(A/N Ήρθε η συνέχεια..ελπίζω να μην σας μπερδέψει η ταυτόχρονη αφήγηση του Harry και της Eva στο γραφείο..παρακάτω..Επίσης εάν θέλετε ακούστε το Truly Madly Deeply των One Direction κατά την διάρκεια του Flashback που θα διαβάσετε σε αυτό το κεφάλαιο.. ily x Καλό διάβασμα!)

«Θα σας διώξω και τους δυο μας και αρχύτερα από μπροστά μου..» συνέχισε  η Anne με τον ίδιο τόνο.

«Θα μας διώξεις;» σήκωσε ο Harry ελαφρώς το φρύδι του,

«Ναι..από εδώ..από την εταιρία..από παντού!» είπε σφιγμένα μέσα από τα δόντια της ενώ ο Harry είχε ακουμπήσει τα χέρια του πάνω στο γραφείο και είχε ρίξει όλο το βάρος του προς το μέρος της.

«Θα μας κάνεις την καλύτερη χάρη Κυρία Styles..μια ώρα αρχύτερα όπως είπατε και εσείς προηγουμένως..» της είπες έντονα και ένωσε το χέρι της με την Eva πριν φύγουν και οι δύο από το γραφείο χωρίς καμία άλλη λέξη να ειπωθεί πίσω τους.

«Έλα..» την τράβηξε ο Harry για πάνε μαζί στο γραφείο του αλλά η Eva αρνήθηκε να προχωρήσει προς τα εκεί,

«Harry..» τον εμπόδισε,

«Τι;» γύρισε και την κοίταξε έντονα,

«Θέλω να μείνω για λίγο μόνη μου. Θα πάω στο γραφείο μου και σε παρακαλώ μην με ακολουθήσεις..» του ζήτησε με ήρεμο τρόπο ενώ το βλέμμα της 'είχε' περίεργα συναισθήματα που δύσκολα μπορούσες να καταλάβεις.

«Μα..» πήγε να της αρνηθεί,

«Σε παρακαλώ..πήγαινε εσύ στο δικό σου και άσε με και εμένα να πάω στο δικό μου..θέλω να μείνω λίγο μόνη μου, να σκεφτώ.. τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.» του εξήγησε και ‘αφαίρεσε’ το χέρι της από το δικό του.

«Το καταλαβαίνω Eva..ξέρω πως τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα..μα είδες προσπάθησα να το παλέψω εκεί μέσα..είδες..τα κάλυψα όλα παρόλο που δεν μιλούσες εσύ!» ύψωσε κάπως τον τόνο του.

«Harry..δεν έχω όρεξη, εντάξει; Εγώ δεν είμαι εσύ..και εάν θες να σε ευχαριστήσω που με ‘κάλυψες’ όπως λες… τότε ορίστε. Ευχαριστώ πολύ.» έλεγε 'κουρασμένα' ενώ τόνισε τις τελευταίες λέξεις της πριν γυρίσει το σώμα της και φύγει προς το γραφείο της κλείνοντας αμέσως την πόρτα πίσω της.

Πλησίασε και έκατσε στην καρέκλα της. Το σώμα του έπεσε στην μεγάλη μαύρα καρέκλα του.

Το πρόσωπό της θάφτηκε μέσα στις χούφτες της ενώ έγειρε προς τα κάτω. Δεν μπορούσε να ξεκαθαρίσει καθόλου τα πράγμα μέσα στο μυαλό του.

Κάτι μέσα της έλεγε πως εάν τον είχε χωρίσει τώρα όλα μεταξύ τους..γενικά μαζί του.. θα ήταν καλύτερα.Κάτι μέσα του,τον έκανε να πιστέψει, του έλεγε πως δεν θα την χώριζε για κανέναν λόγο, ότι και να έκανε η μαμά της.

Όλες τις ευθύνες τις έριχνε μόνο στον εαυτό της, πίστευε πως εκείνη έφταιγε. Όλες τις ευθύνες τις έριχνε ΜΟΝΟ στον εαυτό του, πίστευε πως εκείνος έφταιγε.

Ήταν τόσο απογοητευμένη με την στάση της στο γραφείο πριν. Ήταν τόσο στενοχωρημένος με την στάση του πριν όταν μιλάγανε οι δυο τους μαζί.

Ένιωθε πως δεν μπορούσε να τα βγάλει πια πέρα καθόλου σε αυτήν την κατάσταση. Η καρδιά του έλεγε πως δεν θα σταματήσει να προσπαθεί, να νικήσει εκείνος μαζί με εκείνη αυτήν την κατάσταση.

Στο χέρι της ‘γλίστρησε’ το κινητό της. Με το δάχτυλο του σχεδίασε αργά το μοτίβο κλειδώματος που είχε για να ξεκλειδώσει το κινητό του.

Μπροστά της εμφανίστηκε μια εικόνα που ήταν μαζί του. Αμέσως αντίκρισε στο φόντο μια εικόνα που ήτανε μαζί της.

Η καρδιά της ‘σφίχτηκε’ κοιτώντας το χαμόγελο που είχε σε αυτή την φωτογραφία εκείνος. Το χαμόγελό του έγινε αμέσως πλατύ όταν αντίκρισε το δικό της χαμόγελο στην φωτογραφία αυτή..

Μια ανάμνηση πέρασε από το μυαλό της. Μια όμορφη ανάμνηση πέρασε από το μυαλό του.

