επέστρεψε στην οθόνη και συνέχισε αυτό που έκανε σιωπηλά, δίχως να του μιλήσει, δίχως να του δίνει σημασία.

«Τρέχει κάτι;» την ρώτησε,

«Δεν νομίζω..» απάντησε χωρίς να τον κοιτάει,

«Πες μου! Ξέρω πως κάτι τρέχει!» απαίτησε ενώ τα χέρια του πιέζονταν στην άκρη του ξύλινου γραφείου της.

«Είπα ότι δεν τρέχει τίποτα!» συνέχισε και εκείνος ξεφύσησε, έσκυψε πιο δίπλα και έβγαλε το καλώδιο που συνδεόταν με τον υπολογιστή, από την πρίζα.

Η οθόνη μαύρισε και εκείνη αμέσως ‘ένωσε’ το έντονο βλέμμα της με το δικό του,

«Γιατί το έκανες αυτό; Θα χάσω ότι είχα ετοιμάσει!» του είπε θυμωμένα,

«Γιατί θέλω να μου πεις τι έχεις, τι έγινε τέλος πάντων!» απαίτησε για ακόμη μια φορά ενώ έκανε το γύρω του γραφείου και βρέθηκε δίπλα της, γύρισε την καρέκλα της ώστε να την κοιτάει κατάματα και εκείνος στερεοποιήθηκε πίσω στο γραφείο της,

«Δεν φεύγω από εδώ εάν δεν μου πεις!» της είπε αυστηρά και εκείνη γέλασε ελαφρά,

«Πώς να σου πω κάτι..αφού δεν έχω τίποτα;» του απάντησε,

«Eva..» ξεφύσησε,

«Απλά..εμ..να..» του έλεγε κάπως μπερδεμένα,

«Ίσως θα σου άρμοζε μια κοπέλα του κύκλου σου όπως θέλει η μαμά σου!» είπε γρήγορα ενώ έριξε το βλέμμα της στο πάτωμα,

«Άκουσες την συζήτησή μας;!» την ρώτησε με ένα μικρό ίχνος έκπληξης στην φωνή του.

Εκείνη έγνεψε ελαφρά συνεχίζοντας να μην τον κοιτάει, ξεφύσησε και πλησίασε πιο κοντά της..

«Εάν λοιπόν άκουσες καλά..τότε επίσης θα άκουσες και πως εγώ δεν έχω καμία διάθεση να βγω με καμία από εκείνες που μου προτίνει η μητέρα μου..γιατί εγώ είμαι ερωτευμένος  με μια άλλη κοπέλα..» το χέρι του ακούμπησε το πιγούνι της και σήκωσε το πρόσωπο της ώστε να την κοιτάει στα μάτια, τα πράσινα μάτια της έλαμψαν λες και όλο το φως του κόσμου υπήρχε μέσα σε αυτά,

«Εγώ μόνο εσένα θέλω. Ποτέ δεν θα σου πω ψέματα..ούτε θα σε κοροϊδέψω.. ούτε θα σε πληγώσω..» τόνισε κάθε λέξη του, το βλέμμα της μαλάκωσε και τα πράσινα μάτια της έχασαν το φως και την λάμψη που είχαν πριν, έγνεψε αργά και ξανά απέτρεψε το βλέμμα της από το δικό του ‘ρίχνοντας’ το για ακόμη μια φορά στο πάτωμα, μακριά από τα μάτια του..

Κάτι έτρεχε.

«Σου υπόσχομαι..πως θα της το πω..σύντομα..αλήθεια!» τόνισε και εκείνη έγνεψε, η παλάμη του χάιδεψε το μάγουλό της και της χαμογέλασε,

«Θυμάσαι την πρώτη μας συνάντηση;» γέλασε,

«Ναι!» έγνεψε θετικά το κεφάλι της καθώς γέλασε και εκείνη μαζί του..

{Flashback}

Τα πόδια της κουνιώντουσαν με γρήγορο ρυθμό ενώ το ένα χέρι της κρατούσε σφικτά την τσάντα της και το άλλο μερικά βιβλία και φακέλους μπροστά στο στήθος,

«Άργησα..άργησα..» μουρμούριζε στον εαυτό της ψιθυριστά, το κινητό της άργησε να κουδουνίζει μέσα στην τσάντα της, ξεφύσησε και αποφάσισε να μην το σηκώσει, συνέχισε να περπατά αλλά εκείνο δεν σταμάταγε,

«Ποιος στο διάολο είναι;» μουρμούρισε αγανακτισμένα..

Συνέχισε να περπατά γρήγορα και ενώ έσκυψε για να βγάλει το κινητό από την τσάντα της, μόλις το πήρε στα χέρια της ένα δυνατό σώμα συγκρούστηκε μαζί της,

«Α!» έκανε πνιχτά όταν τα βιβλία σκορπίστηκαν στο έδαφος, και το κινητό της διαλύθηκε μόλις έπεσε κάτω στο τσιμέντο..

