(Γεια σας και πάλι cupcakes μου και συγγνώμη για την καθυστέρηση αυτή! Ελπίζω να σας άρεσε το προηγούμενο κεφάλαιο..γιατί από το σημερινό θα αρχίσουν τα πράγματα να αλλάζουν. Θα μάθουμε πολλά πράγματα και θα υπάρχουν νέες εξελίξεις! Το κεφάλαιο αυτό είναι αφιερωμένο στην "riastyles" η οποία κέρδισε το σχόλιο αφού σχολίασε πρώτη στο προηγούμενο κεφάλαιο! :D Hope you like ch.17! Καλό σας διάβασμα!)

«Για πες μας λοιπόν και κανένα άλλο νέο σου;» ακούστηκε περίεργα η βραχνή φωνή του Harry αφού είχε μπουκωθεί με αρκετό φαγητό.

«Εμ..δεν έχω κάτι άλλο..ξέρεις τα γνωστά..εδώ έψαχνα για δουλειά..αυτό..ξέρεις τα συνηθισμένα προβλήματα που έχει ένας νέος άνεργος..» απάντησε αμέσως έπειτα ο Michael.

Η Eva κάρφωσε αργά το πιρούνι της στο καλοψημένο φιλέτο της και έβαλε μια μπουκιά στο στόμα κοιτώντας με την άκρη του ματιού της έντονα και εξεταστικά τον Michael. Ένιωθε λες και δεν έβλεπε τον αδερφό της, ένιωθε λες και αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν αίμα της.

Είχε αλλάξει τόσο, όχι μόνο εξωτερικά αλλά και εσωτερικά. Το πρόσωπο του είχε χάσει κάθε ζωντάνια και λάμψη από όταν ήτανε παιδιά, μεγάλες σακούλες είχανε ‘κρεμάσει’ κάτω από τα όμορφα γκρίζο-καστανά μάτια του που τώρα ήτανε μουντά και ‘άψυχα’.

Πολλά γένια είχανε βρεθεί στο πιγούνι του ενώ τα μαλλιά του ήταν ακούρευτα και ατημέλητα. Ήταν σαν να είχε παρατήσει τον εαυτό του, σαν να είχε αφήσει μόνος του τον εαυτό του να πέσει τόσο χαμηλά. Στο σκοτάδι. Στο σκοτάδι που είχε ρίξει και την ψυχή του και είχε όμως πάρει και την Eva μαζί.

{Flashback}

Ένας δυνατός γδούπος ακουγόταν ξανά και ξανά πίσω από την κεντρική πόρτα του διαμερίσματος της Eva.

«Τι στο;..» σήκωσε το σώμα της αργά από τον καναπέ και πλησίασε προς τα εκεί.

«Eva..» ακούστηκε μια βαριά φωνή να την φωνάζει. Δεν μπορούσε όμως να καταλάβει. Δεν μπορούσε να ακούσει καθαρά και να καταλάβει από ποιον προερχόταν αυτή η φωνή.

«Eva..!» η ίδια φωνή ακούστηκε πιο έντονα και δυνατά.

Το χέρι της άνοιξε την πόρτα και είδε έναν Michael σε πολύ χάλια κατάσταση.

«Michael..τι-τι..τι έπαθες; Τι;..» του είπε ανησυχητικά ενώ το βλέμμα της τον κοιτούσε γεμάτη φόβο.

Τύλιξε τα χέρια της γύρω κάτω από τις μασχάλες του και αφού κλείδωσε το σώμα της πάνω στο δικό του, προσπάθησε να τον τραβήξει μέσα. Προχώρησαν αργά μαζί έως το καθιστικό και αφού έκλεισε την πόρτα πίσω της τον άφησε να κάτσει κάτω στον καναπέ. Γονάτισε μπροστά του και φίλαξε το χέρι του στο δικό του ενώ με το άλλο τον χάιδεψε ελαφρά στο μάγουλο.

«Τι έγινε; Τι έχεις;» τον ρώτησε κοιτώντας τον εξεταστικά περιμένοντας μιαν απάντηση να βγει από τα χείλη του. Βρισκότανε σε πολύ άθλια κατάσταση. Τα μάτια του κόκκινα, αξύριστος, βρώμικος ενώ επίσης μύριζε ολόκληρος οινόπνευμα.

«Θέλω να με βοηθήσεις Eva. Πρέπει να με βοηθήσεις.» τόνισε τα λόγια του ενώ εκείνη δάγκωσε το κάτω χείλος της,

«Τι έγινε; Που έχεις μπλέξει πάλι;» τον ρώτησε έχοντας ένα μικρό τόνο αγανάκτησης και φόβου στα λόγια της.

«Χρωστάω κάτι λεφτά σε κάτι παιδιά,κάτι γνωστούς μου, πολλά λεφτά και με απειλούν Eva. Με απειλούν. Χρωστάω γιατί..γιατί..» έλεγε αργά με πολλές παύσεις,

«Γιατί; Τι;» αύξησε τον τόνο της.

«Για κάποια ανταλλαγή ξέρεις..ανταλλαγή ναρκ-» πήγε να συνεχίσει ότι είχε να της πει αλλά δεν τον άφησε.

«Δεν θέλω να ακούσω τίποτε άλλο!» τινάχτηκε αμέσως μακριά του ενώ σηκώθηκε όρθια κοιτώντας τον γεμάτη αηδία στο πρόσωπό της.

«Μας κορόιδευες..ότι είχες ξεκόψει..κορόιδευες..εμένα, την μαμά τον ίδιο σου τον εαυτό!» άρχισε να του φωνάζει.