Ο καιρός που ξεκίνησε να την φλερτάρει χωρίς σταματημό. Η περίοδος που ξεκίνησε να του αρέσει και ξεκίνησε να τη φλερτάρει χωρίς σταματημό.

Η στιγμή που της εξομολογήθηκε τι ένιωθε. Η στιγμή που άνοιξε την καρδιά του σε εκείνη και της είπε τι πραγματικά νιώθει.

{Flashback}

Η πόρτα του γραφείου της Εva  χτύπησε δύο φορές ρυθμικά και μόλις σήκωσε το κεφάλι της  είχε ήδη μπροστά της τον ‘επισκέπτη’ που ήταν πριν λίγο πίσω από την πόρτα της.

«Γεια σου Harry..» μουρμούρισε σιγανά χαμογελώντας ευγενικά.

«Γεια Eva!»  είπε με την σέξι και χαμηλή φωνή του ενώ της ανταπέδωσε το χαμόγελο κλείνοντας της το μάτι παιχνιδιάρικα ενώ έκλεινε με το πόδι του την πόρτα πίσω του.

«Πως είσαι;» την ρώτησε καθώς προχώρησε και κάθισε μπροστά της στην δερμάτινη καρέκλα,

«Μια χαρά εσύ;» τον ρώτησε κοιτάζοντας τον εξεταστικά.

«Τέλεια!» της απάντησε κάνοντας μια αστεία γκριμάτσα,

«Αυτά εδώ είναι για εσένα..» της είπε αφήνοντας μπροστά της μερικά χαρτιά ‘ενωμένα’ με συρραπτικό.

«Μου τα έδωσε η μητέρα μου..για να τα δουλέψεις..» της είπε αναστενάζοντας στο τέλος.

«Ωραία..» έγνεψε χαμογελώντας και τους έριξε μια μικρή ματιά ξεφυλλίζοντας τα.

«Α..μου είπε να μου δώσεις και κάτι έγγραφα που είχες να ετοιμάσεις στο Excel, τα έχεις τελειώσει;» την ρώτησε κοιτώντας τη έντονα στα μάτια.

«Ναι..ναι..ένα λεπτό γιατί τα έχω κάπου στα συρτάρια..» του απάντησε και έσκυψε το σώμα της για να τα βρει στα συρτάρια που βρισκόντουσαν χαμηλά στα δεξιά της.

Καταλάβαινε και ο ίδιος πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια του από πάνω της.Τα μάτια του ακολουθούσαν εξεταστικά και έντονα κάθε κίνηση της. Δεν ήξερε τι να κάνει, κάτι μέσα του πανικοβαλλόταν.

Χανόταν από την ομορφιά της. Λάτρευε να χαζεύει το πρόσωπο της. Λάτρευε να χαζεύει τον τρόπο που κινούνταν τα χείλη της καθώς μιλούσε.  Λάτρευε να βλέπει τον τρόπο που κινιόντουσαν τα μαλλιά της καθώς κινούταν και εκείνη. Λάτρευε να βλέπει τον τρόπο που ‘έλαμπαν’ τα μάτια της όταν χαμογελούσε. Με ποιο πολύ του άρεσε αυτό που έγινε τώρα.

«Harry..Harry..» έλεγε η φωνή της για να τον ‘ξυπνήσει’ από τις σκέψεις του.

«Χμ;» κούνησε το κεφάλι του.

Εκείνη έπιασε τον εαυτό της να χαμογελάει κρυφά ενώ τα μάγουλά της είχαν πάρει ένα ρόδο χρώμα αφού κατάλαβε πως την κοίταζε όλη αυτήν την ώρα τόσο έντονα.

Αυτό του άρεσε πολύ.

«Τι; Τι είπες;» την ρώτησε ενώ σηκώθηκε όρθιος.

«Αυτά εδώ είναι..» του έδωσε τα έγγραφα και εκείνος τα πήρε γνέφοντας,

«Οκ..» απάντησε.

Γύρισε το σώμα του για να φύγει αλλά κάτι που ήθελε να της πει τον εμπόδισε και ξανά γύρισε προς το μέρος της,

«Χμ..να σου πω..» ένα ηλίθιο χαμόγελο φανερώθηκε στο πρόσωπο του.

«Ναι;» τον κοίταξε περιμένοντας με ανυπομονησία να τον ακούσει,

«Πως νομίζεις πως θα είναι τα παιδιά μας που θα κάνουμε στο μέλλον;» την ρώτησε και εκείνη γέλασε,

«Τι;» του είπε αμέσως γελώντας,

«Ναι ξέρω γιατί γελάς..ναι ξέρω..τερατάκια αφού το πρόσωπο σου μου θυμίζει ένα τερατάκι από κάτι κινούμενα σχέδια!» της είπε σηκώνοντας τους ώμους του και έπειτα έφυγε χωρίς καμία άλλη κουβέντα αφήνοντας πίσω του την Eva με γουρλωμένα μάτια από αυτό το σχόλιο του.

{End Of Flashback}

_________

(Eλπίζω να σας άρεσε. Και επίσης ελπίζω να μην σας μπερδεύουν τα flashbacks..θα έχουμε αρκετά στα επόμενα κεφάλαια..για να δείτε τι έγινε αρχικά με το Harreva και να μάθετε και περισσότερα για τον Michael! ΣΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ συνεχίζεται το flashback μην νομίζετε ότι θα αφήσω έτσι το τερατάκι! ;) ΧΑΧΑ. Κάντε FAVORITE&COMMENT και τα λέμε ΣΥΝΤΟΜΑ. I LOVE YOU CUPCAKES Xx)