*Τραγούδι για αυτό το κεφάλαιο σε επανάληψη:

 Ed Sheeran - I See Fire (Kygo Remix)*

____________________________________

«Αυτά λοιπόν.» αναστέναξε ο Harry μπλέκοντας τα χέρια του μεταξύ τους πάνω στο τραπέζι.

Η Derma σιωπηλή μα πέρα για πέρα σοκαρισμένη καθόταν και κοίταζε έντονα μία τον πατέρα της και μία το ημερολόγιο που είχε στα χέρια της.

«Δηλαδή η μαμά ήταν μαζί σου μόνο για τα λεφτά;» τον ρώτησε αργά μα εκείνος έμεινε σιωπηλός, δίχως να πει τίποτα για λίγο.

«Όχι, ακριβώς.» καθάρισε το λαιμό του πριν μιλήσει.

«Ήθελε τα χρήματα για να τα δώσει στον αδερφό της τον Michael.» της εξήγησε με σοβαρό ύφος. Για λίγο επικράτησε σιωπή.

«Όμως ποιος τον σκότωσε ξέρουμε;» τον ρώτησε αμέσως μετά. 

«Ναι;» η βραχνή φωνή του ακούστηκε από την άλλη γραμμή.

«Harry!» αναφώνησε γεμάτη ανακούφιση η Eva όμως από την άλλη γραμμή επικρατούσε μια σταθερή σιωπή.

«Harry..η Eva είμαι!» του είπε ανήσυχα ενώ άρχισε πάλι να κλαίει.

«Το ξέρω..» ακούστηκε κατά κάποιο βαθμό αρκετά αδιάφορος.

«Harry σε ικετεύω σε χρειάζομαι! Έλα εδώ!» του είπε γρήγορα,

«Σε παρακαλώ!» τα χέρια της και το πιγούνι της έτρεμαν. Τον χρειαζόταν εκείνη την στιγμή, εκείνο το λεπτό, να την αγκαλιάσει σφικτά και να της πει πως όλα θα πάνε καλά με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο.

«Eva.. Μετά από ότι έγινε μεταξύ μας...Μετά από όλα αυτά τα λόγια και τον τσακωμό..αφότου με έδιωξες..με παίρνεις και μου λες πως θες να με δεις;» η φωνή του ήταν αυστηρή.

«Harry! Σε παρακαλώ πολύ..σε χρειάζομαι..δεν είμαι καλά! Δεν...δεν..ήρθε εδώ ο δολοφόνος του πατέρα μου!» του εξήγησε αμέσως.

«Τι;» την ρώτησε απότομα..γεμάτος επιτέλους ενδιαφέρον.

«Ήρθε να μου μιλήσει! Ήθελε να τον συγχωρέσω..μου..μου είπε..» οι λυγμοί την εμπόδιζαν να μιλήσει.

«Τι; Σε πείραξε;!» φώναξε ο Harry αυτήν την φορά.

«Όχι..μου είπε ότι εκείνος σκότωσε τον Michael!» κατάφερε να του πει. «Harry σε ικετεύω. Σε χρειάζομαι. Σε χρειάζομαι..» τόνισε τα λόγια της και εκείνος αναστέναξε.

«Ε-εντάξει. Θα έρθω..ίσα ίσα για δέκα λεπτά όμως.» της είπε και εκείνη ξεφύσησε.

«Εντάξει θα σε περιμένω..» μουρμούρισε και η κλήση τερματίστηκε μετά από αυτό.

«Ξέρουμε. Βασικά…» το βλέμμα του έφυγε από το δικό της.

Η Derma φούσκωσε τα χείλη της παίρνοντας μια περίεργη έκφραση κοιτάζοντάς τον. Όποτε ήθελε να της κρύψει κάτι, μικρό ή μεγάλο, για καλό ή και για κακό, πάντα έκανε το ίδιο. Δεν την κοίταγε στα μάτια. Τον ήξερε τόσο μα τόσο καλά. Όπως εκείνη.

«Ήταν διατεθειμένη να δώσει πραγματικά την καρδιά της για εσένα; Ή απλά το έκανε για τα μάτια του κόσμου που λένε;» ο τόνος της φωνής της ήταν παγερός και το ύφος της πιο αυστηρό τώρα.

«Όχι θα το έκανε. Απλά..ο γιατρός δεν την άφησε όπως σου είπα ήδη, γιατί ήταν έγκυος, έγκυος σε εσένα.» ξεφύσησε έντονα στο τέλος ο Harry.

«Πως αισθάνθηκες όταν την ξανά είδες σε εκείνη την φωτογράφιση;» πέρασε σε άλλη ερώτηση τώρα η Derma.

Κλείνοντας το ημερολόγιο της -βασικά τους- γιατί εκεί μέσα υπήρχε η ιστορία τους, σταύρωσε τα χέρια της μπροστά στο στήθος της. Το ύφος της τώρα είχε αλλάξει παλι, είχε περάσει στην αντίθετη πλευρά, ήταν λυπημένο, όχι παγερό, και συμπονετικό απέναντι στον πατέρα της.