«Δεν ήρθα εδώ για να ακούσω κανένα κήρυγμα πάλι! Το κατάλαβες;» ύψωσε και εκείνος τον τόνο ενώ ήταν φανερό πως ήτανε θυμωμένος.

«Ήρθα εδώ για να με βοηθήσεις και ξέρω πως θα το κάνεις, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο.» σηκώθηκε αργά όρθιος μπροστά της κοιτώντας τη αυστηρά.

«Όχι δεν θα το κάνω. Δεν θα είμαι εγώ πάλι εκείνη που θα βγάλει το φίδι από την τρύπα για τα δικά σου γαμημένα λάθη. Δεν θα σου δώσω ότι θες όπως όταν ήμουν μικρή..για να σωθείς.. Έχεις γαμήσει όλη σου την ζωή και ξέρεις κάτι δεν υπάρχει γυρισμός είσαι ένας αξιολύπητος, μόνο αυτό έχω να πω!»

Το χέρι του βρέθηκε με δύναμη πάνω στο μάγουλό της, το σώμα της έπεσε κάτω ενώ το κεφάλι της χτύπησε στο χέρι μιας πολυθρόνας.

Ένιωθε να ζαλίζεται, ενώ ένας τσουχτερός πόνος είχε δημιουργηθεί στην περιοχή που πριν λίγο είχε βρεθεί το χέρι του Michael. To σώμα του έπεσε δίπλα της και τα χέρια του φυλάκισαν έντονα το πρόσωπο της,

«Θα με βοηθήσεις και το ξέρεις. Και μάντεψε τι θα κάνεις. Σε εκείνον τον τύπο με τις ωραίες μπούκλες που σε φέρνει που και που σπίτι σου. Θα μπορέσεις να του την πέσεις και να εξασφαλίσεις ένα αρκετά μεγάλο ποσό για τον αδερφό σου. Έχει λεφτά. Πολλά λεφτά. Δεν είσαι και χάλια. Λίγο να του κουνηθείς και θα έχεις ότι θέλω. Έτσι δεν είναι;» ψιθύρισε αργά στο αυτί της,

«Μα..εγώ..εγώ και ο Har-» πήγε να του πει αδύναμα για την σχέση τους αλλά δεν είχε καθόλου κουράγιο.

«Σύντομα ε; Γιατί μαζί με εμένα..παίρνει και εσένα η μπάλα..Ότι πάθω, θα το πάθεις. Και μην νομίζεις ότι θα σε λυπηθούν. Αντιθέτως.» τόνισε σφίγγοντας περισσότερο τον καρπό της πριν σηκώσει το σώμα του και φύγει από το διαμέρισμα της αφήνοντας τη στο πάτωμα ανήμπορη..

{End Of Flashback}

Tα μάτια της Eva ήταν βουρκωμένα ενώ κοιτούσαν το κενό ενώ μια φωνή δίπλα της προσπαθούσε να την κάνει να ‘αποδράσει’ από τις βαθιές σκέψεις στις οποίες είχε χαθεί.

«Eva..» ακούστηκε για ακόμη μια φορά η φωνή του Harry,

«Χμ..χμ..τι είπες; Δεν άκουσα..» κούνησε το κεφάλι της και γύρισε το βλέμμα της για να τον αντικρίσει.

Πνιχτά γελάκια ξέφυγαν από εκείνον και τον Michael ενώ η Eva άρχισε να τους κοιτά γεμάτη απορία.

«Λέω..πιστεύεις πως θα είναι καλό το γραφείο δίπλα από το δικό σου για τον Michael. Για να τον έχουμε ξέρεις στο δικό μας όροφο..» της είπε και εκείνη έγνεψε ελαφρά.

«Ότι θες..» μουρμούρισε και έφερε στα χείλη της το ποτήρι μπροστά της πίνοντας λίγο από το νερό της.

«Ωραία, τον χρειάζομαι και για να με βοηθήσει λίγο και για τους απολογισμούς..» είπε ο Harry στρέφοντας τώρα το βλέμμα πίσω στον Michael.

«Ξέρεις Michael..έχουμε ένα θέμα κάθε μήνα χάνονται χρήματα. Χρήματα αρκετά και θέλω λίγο να εξετάσουμε αυτό το θέμα γενικά της εταιρείας..Να το ψάξω γιατί δεν μπορώ να προσδιοριστώ κάπου..Και αφού όπως μου είπες είσαι καλός στα οικονομικά. Θα βρούμε την λύση!» του εξήγησε και η Eva πάγωσε στην θέση της σκύβοντας το κεφάλι και κοιτώντας με την άκρη του ματιού της τον Michael.

Εκείνος της χαμογέλασε πλατιά, ψεύτικα και έφερε το χέρι της πάνω στο δικό της σφίγγοντας το.

«Ξέρω πως η αδερφούλα μου, θα με καθοδηγήσει και θα με βοηθήσει σε κάθε μου απορία.» της είπε και ο Harry χαμογέλασε στην εικόνα αυτή.

«Είμαι σίγουρος.» είπε και εκείνος πριν αλλάξουνε την κουβέντα αυτή.

______________

(Μην ξεχνάτε να κάντε FAVORITE και COMMENT girlsz :) Thanks for all the support. Το 2ο σχόλιο κερδίζει mention στο επόμενο κεφάλαιο. Σκέφτεστε καθόλου τι μπορεί να κρύβει ο Harry και η Anne?)