(Θα έχουμε και άλλο flashback όπως είπα! ;-) Καλό διάβασμα!)

Το σώμα της Eva σηκώθηκε από την θέση της και προχώρησε έως το παράθυρο που υπήρχε στο χώρο της, ένα τεράστιο χαμόγελο είχε δημιουργηθεί στο πρόσωπο της όπου την είχε κάνει να ξεχάσει για λίγο ότι είχε συμβεί.

Τερατάκι.. σκέφτηκε.

Είχε σοκαριστεί πράγματι πολύ τότε από το σχόλιο που της είχε κάνει.. δεν το περίμενε.

Αλλά έτσι ήταν ο Harry όταν την φλέρταρε. Ή δεν θα είχε πολλές σειρές από λέξεις να της πει ή θα ήταν ‘κακός’ απέναντι της.. με την καλή έννοια πάντα. Ο Harry είχε πάντα ένα χαριτωμένο, σπαστικό και αρκετά χάλια χαρακτήρα για να την πέφτει στην Eva, αυτό είναι η αλήθεια.

Για παράδειγμα την μία φορά μπορεί να ήταν σαν κάποιο αγόρι του Λυκείου, να σε τσιγκλάει ή να σε πειράζει επειδή του αρέσεις, αλλά από την άλλη ήταν ορθά ‘κακός’ και ειρωνικός απέναντι σου ενώ ότι σκεφτότανε για σένα θα το έφερνε αμέσως στο πιάτο αφήνοντας όμως εμφανή τον σαρκασμό να κάνει την παρουσία του σε αυτό.

Η Eva πάλι ήταν το εντελώς αντίθετο, ήταν εκείνη που δεχόταν ότι και να της έλεγες..ήταν χαμηλών τόνων άτομο  και η κοπέλα που θα δεχόταν ότι και να της έδιναν καλό ή κακό. Μπορεί να ήταν αθώα και καλή αλλά είχε εκείνη το δικός της 'διαφορετικό' κάτι, μπορεί να μην κυνήγαγε το δίκιο της αλλά εάν έφτανε στα όρια, μιλούσε και μιλούσε έντονα. Ξεσπούσε.

Βέβαια όταν καταλάβαινε τι επρόκειτο να της έδινε ο Harry, δηλαδή ειρωνικά και σαρκαστικά παιχνίδια τότε αποφάσιζε μετά χαράς να παίξει με αυτά μαζί του αλλά κοροϊδεύοντας τον. Αφήνοντας τον να νομίζει πως εκείνος έχει το πάνω χέρι, πως θριαμβεύει, αλλά πάνω στην δόξα του (που νόμιζε ότι κατείχε) πάντα ήξερε πώς να κλέβει εκείνη την παράσταση.

Το βλέμμα της για ακόμη μια φορά χάθηκε στην πόλη στην οποία ζούσε. Τα μάτια του ‘χάθηκαν’ μέσα στο Λονδίνο ενώ χαμογελούσε, ‘σαν χαζός’ θα θέλαμε την σήμερων ημέρα.

Τα χέρια της σταυρωθήκανε μεταξύ τους και έκλεισε ελαφρά τα μάτια της φέρνοντας στο μυαλό της και άλλες αναμνήσεις που θα την μετέφεραν κάπου αλλού, κάπου όμορφα όπως τότε. Το κεφάλι του κουνήθηκε και μερικές ατημέλητες μικροσκοπικές μπουκλίτσες έπεσαν στα μάτια του, δεν τον ενοχλούσαν όμως, το πάνω βλέφαρο του έκλεισε αργά σαν το πάνω μέρος σεντουκιού και φυλάκισε αμέσως το όμορφο σμαραγδένιο θησαυρό που έκρυβε μέσα του αφήνοντας τον εαυτό του ελεύθερο να χαθεί σε όμορφες παλιές αναμνήσεις.

