(Όσοι συνεχίζετε να διαβάζετε την ιστορία μου, σας ευχαριστώ πάρα πολύ! Ελπίζω να σας αρέσει η συνέχεια του fan fiction αυτού. Το mention πάει στην 'AMillionKissesDeep' μια πολύ πολύ πολύ γλυκιά φαν του fan fic αυτού! Ακούστε το τραγούδι παρακάτω σε επανάληψη και καλό διάβασμα my cupcakes!  Xx )

*Τραγούδι για αυτό το κεφάλαιο:

Demons - Imagine Dragons (Boyce Avenue feat. Jennel Garcia acoustic cover)*

________________________________________________________________

Το σώμα της Eva έκατσε την άκρη του καναπέ ενώ το δεξί χέρι της κρατούσε το τηλέφωνο της στο αυτί της,

«Ναι γυρίσαμε εχθές το πρωί..» έλεγε με ένα μικρό χαμόγελο στο άτομο που μιλούσε στην άλλη γραμμή.

«Εμ, κάτσαμε σχεδόν εφτά ημέρες..από την προηγούμενη Δευτέρα..και σήμερα θα ξεκινήσουμε κανονικά την εβδομάδα με την δουλειά..» συνέχισε ενώ η όψη του Harry εμφανίστηκε μπροστά της.

«Όχι Emily, όχι!» γέλασε και ακούμπησε πίσω στην πλάτη του καναπέ,

«Ναι ναι, ήταν πράγματι πολύ ωραία..» σχολίασε και έριξε ένα βλέμμα προς τον Harry που είχε κάτσει ακριβώς στο απέναντι καναπέ και την κοίταζε εξεταστικά καθώς έβαζε τα παπούτσια του.

«Θα σου πω λεπτομέρειες από κοντά..» είπε στην φίλη της στην άλλη γραμμή,

«Ναι, μην μου ανησυχείς..Και θα συνεννοηθώ με τον Harry και εσύ με τον Niall και θα πάμε..ναι..θα θέλει σίγουρα έχουν καιρό να ειδωθούνε!» της είπε και ο Harry χαμογέλασε πλατιά στο άκουσμα των λέξεων της ενώ σηκώθηκε και κάθισε δίπλα της.

«Χαιρετίσματα πες..» της μουρμούρισε στο αυτί της ενώ άρχισε να την φιλά και να την δαγκώνει σταδιακά λίγο πιο κάτω από τον λοβό του αυτιού της.

«Ωραία Emily, χάρηκα που τα είπαμε. Θα σε πάρω για να κανονίσουμε. Φιλιά και..και χαιρετίσματα από τον Harry.» της είπε προσπαθώντας να διατηρήσει σταθερή την φωνή της και να μην αναστενάξει εξαιτίας των κινήσεων που έκανε ο Harry.

«Ωραία, bye.» ήταν οι τελευταίες τις λέξεις πριν το κλείσει.

«Harry!Είσαι τρελός;!» τον ρώτησε και εκείνος σήκωσε τους ώμους γεμάτος απορία.

«Τι έκανα;» πήρε ένα αθώο αλλά ταυτοχρόνως ηλίθιο ύφος.

Η λαβή του γύρω από την μέση της, την έσφιγγε έντονα ενώ εκείνη προσπαθούσε να αντισταθεί στα δαγκώματα και στα φιλιά που άφηνε στο δέρμα του λαιμού της, στο πιγούνι και στο λοβό του αυτιού της.

«Άσε με, πρέπει να ετοιμαστώ..άσε τις χαζομάρες!» σηκώθηκε όρθια και τον κοίταξε καθώς έκανε και εκείνος το ίδιο μπροστά της.

Το χέρι του τοποθετήθηκε πάνω στο στήθος του και τα μάτια του έκλεισαν ενώ άρχισε να βήχει συστηματικά, έντονα..

«Harry;» τον κοίταξε ανησυχητικά,

«Δεν..δεν είναι τίποτα..»  την κοίταξε με κόκκινα μάτια πλέον,

«Τι δεν είναι;! Μα Harry! Σε κόλλησα! Τι χαζή!» έβρισε τον εαυτό της καθώς ακούμπησε τα χέρια της πάνω στους ώμους του,

«Είσαι καλά τώρα;» τον κοίταξε εξεταστικά στο πρόσωπο περιμένοντας μιαν απάντηση.

