*Τραγούδι για αυτό το κεφάλαιο σε επανάληψη:

Lorde - Tennis Court*

____________________________________

     Ακόμη και Μάρτιο μήνα, ο αέρας στο Dallas του Texas στην Αμερική, εξακολουθούσε να είναι ζεστός. Ο ουρανός ήταν πεντακάθαρος, δίχως σύννεφα σε σύγκριση με τον θλιβερό συννεφιασμένο ουρανό του Λονδίνου.

     Πριν μία ώρα ο Harry έφτασε στο Dallas και τώρα κατευθυνόταν προς την διεύθυνση όπου του είχε στείλει σε e-mail ο Ντεντέκτιβ Steve. Την διεύθυνση στην οποία αντιστοιχούσε το μέρος όπου εργαζόταν εκείνος.

       Το ταξί σταμάτησε ακριβώς έξω από το κτήριο και ο Harry πληρώνοντας τον γέρο ταξιτζή κατέβηκε αργά από το όχημα. Mπαίνοντας στο κτήριο, περπάτησε αργά μέχρι το ασανσέρ και σκεπτόμενος τι του είχε πει ο Steve, πάτησε το κουμπί που ανέγραφε πάνω τον αριθμό (7), μιας και στον έβδομο όροφο σύμφωνα με τα λεγόμενα του Ντεντέκτιβ υπήρχε το γραφείο του.

       Το ασανσέρ ανέβηκε αστραπιαία προς τα πάνω και μόλις οι ασημί θύρες άνοιξαν, ο Ηarry περπάτησε διστακτικά στον χώρο. Ήταν όλα τόσο αστραφτερά και πεντακάθαρα, το πάτωμα από λευκό γυαλιστερό μάρμαρο έλαμπε και όλα σε γενικότερο βαθμό ήταν προσεγμένα.

      Ακριβώς δίπλα από εκείνον, στα αριστερά του στον τοίχο, υπήρχε ένα πολύ καλό αντίγραφο του πίνακα, Έναστρη νύχτα, του Van Gogh. Ίσως μόλις βρω χρόνο να βγάλω μια φωτογραφία. Σκέφτηκε ο Ηarry καθώς θυμήθηκε πως είχε πάρει μαζί του και την επαγγελματική του φωτογραφική μηχανή.

     Κάτω από τον πίνακα, ένα ψηλό φυτό υψωνόταν και μερικά βήματα πιο δίπλα ένα γυάλινο μεγάλο γραφείο στόλιζε την γωνία του δωματίου, με τριγύρω τα τεράστια γυάλινα παράθυρα να φανερώνουν όλη την θέα της κεντρικής πόλης του Dallas, με τα ψηλά κτήρια και τους ουρανοξύστες που πάλευαν να φτάσουν τα σύννεφα.


  ..   Και η ζωή της ήταν σαν ένας ουρανοξύστης.. όπως και ο ουρανοξύστης ήταν και εκείνη δυνατή, ισχυρή, έφτανε στα σύννεφα δείχνοντας πως δεν νοιάζεται για ότι κατώτερο υπήρχε αλλά μέσα της ήταν διεφθαρμένη, όπως οι διεφθαρμένοι και κακοί άνθρωποι που μπορεί να κρύβονται και να εργάζονται μέσα στους πολυάριθμους ορόφους ενός ουρανοξύστη   ..


«Καλώς ήρθατε στο γραφείο του Ντεντέκτιβ Steve Hammond.» μια αδύνατη κομψή ξανθιά κοπέλα με μεγάλα γαλανά μάτια, περπάτησε μπροστά του κρατώντας ένα καφέ φάκελο στα χέρια της.

«Πρέπει να είστε ο Κύριος Styles, με έχει ενημερώσει ο Κύριος Hammond για το  ραντεβού σας. Παρακαλώ δώστε μου την ταυτότητα σας ή το διαβατήριο σας. Θέλετε να πάρω το πανωφόρι και τα πράγματα σας;» του είπε χαμογελώντας ευγενικά, δείχνοντας έτσι τα κατάλευκα δόντια της.

«Ορίστε..» άφησε το διαβατήριο πάνω στο γυάλινο γραφείο ο Harry και έπειτα κούνησε το χέρι του πέρα δώθε.

«Μην ανησυχείτε για τα πράγματα, είμαι εντάξει..» πρόσθεσε δίνοντας ένα αδύναμο χαμόγελο.

     Η γραμματέας κάθισε πίσω στην σκούρα καφέ καρέκλα της και γρήγορα πληκτρολόγησε κάποια στοιχεία του Harry στον υπολογιστή, τελείωσε γρήγορα και έπειτα του έδωσε πίσω το διαβατήριο του συνοδεύοντας τον μέχρι τη πόρτα του γραφείου, του αφεντικού της. Χτύπησε την πόρτα δύο φορές απαλά και έπειτα την άνοιξε.

«Κύριε, ο Κύριος Styles είναι εδώ.» είπε αργά ανοίγοντας την πόρτα διάπλατα για να περάσει ο Harry μπροστά της και να μπει μέσα.

«Ευχαριστώ, Elena. Μπορείς να πηγαίνεις τώρα.» της είπε με καλό τρόπο ο Steve και η πόρτα έκλεισε αμέσως μετά, αφήνοντας τον Harry μόνο με τον Steve.

«Styles.» σηκώθηκε από την καρέκλα του ο Steve.

«Hammond.» είπε και ο Harry σφίγγοντας το χέρι του με το δικό του.

