(Γεια σας cupcakes! Χρόνια πολλά και Χριστός ανέστη σε όλες σας! Ελπίζω να ευχαριστηθήκατε αυτές τις πασχαλινές ημέρες με τους δικούς σας γιατί έρχονται πολύ 'δυνατά' κεφάλαια.. Ακούστε όπως πάντα το τραγούδι σε επανάληψη παρακάτω γιατί ταιριάζει απόλυτα στο κεφάλαιο..και μην ξεχάσετε να μου πείτε την γνώμη σας! Καλό σας διάβασμα λοιπόν! Xx)

*Τραγούδι για αυτό το κεφάλαιο:

Emeli Sande-Read All About It*

______________________________________________

«Σου δίνω δέκα λεπτά. Μόνο δέκα λεπτά για να σε ακούσω. Έλα μαζί μου στο γραφείο μου. Τώρα.» είπε o Harry στην Eva χωρίς κανένα ίχνος συναισθήματος στις λέξεις του και προχώρησαν-πρώτα εκείνος και μετά εκείνη- έξω από το παλιό πλέον γραφείο της.

Μόλις προχώρησαν.. απέξω βρισκόντουσαν μερικοί εργαζόμενοι και η μητέρα του Harry η Anne, η οποία κοίταξε τον Harry με ένα βλέμμα σαν να του έλεγε ‘Στο είχα πει τι πραγματικά ήταν!’ και έπειτα ακολούθησε ένα έντονο βλέμμα την Eva σαν να έβλεπε μπροστά της μια σιχαμένη πόρνη του δρόμου..

Εκείνη την ώρα πολλές σκέψεις πέρασαν από το μυαλό του Harry. Μήπως τελικά είχε δίκιο η Anne; Μήπως έπρεπε να ακούσει εκείνη και όχι την Eva; Απορούσε.. Πως γίνεται να έβαλε μια κοπέλα πάνω από τον ίδιο του τον εαυτό; Πάνω από την ίδια του την μητέρα; Ίσως τελικά τόσο πολύ τον είχε τυφλώσει αυτός ο έρωτας;

‘Ο ψεύτικος αυτός έρωτας!’ διόρθωσε τις ίδιες του τις σκέψεις μες το κεφάλι του. Ήταν τόσο μα τόσο ερωτευμένος μαζί της που δεν άκουγε τίποτε άλλο. Ήταν τυφλά ερωτευμένος μαζί της, τόσο που του είχε πάρει το ίδιο του το μυαλό. Το μόνο που σκεφτότανε ήταν ΕΚΕΙΝΗ. Το μόνο που σκεφτόταν ήταν η αληθινή αγάπη που είχαν, που δεν ήταν και τόσο αληθινή. Αν και τα χείλη της, οι πράξεις της, ο έρωτας που έκαναν έδειχναν άλλα.

‘Ωχ! Σταμάτα να θυμάσαι!’ γρύλισε από μέσα του στον εαυτό του και ξεφυσώντας εκνευρισμένος γύρισε στους υπαλλήλους που ήταν δίπλα του ξαφνικά,

«Στις δουλειές σας τώρα!» γρύλισε σαν σκυλί και αμέσως εκείνοι έγνεψαν τρομοκρατημένοι και έφυγαν,

«Harry..» ακούστηκε σαν έντονος ψίθυρος η φωνή της μητέρας του.

«Μαμά όχι τώρα!» γύρισε και τόνισε το δείκτη του προς το μέρος της,

«Άσε με να τελειώσω ότι έχει ξεμείνει..» είπε έντονα και έριξε ένα μικρό βλέμμα με την άκρη του ματιού του στην Eva που βρισκόταν πίσω του. Γεμάτος ειρωνεία και απέχθεια στα λόγια του. Τότε ήταν που η Eva ένιωθε πως δεν θα πάει άλλο. Τι να τελειώσει; Εκείνη; Τι; 

Η πόρτα του γραφείου άνοιξε και αφού μπήκε ο Harry μέσα και αφού ακολούθησε και η Eva την έκλεισε απότομα και προχώρησε έως το γραφείο του όπου έκατσε κάτω στην καρέκλα του και την κοίταξε.