«Ναι, ναι..μην ανησυχείς σιγά..» την διαβεβαίωσε και της άφησε ένα μικρό φιλί στο μέτωπο της πριν απομακρυνθεί από κοντά της.

«Πρέπει να φύγω για την δουλειά εντάξει; Μην αργήσεις! Και πρόσεχε με τον δρόμο, εντάξει;» της είπε αυστηρά καθώς άνοιξε την πόρτα του διαμερίσματος της για να βγει έξω.

«Ναι!..... Harry!» του φώναξε και έτρεξε κοντά του, τα χέρια της τοποθετήθηκαν στα μάγουλά του ενώ τον τράβηξε προς τα κάτω για να μπορεί να τον φιλήσει, τα χείλη της άγγιξαν τα δικά του και μόλις το φιλί τους σταμάτησε τον χάιδεψε αργά στο μάγουλο,

«Σε αγαπώ πολύ.» του είπε αργά.

«Και εγώ πιο πολύ.» της ανταπέδωσε με ένα γλυκό χαμόγελο πριν φύγει από το διαμέρισμα της

Τα βήματα της γρήγορα έως το υπνοδωμάτιο της όπου άρχισε να ετοιμάζεται, μερικές ειδοποιήσεις είχανε μείνει ανέγγιχτες στο κινητό της μιας και δεν τις είχε δει αφού το είχε κλειστό τόσο καιρό στην εκδρομή της με τον Harry. Γεμάτη περιέργεια αφότου τράβηξε το φερμουάρ του όμορφου άσπρου κολλητού φορέματος της, άνοιξε το κινητό για να της δει τελικά,

«Πως περνάς αδελφούλα μου; Ωραία; Ελπίζω να μην αργήσεις να έρθεις έχουμε πολλά να κάνουμε εμείς οι δύο ;)» έγραφε ένα μήνυμα από τον Michael.

Γκρίνιαξε και συνέχισε να διαβάζει, είχε άλλα οχτώ μηνύματα παρόμοια με αυτά πάλι από εκείνον.

«Σε μισώ! Σε μισώ! Σε μισώ!» ούρλιαξε έντονα καθώς πέταξε το κινητό της μέσα στην τσάντα της εκνευρισμένη. Αφού ετοιμάστηκε εντελώς, προχώρησε βιαστικά και έφυγε γρήγορα για το αυτοκίνητο της. Μπήκε μέσα και ξεκίνησε αμέσως για προορισμό την εταιρεία όπου δούλευε.

«Μην το αφήσεις να καταστρέψεις ότι έχεις με τον Harry, σου πήρε ότι είχες, σου πήρε τον πατέρα σου, σε παρακαλώ μην τον αφήσεις...έχω δει πως σε κοιτάει ο Harry, έχω δει πως τον κοιτάς εσύ, μίλα του πριν είναι αργά, εξήγησε του ΕΣΥ.. Εδώ υπάρχει μια μεγάλη αληθινή αγάπη.» η φωνή της μαμά της ηχούσε στα αυτιά της από τα λόγια που της είχε πει όταν είχανε μείνει οι δυο τους στην κουζίνα του σπιτιού της, εκείνη την ημέρα που την είχαν επισκεφθεί.

«Όχι! Δεν θα το κάνω! Δεν θα τον αφήσω» γρύλισε και χτύπησε το χέρι της με δύναμη πάνω στο τιμόνι.

Μετά από αρκετή ώρα σκέψεων και εσωτερικών καβγάδων μέσα στο κεφάλι της, το αυτοκίνητο της σταμάτησε μπροστά το παρκινγκ της εταιρίας και η μηχανή έσβησε, έβγαλε το κλειδί από την μίζα και πήρε την τσάντα της για να το βάλει μέσα, τότε είδε ένα μπλε κουτάκι, το πήρε στα χέρια της και το άνοιξε αργά. Μπροστά στα μάτια της βρέθηκαν τα δύο σμαραγδένια σκουλαρίκια που της είχε χαρίσει ο Harry.