«Αχ!» γκρίνιαξε και γονάτισε προς τα κάτω για να τα μαζέψει,

«Ίσως πρέπει να πεις και μια συγγνώμη αφού έπεσες πάνω μου..» ακούστηκε μπροστά της μια βραχνή φωνή αλλά δεν έδωσε σημασία, έβαλε την μπαταρία πίσω στο κινητό της και το έλεγξε.. ευτυχώς δεν είχε προκληθεί τίποτα περισσότερο από δύο μικρές γρατζουνιές στην οθόνη.

Σηκώθηκε και πήγε να φύγει αλλά ένα χέρι πίεσε τον καρπό της,

«Δεν θα ζητήσεις συγγνώμη;» τα πράσινα μάτια της ενώθηκαν με δύο άλλα αδελφικά μπροστά της,

«Συγγνώμη..είμαι κάπως αγχωμένη..δεν πρόσεχα..πραγματικά συγγνώμη..» μουρμούρισε γρήγορα ενώ εκείνος την κοιτούσε εξεταστικά και έντονα στο πρόσωπο, πήγε να ξανά φύγει αλλά για ακόμη μια φορά την εμπόδισε,

«Ουάου!..» αναστέναξε έκπληκτος,

«Τι τρέχει;» σήκωσε το φρύδι της ελαφρά κοιτώντας τον με απορία,

«Είσαι πανέμορφη..» της είπε και εκείνη αμέσως κοκκίνισε,

«..Και τώρα είσαι ακόμη περισσότερο με αυτό το ρόδο χρώμα στα μάγουλά σου..» έσκυψε και ψιθύρισε αργά στο αυτί της,

«Πρέπει να πηγαίνω έχω αργήσει..» του είπε βιαστικά και εκείνος ξεφύσησε,

«Τέλος πάντων..επειδή είμαι καλό παιδί θα κάνω εγώ την αρχή της γνωριμίας..Είμαι ο Harry.» της έδωσε το χέρι του,

«Eva..» του χαμογέλασε σφίγγοντας το.

Ένα κύμα από ρίγη και ανατριχίλες αμέσως πλημμύρισε τα σώματά τους,

«Χάρηκα..» είπαν ταυτοχρόνως και γέλασαν,

«Συγγνώμη αλλά πράγματι πρέπει να πηγαίνω..» του είπε και προχώρησε μακριά του,

«Τα λέμε σύντομα..» της φώναξε και εκείνη χαμογέλασε στον εαυτό της μπαίνοντας στο κτήριο. 

[Τέλος Flashback]

Χαμογέλασαν και οι δύο στην ανάμνηση αυτή και η Eva αναστέναξε,

«Έχω κάτι να σου πω..» της ψιθύρισε στο αυτί της,

«Τι;» τον ρώτησε σμίγοντας τα φρύδια της ενώ περίμενε την απάντησή του,

«Σήμερα με έχεις βασανίσει τρελά..» το χέρι του κατέβηκε και πίεσε τον μηρό της ζουλώντας εκεί ελαφρά,

«Χα!» γέλασε και έπειτα του χαμογέλασε πλατιά,

«Κράτα τις ορέξεις σου έως το βράδυ σέξι!..» του είπε πονηρά,

«Θα πάμε για φαγητό πρώτα;» της πρότεινε ενώ πήρε στα χέρια του ένα διακοσμητικό αντικείμενο που είχε πάνω στο γραφείο κοιτώντας το εξεταστικά,

«Ότι θες..» σήκωσε τους ώμους της ενώ πήρε το αντικείμενο από τα χέρια του βάζοντας πίσω στην θέση του..

«Χμ..ωραία..κατά τις εννιά θα περάσω..να σε πάρω..» πλησίασε κοντά της,

«Φόρα ένα από τα πιο σέξι φορέματά σου παρακαλώ..πιο σέξι και από αυτό εάν γίνεται..» ψιθύρισε ερωτικά στο αυτί της ενώ δάγκωσε ελαφρά το λοβό του αυτιού της,

«Οκ..» έγνεψε αργά και τον κοίταξε έντονα στα μάτια,

«Τα λέμε..» της έκλεισε το μάτι και έφυγε από το γραφείο της αφήνοντας τη αναψοκοκκινισμένη από τις κινήσεις του πίσω στην θέση της...

(Ελπίζω να σας άρεσε :) Μην ξεχνάτε να κάνετε Favorite&Comment σε κάθε κεφάλαιο..ακόμα και εσείς σιωπηλοί μου readers! Ίσως προσθέσω κάτι dirty σε όλο αυτό :-Ρ ily <3 see yaa x)