«Είχα σοκαριστεί πολύ, το γεγονός ότι είχα πλέον πειστεί πως ήταν νεκρή και ξαφνικά.. βρέθηκε μπροστά μου ζωντανή..» τα μάτια του υγράνθηκαν και τα χείλη του άρχισαν να τρέμουν.

«Α-αποκλείεται.» είπε ψιθυριστά αλλά ταυτοχρόνως με τον Harry που την είχε πλησιάσει και είχε τραβήξει μερικές μπούκλες που είχαν πέσει στο πρόσωπο της, τι ειρωνεία, κάποτε χάιδευε εκείνη τις μπούκλες του και της έπαιρνε από το πρόσωπο του για να τον χαζέψει, τότε, τότε που ήταν και οι δύο τόσο ερωτευμένοι ο ένας με τον άλλον.

«Είσαι..» προσπάθησε να μιλήσει μα του ήταν αδύνατο,  δάκρυα άρχισαν να τρέχουν στο πρόσωπο του όπως ακριβώς έγινε μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου και στην Eva. «Είσαι..» επανέλαβε.

«Ζωντανή.» τόνισε την λέξη τούτη ενώ έμεινε να την κοιτά σοκαρισμένος.

«Όχι!» ούρλιαξε δυνατά ενώ ξέσπασε έντονα σε κλάματα, τα χέρια της τον έσπρωξαν προς τα πίσω ενώ εκείνος παραπάτησε και έριξε την φωτογραφική κάτω, σπάζοντας τη αμέσως. Το σώμα της Eva κινήθηκε γρήγορα μακριά από το σκηνικό, άρχισε να τρέχει με προορισμό την έξοδο, μη δίνοντας σημασία στον Harry που την φώναζε δυνατά αλλά και έπειτα στον Conor που έκανε το ίδιο.

Το σώμα της βγήκε έξω από το κτήριο και τρέχοντας σαν μανιακή βγήκε στα δεξιά της από το στενάκι. «EVA!» ο Harry έτρεχε πίσω της και ούρλιαζε μέσα από τα αναφιλητά του. Η Eva τον άκουγε, μα δεν μπορούσε να συνειδητοποιήσει ακόμη καλά τι γινόταν.

«Την αγαπάς ακόμη; Ακόμη και μετά από όλα αυτά τα χρόνια; Ακόμα και μετά από ότι σου έκανε;» τα μάτια του Harry έλαμψαν σε τούτη την ερώτηση της κόρης του.

«Ποτέ δεν έπαψα να την αγαπώ. Πάντα θα την αγαπώ. Περισσότερο ίσως και από ότι με αγαπά εκείνη. Εάν ακόμη με..αγαπά.» το πρόσωπο του κατσούφιασε, ξαφνικά οι ρυτίδες, η ωριμότητα του, ξεχείλισε από το πρόσωπό του. Και για μία από τις μοναδικές φορές, η ηλικία του φαινόταν καθαρά μπροστά της.

Ένας άντρας τριάντα επτά ετών. Μα ακόμη και αυτήν την στιγμή φαινόταν στα μάτια της Derma, τόσο μικρός, τόσο νέος, τόσο εύθραυστος.

«Πως μπορείς να την αγαπάς ακόμη; Αφού τότε που νόμιζες ότι ήταν νεκρή, είχες σπεύσει σε αυτήν την Aria..για μια καινούργια ζωή.» τα φρύδια της Derma έσμιξαν καθώς τον κοίταξε.

«Έσπευσα μα δεν τα κατάφερα.» σήκωσε αδύναμα τους ώμους του εκείνος.

«Γιατί;» ακούστηκε πάλι αυστηρή η φωνή της.

«Γιατί κατάλαβα πως δεν μπορούσα τελικά. Η μητέρα σου είναι ο soulmate μου, ο δικός μου άνθρωπος.» της εξήγησε τονίζοντας τα λόγια του στο τέλος.

«Sou-soulmate;» σήκωσε το φρύδι της κοιτώντας τον μπερδεμένη.

«Ναι, και μάλιστα εύχομαι να βρεις και εσύ το δικό σου όταν μεγαλώσεις και ωριμάσεις.» ένα μικρό αδύναμο χαμόγελο εμφανίστηκε για λίγα δευτερόλεπτα στο πρόσωπο του, πριν σοβαρέψει ξανά. 

Άραγε η Derma ήταν ικανή για γίνει η Eva σε εκείνον όπου θα γινόταν ο Harry της;

«Όταν την είδα ζωντανή μπροστά μου, κατάλαβα, έβγαλα τα συμπεράσματα μου. Δεν ήξερα γιατί ήμουν ζωντανός, μέχρι που έμαθα για ποιο πράγμα θα πέθαινα για αυτό.»  η Derma χαμογέλασε αμυδρά ακούγοντας τούτα τα λόγια του. Τα λόγια τούτα που ήταν γραμμένα και στο ημερολόγιο του.

«Θα πέθαινα για την Eva.» το βλέμμα του ήταν ένα με το κενό. Της φαινόταν τόσο ξένο να ακούει το όνομα ‘Eva’, και από εκείνον αλλά και γενικότερα.