{Flashback}

Την ίδια ημέρα η Eva έφυγε πως και πως από την δουλειά της για να μην πέσει πάνω στον ειρωνικό Harry. Έφτασε σπίτι και αρκετά κουρασμένη αφού έκανε ένα γρήγορο ντους και έφαγε έπεσε στο κρεβάτι ξερή, τα μάτια της είχαν ‘αφοσιωθεί’ στην μεγάλη οθόνη της τηλεόρασης που υπήρχε απέναντι από το κρεβάτι της ενώ παρακολουθούσε μια αγαπημένη της τηλεοπτική σειρά.

Ένιωθε πια τα βλέφαρα της βαριά και ήταν έτοιμη να κοιμηθεί όταν το κινητό της κουδούνισε δίπλα της ένδειξη πως είχε μήνυμα από κάποιον. Τέντωσε το σώμα της και πήρε στο χέρι της το κινητό της από το κομοδίνο που ήταν σε ασορτί σχέδιο με το ξύλο του κρεβατιού. Το ξεκλείδωσε και άνοιξε το μήνυμα..

«Heeey.. Harry Xx»  έγραφε, γούρλωσε τα μάτια της και πληκτρολόγησε γρήγορα.

«Γεια.. Πως βρήκες τον αριθμό μου;» τον ρώτησε αμέσως,

«..Ποιος νομίζεις ότι έχει τα έγγραφα κάθε υπαλλήλου στην εταιρία; =Ρ» της απάντησε και εκείνη ξεφύσησε,

«Οκ..» έγραψε μόνο και δεν του έδωσε περαιτέρω σημασία,

«Θα πεις κάτι;.. :Ρ» της έστειλε έπειτα αλλά εκείνη δεν απάντησε.. σούφρωσε τα χείλη της και συνέχισε να παρακολουθεί τηλεόραση.

«Έλα μην είσαι σπαστικιά τώρα..Μίλα!» της ξανά έστειλε αλλά πάλι δεν του απάντησε.

«Πόνεσε;» της έστειλε μετά αμέσως..Η Eva σούφρωσε τα φρίδια της και αποφάσισε να τoυ απαντήσει έστω σε αυτό το μήνυμα.

«Τι;» τον ρώτησε,

«Όταν έπεσες από τον παράδεισο..» της απάντησε και εκείνη γέλασε.

«Χα.Χα.Χα. Γκέι..» του απάντησε γρήγορα.

«Σε ρώτησα απλά επειδή φαίνεται λες και έπεσες με το πρόσωπο. Χα.Χα! Τερατάκι!..» της έστειλε αμέσως μετά και εκείνη γούρλωσε τα μάτια και ξεροκατάπιε κάπως σοκαρισμένη.

«Μαλάκα :)» του έγραψε χαμογελώντας ελαφρά στον εαυτό της..από εκεί και πέρα δεν ξανά έλαβε κανένα μήνυμα από τον Harry εκείνο το βράδυ.

***

Τις επόμενες τρεις ημέρες ο Harry και η Eva δεν είχαν συναντηθεί, πρώτον γιατί η Eva τον απέφευγε όσο το δυνατότερο μπορούσε και κατά δεύτερον γιατί δεν τον είχε δει καθόλου τις δύο από τις τρεις ημέρες. Κάτι είχε ακούσει πως έλειπε για δουλειά.

Την σημερινή ημέρα η Eva δεν ήταν και τόσο ευδιάθετη, είχε γίνει κάτι προσωπικό και δεν είχε και τόση όρεξη.. Η πόρτα του γραφείου της άνοιξε ξαφνικά και εκείνος που δεν είχε δει τόσες ημέρες, βρισκότανε μπροστά της.

Εκείνη ήταν όρθια μπροστά από την μεγάλη βιβλιοθήκη ψάχνοντας ένα βιβλίο και μόλις είδε τον Harry μπροστά της γύρισε αμέσως το βλέμμα της και το ‘κλείδωσε’ με το δικό του.

«Επ..τερατάκι..τι κάνεις; Ακεφιές βλέπω ε; Ε και εγώ με τέτοια φάτσα θα στενοχωριόμουν και να βγω από το σπίτι.» της χαμογέλασε ειρωνικά και πλησίασε προς το μέρος της.