«Θα κάτσεις όρθια;» την ρώτησε και εκείνη έγνεψε αργά ρουφώντας την μύτη της προσπαθώντας να μην κλάψει πάλι.

«Λοιπόν..σε ακούω..» της είπε και πήρε στα χέρια του ένα κουτάκι με χαπάκια ενώ έπειτα πήρε ένα στο χέρι του και το έριξε πάνω στην ροζ γλώσσα του αφήνοντας το να κυλήσει με την βοήθεια του νερού που είχε δίπλα του κάτω μες στο λαιμό του.

«Τι είναι αυτό; Δεν είναι κάποιο παυσίπονο, το ξέρω.. Τι χάπια είναι;» τον ρώτησε αμέσως με ανησυχία καθώς εκείνος έβαζε το κουτάκι πίσω στο ντουλάπι του.

«Να λοιπόν που δεν ξέρεις και τα πάντα για εμένα! Ωχ! Αχ τι σύμπτωση ούτε εγώ τα ήξερα..μέχρι πριν λίγο!» σήκωσε το χέρι του εκνευρισμένος.

«Harry, εγώ ήθελα να σου μιλήσω από την αρχή..» ξεκίνησε κουνώντας αργά τα χέρια της προσπαθώντας να του δώσει να καταλάβει ότι δεν έφταιγε.. Αλλά τελικά έτσι ύσχιε ή όχι;

«Πότε δεν είχα έρθει σε αυτήν την εταιρεία με αυτόν τον σκοπό..απλά έφυγα από το χωριό που ζούσα, σπούδασα και πήρα μια θέση για να ζήσω μόνη μου, μακριά από όσα με πονούσανε όλα αυτά τα χρόνια, μακριά από το κενό που ένιωθα για τον χαμό του πατέρα μου. Μακριά από την μητέρα μου που ήταν σε κατάθλιψη επειδή τον είχε χάσει, μακριά από τον ναρκομανή αδερφό μου..Αλλά μετά από αρκετό καιρό..μετά από καιρό αφότου σε γνώρισα, αφότου ήμασταν μαζί..μια ημέρα που ήσουν στο γυμναστήριο ο Michael ήρθε σπίτι μου και με απείλησε, με χτύπησε Harry γιατί ήθελε χρήματα..» o Harry εκείνη την στιγμή μέσα του έβραζε, μετάνιωσε που πριν δεν τον σκότωσε τελικά ενώ μπορούσε.

«Χρήματα που έλεγε ότι ήθελε για να σωθεί από κάτι τύπους. Είμαι αφελής και το ξέρεις Harry αλλά είμαι και υπερβολικά αηδιαστικά καλή και τον βοήθησα, αν και με απείλησε, αν και με χτύπησε, του έδωσα τα χρήματα που ήθελε γιατί είναι αδερφός μου Harry και εσύ εάν γινόταν κάτι στην αδερφή σου δεν θα την βοηθούσες;..» του έλεγε,

«Εγώ όμως δεν..» πήγε να μιλήσει αλλά δεν τον άφησε,

«Δεν τελείωσα..» τόνισε με το χέρι της να του λέει να σταματήσει.

«Είναι αδερφός μου και αίμα μου και δεν ήθελα να τον δω όπως τον είχα δει εκείνο το βράδυ..Το βράδυ που πέθανε ο πατέρας μου..γιατί είναι συγκλονιστικό να βλέπεις τον ίδιο σου τον αδερφό να σπαρταράει μπροστά σου σαν το ψάρι και τα μυαλά του πατέρα σου να ανατινάζονται στον αέρα από τύπους που κυνηγούσανε τον αδερφό σου..» η πραγματική αλήθεια έβγαινε από το στόμα της..