«Η Aria πέθανε για εσένα. Ίσως εκείνη σε αγαπούσε περισσότερο από ότι εσύ τη μαμά.» του πέταξε ξαφνικά η Derma και ο Harry έμεινε για λίγο σιωπηλός, δίχως λόγια.

«Γιατί το λες αυτό;» την ρώτησε ενώνοντας τα πράσινα ώριμα μάτια του με τα πράσινα νεογέννητα δικά της.

«Γιατί εσύ λες πως θα πέθαινες για την μητέρα μου, ενώ η Aria για εσένα δεν το είχε μόνο σαν θεωρία στο μυαλό  της πιθανόν, το έκανε και πράξη.» του εξήγησε λογικά.

«Ίσως.» το βλέμμα του πάλι έφυγε από το δικό της. Ίσως τελικά να το πίστευε και εκείνος αυτό.

«Η Aria; O Fabian; Και εκείνος ο Conor, ήταν καλοί άνθρωποι;» το θέμα πέρασε σε άλλη ‘σελίδα’.

«Η Aria στο είπα ήδη, ήταν όμορφη, ευγενική, πληγωμένο κορίτσι με καρδιά ενός αγγέλου.» της απάντησε.

«Την αγάπησες ποτέ;» τον ρώτησε η Derma.

«Δεν πρόλαβα να την γνωρίσω και πολύ, ίσως, μα μόνο αδερφικά τελικά.» καλοσκέφτηκε.

«Θυμάμαι με είχε απειλήσει ο Fabian να μην πληγώσω την αδερφή του γιατί θα με σκότωνε, τελικά το έκανα, με τον χειρότερο τρόπο.» μίλησε απογοητευμένος.

«Δεν νομίζω να με συγχώρεσε ποτέ. Βέβαια έχω χρόνια και να τον δω. Θα το ήθελα πολύ όμως να τον δω πάλι.» συνέχισε.

«O Conor;» ρώτησε η Derma.

«Χμ, ο Conor, βασικά τον ξέρει πολύ καλύτερα η μητέρα σου και..εσύ. Ζούσατε μαζί του. Την είχε μπλέξει βαθιά μα..τέλος πάντων, εσύ δεν τον θυμάσαι καθόλου; Δεν θυμάσαι τους τρεις σας καθόλου;» την ρώτησε σμίγοντας τα χείλη του και τα φρύδια του μαζί.

«Εμ..» η Derma έκλεισε για λίγο τα μάτια της.

«Σε κάποια όνειρα μου, βλέπω να φωνάζω κάποιον θείο αν και δεν έχω φωνή, να τρέχω για να με αγκαλιάσει, μα μόλις πηδάω στα χέρια του να πέφτω στο κενό. Ένας μελαμψός άντρας νομίζω..» του είπε και ο Harry έγνεψε γρήγορα θετικά.

«Δεν θυμάσαι τίποτε άλλο;» την ρώτησε γρήγορα.

«Όχι, μα, τώρα που διάβασα το ημερολόγιο.. μου ήρθαν κάποιες σκηνές, όχι κάτι σημαντικό παρόλα αυτά..» έγειρε το κεφάλι της στα πλάγια.

«Τι σκηνές;» την ρώτησε απότομα ο Harry.

«Όχι καθαρές, απλά θυμάμαι να με παίρνει αγκαλιά, να είμαστε μαζί..» του εξήγησε.

«Μπαμπά..» το πρόσωπο του έλαμψε μόλις την άκουσε, λάτρευε αυτήν την λέξη, και πιο πολύ όταν έβγαινε από τα δικά της χείλη.

«Γιατί πρέπει να πας πίσω στην Αμερική;» τον ρώτησε.

«Γιατί πρέπει να βοηθήσω την μητέρα σου.» της απάντησε.

«Είπε ότι δεν θέλει την βοήθεια σου; Θυμάσαι;..» του ψιθύρισε.

«Θυμάμαι. Μα μερικά πράγματα δεν είναι τελικά όπως φαίνονται.» της εξήγησε και η Derma έγνεψε σιωπηλή.

«Γιατί όλα αυτά τα χρόνια δεν βρήκες κάποια; Όπως πήγες να κάνεις τότε; Έχουν περάσει τόσα πολλά χρόνια..» τον ρώτησε πάλι.

«Για τους λόγους που σου είπα πριν..και γιατί..» η φωνή της κάλυψε την δική του.

«Γιατί;» ύψωσε λίγο τον τόνο της ρωτώντας τον απαιτητικά.

 «Περιμένω..» της απάντησε ειλικρινά.

[Ηiiii guys, ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο! Στην συνέχεια της ιστορίας μας θα υπάρξουν και νέα σημαντικά πρόσωπα! Χμμ ;) Παρακαλώ τσεκάρετε την νέα ιστορία μου "Wattpad Story" με τον Harry όσες θέλετε και παρακαλώ μην ξεχνάτε να κάνετε FAVORITE και COMMENT.  Eύχομαι να έχετε μια όμορφη εβδομάδα! Kisses x See u soon :) ]