Αυτήν την φορά όμως δεν άντεξε.

Δεν άντεξε να ακούει αυτά τα λόγια από τον άνθρωπο που της άρεσε.

Ναι της άρεσε.

«Συγγνώμη λίγο..» του ψιθύρισε ίσα ίσα και έφυγε από το γραφείο της γρήγορα βουρκωμένη.

Προχώρησε βιαστικά και μπήκε στα μπάνια, δάκρυα έτρεχαν στα μάγουλα της.

Δάκρυα λύπης και στενοχώριας.

Έκοψε λίγο καθαρό χαρτί και προσπάθησε να σκουπιστεί, βήματα σκούστηκαν πίσω της και αμέσως γύρισε να δει ποιος ήταν. Πάγωσε στην θέση της όταν είδε τον Harry μπροστά της, στο πρόσωπο του υπήρχε ένα ηλίθιο χαμόγελο μέχρι που αντίκρισε τα δάκρυα της και το πρόσωπο του πήρε μια λυπημένη έκφραση με τα μάτια του να την κοιτάνε εξεταστικά και ανησυχητικά.

«Eva..» αναστέναξε,

«Αλήθεια συγγνώμη..δεν..συγγνώμη..» προσπαθούσε να της πει ενώ έκανε μερικά βήματα προς το μέρος της,

«Δ-δεν πειράζει.» σκούπισε το πρόσωπο της ακόμα μια φορά πριν πετάξει το χαρτί σε ένα κάδο δίπλα της.

«Είναι εντάξει..» μουρμούρισε χαμογελώντας ελαφρά και πήγε να προχωρήσει για να φύγει αλλά το χέρι του την εμπόδισε.

«Συγγνώμη Eva. Είσαι μοναδική για εμένα. Πανέμορφη. Είμαι ερωτευμένος μαζί σου.» τόνισε τα λόγια του και η Εva τον κοίταξε έκπληκτη.

Της ήρθε τόσο ξαφνικό που δεν ήξερε τι να κάνει. Πάλι άρχισε να κλαίει ενώ προσπαθούσε να φύγει από εκεί,

«Κάνε στην άκρη!» απαίτησε αλλά ο Harry δεν την άφησε.

«Όχι μέχρι να με ακούσεις!» ύψωσε κάπως τον τόνο του,

«Ωραία σε ακούω..» τον άφησε να της μιλήσει.

«Συγγνώμη που σε πείραζα τόσο καιρό..Απλά ήθελα να ασχολούμαι μαζί σου, να σου μιλάω, δεν ήξερα τι να σου πω κάθε φορά που είμασταν οι δυο μας..απλά νόμιζα πως το είχες καταλάβει..και γι’αυτό..» πήγε να συνεχίσει αλλά τον διέκοψε.

«Το είχα καταλάβει..» είπε και το πρόσωπο του αμέσως έλαμψε,

«Απλά δεν ήμουν σίγουρη.» μουρμούρισε.

«Μου αρέσεις..μου αρέσεις τόσο μα τόσο πολύ..»  της είπε έντονα.

Μείνανε και οι δυο για λίγο σιωπηλοί μέχρι που τα χέρια του τυλίχτηκαν γύρω της και την έφερε πάνω του,στήθος με στήθος, τα χείλη τους ενώθηκαν αμέσως και άρχισαν να φιλιούνται παθιασμένα.

Η Eva τραβήχτηκε και του χαμογέλασε, «Πρώτο φιλί..σε μπάνια;» γέλασε και έκανε και εκείνος το ίδιο..

{End Of Flashback}

_________________

(Ελπίζω να σας άρεσε! :) Στο επόμενο η ιστορία θα συνεχιστεί κανονικά χωρίς flashbacks..να δούμε τι θα γίνει και τελικά με την Αnne. Μην ξεχνάτε να κάνετε FAVORITE&LIKE. ily <3)