Εκεί σταμάτησε για λίγο, η φωνή της άρχισε να κόβεται και λυγμοί δημιουργόντουσαν αργά αργά αφού τα δάκρυα ήδη κυλούσαν στο πρόσωπο της. Για μια στιγμή νόμιζε πως είδε τα μάτια του -συγκλονισμένου- Harry να κοκκινίζουν, να βουρκώνουν αλλά δεν έδωσε τόσο σημασία γιατί νόμιζε ότι ήταν στην φαντασία της. Δεν ήταν όμως..

«Έτσι του έδωσα τον μισθό μου και πήρα για μία μόνο φορά..» τόνισε με τον δείκτη της, «Για μία μόνο φορά χρήματα από την εταιρεία..του τα έδωσα...αλλά έπειτα με απειλούσε, ερχόταν και με χτυπούσε πάλι..και εγώ τι έκανα; Τι να έκανα; Του έδωσα πάλι..και ήθελα τόσο να στο πω..να σου μιλήσω..» σκούπισε με το χέρι της το ‘ποτάμι’ από τα δάκρυα που κυλούσαν στο πρόσωπο της.

«Γιατί δεν  μου το είπες τότε;» σηκώθηκε απότομα εκείνος από την καρέκλα του.

«Γιατί Harry, ντρεπόμουν, δεν ήξερα πως, φοβόμουν..φοβόμουν ότι θα νόμιζες πως είμαι καμία του δρόμου που ήρθα μαζί σου μόνο για τα λεφτά σου!» του απάντησε απότομα.

«Γιατί τώρα τι νομίζεις πιστεύω;» ακούμπησε το χέρι του πάνω στο γραφείο υψώνοντας τον τόνο του.

Η Eva έκανε ένα βήμα πίσω και έκλεισε για λίγο τα μάτια της κουνώντας το κεφάλι της αρνητικά, «Μα Harry..πως μπορείς να το σκέφτεσαι αυτό; Έχω μετανιώσει για όλα.. για όλη την αλήθεια που σου έκρυψα..Σε αγαπώ πολύ, πιο πολύ και από τον ίδιο μου τον εαυτό, είσαι όλη μου η ζωή! Συγχώρα με..» τον παρακάλεσε όπως ένα μικρό παιδί όταν παρακαλά τον γονιό του για να του πάρει ένα γλειφιτζούρι.

«Δεν ξέρω Eva, δεν ξέρω τίποτε, νομίζω πως ότι βλέπω τώρα μπροστά μου είναι ένα ψέμα..είναι ένα τεράστιο ψέμα..μα και να σε συγχωρέσω δεν θα μπορέσω να σε ξανά εμπιστευτώ..ΠΟΤΕ!» τόνισε και προχώρησε μακριά από το γραφείο του έως το σημείο που στεκόταν εκείνη.

Η μεγάλη παλάμη του άρπαξε τον καρπό της, «Τώρα έλα, φύγε! Και θα ξανά επικοινωνήσουμε με τους δικηγόρους μας στο δικαστήριο!» είπε και την τράβηξε για να την βγάλει έξω..

«Όχι Harry! Όχι!» πήρε την λαβή της από  το χέρι του και έπεσε πάνω του τυλίγοντας τα χέρια της γύρω από την μέση του.

«Όχι!» ξανά είπε ενώ μύριζε την έντονη κολόνια του που είχε ‘ποτίσει’ κάθε σημείο του πουκαμίσου του. Τον έσφιγγε έντονα αλλά εκείνος τίποτα, ούτε που τύλιγε τα χέρια γύρω στο μικρό καμωμένο σώμα της!

_______________________________________________________

(Ελπίζω να σας άρεσε! I love this chapter so so much! Μία ώρα και σαράντα λεπτά μέχρι να το τελειώσω αυτό το κεφάλαιο! PLEASE!Δώστε ένα δευτερόπλετο για να μου δώσετε 1 favorite πατώντας το κουμπάκι αυτό [ ★ ]. ITS A LOT.. A LOT TO ME! :D Thank you for everything, (for the support too) you're the best readers. ily xx)