«Είχες καλό ταξίδι;» τον ρώτησε καθώς ο Harry κάθισε στην μαύρη πολυθρόνα και ο Steve στην δική του καρέκλα.

«Αρκετά καλό.» απάντησε εκείνος ξεφυσώντας ελαφρά.

«Χαίρομαι πολύ που κατάφερες να έρθεις. Έχουμε να πούμε πολλά.» το βλέμμα στο πρόσωπο του Steve έγινε πιο αυστηρό.

«Το κατάλαβα και από τα τηλεφωνήματα που μου έκανες. Και σου ομολογώ πως έχω αγχωθεί πολύ μετά από αυτά.» ο Harry έτριψε νευρικά τα χέρια του πάνω στα γόνατα του αφήνοντας έπειτα τον σάκο του κάτω. 

«Καλύτερα να απελευθερώσεις το άγχος σου και να έχεις δύναμη, θα σου χρειαστεί. Γιατί αυτά τα οποία θέλω να σου πω, είναι..αρκετά σοβαρά.» ο Steve κούναγε γρήγορα το ασημί στυλό του ανάμεσα στα μακριά του δάχτυλα.

«Πες μου.» το δεξί χέρι του Harry σφίχτηκε σαν γροθιά αγγίζοντας την άκρη του σκουρόχρωμου γραφείου του Steve.

«Τους τελευταίους μήνες, αφότου μου ανέθεσες να ερευνήσω για την υπόθεση αυτή, έχω εργαστεί σκληρά, έχω πέσει με τα μούτρα στην δουλειά και έχω βρει αρκετά σημαντικά πράγματα σε πληροφορώ αν και..το παρελθόν και το παρόν της συζύγου σου..» ο Harry τον σταμάτησε εκεί..

«Δεν είμαστε παντρεμένοι. Δεν παντρευτήκαμε ποτέ.» του τόνισε δίχως συναίσθημα στην φωνή του.

«Α ναι, με συγχωρείς, μπερδεύτηκα.» είπε γρήγορα ο Steve.

«Λοιπόν, συνεχίζω, το να ψάξω για το παρελθόν και το παρόν της Eva, ήταν μία από τις δυσκολότερες έρευνες που είχα κάνει ποτέ, όμως κατάφερα να την εκπληρώσω, επειδή όλη αυτή η υπόθεση που φαινόταν πολύ.. ενδιαφέρουσα, μπορώ να πω. Ήξερα, ότι έχει πολύ ζουμί, που λέμε..» ξεκίνησε να του λέει.

«Ήταν δύσκολο να ψάξω για εκείνη, υπήρχε ένα τεράστιο κενό για το που θα έπρεπε να κατευθυνθώ για πληροφορίες τότε που ζούσε με τον Conor και την κόρη σου την Derma..» ο Harry τον άκουγε αφοσιωμένος.

«Μέχρι που..έψαξα για κάτι άλλο εξίσου αναγκαίο για την ερεύνα, κάτι που επίσης σχετίζεται και για την φυλάκιση της Eva. Έψαξα για ποιον δούλευε ο Conor και γιατί έπειτα οι πρώτοι του συνεργάτες μετά έγιναν οι αντίπαλοι του.» του εξηγούσε.

«Εκείνος αρχικά εργαζόταν με τους United Black, κάτι σαν μαφία, αλλά και σαν συμμορία, δεν υπάρχουν διευκρινισμένοι ορισμοί.  Γρήγορα όμως ο Conor, τους παράτησε και συνέχισε μόνος του, με λίγους στηρικτές στο πλευρό του.. Και όλα αυτά συνέβησαν μετά όμως από ένα πολύ τραγικό γεγονός.» το κεφάλι του Steve έγειρε στα δεξιά καθώς τα χέρια του μπλέχτηκαν.

«Ποιο τραγικό γεγονός;» ρώτησε ο Harry και ο Steve την ίδια στιγμή σηκώθηκε από την θέση του, κατευθύνθηκε μέχρι την βιβλιοθήκη που απλωνόταν πίσω του στον τοίχο για να πάρει ένα μεγάλο γκρι φάκελο. Επέστρεψε στο γραφείο του και κάθισε ξανά. Άνοιξε το φάκελο και βγάζοντας μερικές φωτοτυπίες, τις γύρισε προς το μέρος του Harry για να μπορεί να τις διαβάσει με ευκολία.

«11 Σεπτεμβρίου 2001.» του είπε αργά και ο Harry αμέσως γούρλωσε τα μάτια.

[#SundayUpdate:βασικά ξέρω πως οι περισσότερες από εσάς τώρα θα με βρίζετε, που το σταμάτησα σε αυτό το σημείο και πιο πολύ που έγραψα ένα τόσο δα μικρό κεφάλαιο μα έχω να σας πω, πως γράφω και την συνέχεια τώρα, γιατί νομίζω πως το επόμενο κεφάλαιο θα είναι ένα από τα αγαπημένα μου για το ALIVE 3 και όπως καταλαβαίνετε θα έχετε #doubleupdate για σήμερα. Ελπίζω γενικά πάντως να σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο αν και μικρούτσικο. μην ξεχνάτε να διαδίδετε την ιστορία μου και ότι βοήθεια θέλετε για shoutout ιστορίας, twitter, tumblr, fb page ή κάτι άλλο στείλτε μου! ΨΗΦΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ Και...Alivers..μην ξεχνάτε να κάνετε FAVORITE&COMMENT κάθε μα κάθε φορά:) ilysm xx]