«Πίστεψε με..δεν είναι τίποτε αυτά..για μια πριγκίπισσα σαν και εσένα αυτά τα διαμαντένια σκουλαρίκια δεν είναι τίποτα..»  της είχε πει τότε..

Χαμογέλασε στην ανάμνηση και αφού τα φόρεσε βγήκε από το αυτοκίνητο και προχώρησε έως την εταιρεία σκεπτόμενη όμορφα πράγματα όπου θα την έκαναν να ξεχαστεί. Η πόρτα του ασανσέρ άνοιξε και αφού είπε ένα γρήγορο ‘Γεια’ στην γραμματέα της Αnne κατευθύνθηκε έως το γραφείο της.

Μόλις μπήκε μέσα άφησε την τσάντα της στην άκρη και στάθηκε όρθια στη αντίθετη πλευρά του γραφείου της προσπαθώντας να βγάλει τα σκουλαρίκια από τα αυτιά της,

«Αχ! Γιατί με πονάνε τόσο;» γρύλισε στον εαυτό της και τα άφησε πάνω στο γραφείο.

«Αδερφούλα μου..» μια βαριά φωνή ήχησε στα αυτιά της και ταυτοχρόνως ένα άσχημο προαίσθημα 'στέγασε' το στέρνο της.

«Τι στο διάολο θες εδώ;» τον ρώτησε αμέσως γυρνώντας να τον κοιτάξει έντονα.

«Εεε..δεν είναι αυτός τρόπος να μιλάς στον αδερφούλη σου που του έχεις λείψει τόσο!» ένα ειρωνικό χαμόγελο στόλιζε το πρόσωπο του.

«Φύγε σε παρακαλώ! Δεν έχω όρεξη! Σε έχω σιχαθεί! Χάσου από τα μάτια μου!» του είπε γρήγορα και αμέσως η έκφραση του πρόσωπου του σκλήρυνε. 

 «Σε μισώ.» του είπε σκληρά με μια έκφραση αηδίας πριν του γυρίσει για ακόμη μια φορά την πλάτη.

«Μα γιατί να με μισείς αδερφούλα μου; Μαζί δεν τα κάναμε όλα; Α και τι είναι αυτά εκεί μπροστά σου σμαραγδένια σκουλαρίκια; Πόσο να κερδίζουν αυτά εάν τα πουλήσουμε και αυτά ή μήπως όχι, μπορούσε να κλέψουμε πάλι όπως κάνουμε κάθε μήνα τα λεφτά του όμορφου σγουρομάλλη σου, ε; Τι λες;» η φωνή του ακούστηκε γεμάτη ειρωνεία.

Η Eva δάγκωσε το κάτω χείλος της και τα χέρια της σφίχτηκαν σε γροθιές, αναστέναξε και γύρισε να του μιλήσει ήρεμα χωρίς να του ορμίσει. -όπως ήθελε πραγματικά-

«Άκου με για τελε-» τα λόγια της σταμάτησαν μόλις γύρισε το σώμα της προς το μέρος του.

Οι χτύποι της καρδιάς της σταμάτησαν. Η ανάσα της σταμάτησε. Ο χρόνος σταμάτησε.

Όλα γύρω της πάγωσαν.

Πίσω από τα σκούρα καστανά μάτια του Michael, υπήρχαν δύο πράσινα σκοτεινά μάτια όπου την κοιτούσαν με μίσος, με λύπη, με απογοήτευση, με δυσπιστία, με οργή. 

Δύο μάτια που από εδώ και πέρα θα της ήταν ξένα.

Γιατί από εκείνη την ημέρα και μετά τίποτα δεν θα ήταν πλέον ίδιο.

_________________________________

(Chapter 24! Alreadyy!! Δεν ξέρω που θα φτάσει αυτό το fan fiction! Ευχαριστώ όσους το διαβάζουν και το στηρίζουν. Παρακαλώ αφήστε σχόλιο και please please, δώστε 1 ΜΟΝΟ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ για να πατήσετε αυτό το κουμπάκι [ ★ ] και να μου δώσετε ένα favorite. it really means a lot to me! Μπορείτε επίσης να με ρωτήσετε ότι θέλετε σχετικά με εμένα από κάτω σε σχόλια! #AskMeQuestions! Υ.Γ Σας αρέσει το icon μου; :P See ya soon. ily so much. kisses xx)