*Τραγούδι για αυτό το κεφάλαιο σε επανάληψη:

Damien Rice - The Blower's Daughter*

__________________________________

O Will γύρισε από το νοσοκομείο λίγες ώρες μετά. Όχι πολλές. «Ευτυχώς δεν ήταν κάτι σοβαρό. Απλώς ένα μικρό τραύμα στη μύτη. Όχι σπάσιμο όμως.» εξήγησε γρήγορα στην Eva που τον περίμενε στο διάδρομο. Η Anne από πίσω ακολουθούσε με αργά βήματα, κρατώντας μια σακούλα με τα φάρμακα για εκείνη στο χέρι της.

«Τι τρέχει;» ο Will κοίταξε εξεταστικά την Eva στο πρόσωπο. «Δεν ξέρω. Αλήθεια.» ήταν κάτασπρη και τα μάτια της ήταν βουρκωμένα. «Έφυγε από το δωμάτιο σας και πήγε πίσω στο δικό μας. Κάθεται στην άκρη του κρεβατιού και δε λέει τίποτα. Κοιτάει σαν χαμένος. Λες και τον έπιασε κάτι..δεν ξέρω. Μόλις βγήκα τώρα για να δω εάν έρχεστε, δε ξέρω τι να κάνω, ευτυχώς που ήρθατε.»

 Ποτέ δεν είχε ξανά δει η Anne τόσο ευάλωτη την Eva. Αμέσως η ίδια όρμισε μες το δωμάτιο και προχώρησε γρήγορα από το σαλονάκι στο υπνοδωμάτιο. Τον είδε εκεί. Στην άκρη του κρεβατιού, ακριβώς όπως τους είχε πει προηγουμένως η Eva. Κοιτώντας σαν χαμένος. «Γιε μου.» περπάτησε κοντά του. Δεν κουνήθηκε. Ήταν χλωμός και κάτασπρος στο πρόσωπο. Φορούσε εκείνο το πουκάμισο με τα περίεργα σχέδια που είχε πετάξει πρόχειρα πιο πριν πάνω του και το μαύρο ξεθωριασμένο στενό παντελόνι του.

Έδειχνε νέος μέσα σε ένα σώμα που του είχε δοθεί ημερομηνία λήξης. Η Anne κλαψούρισε και του έπιασε το χέρι. «Θα φέρουμε τη Derma. Θα πάμε να τη φέρουμε.» τον έσφιξε. Έδειχνε χάλια. «Πονάς; Πονάς κάπου;» τον ρώτησε μα δεν της απάντησε τίποτα. Η Eva έκλαιγε πίσω από τον Will κρυμμένη για να μην την δει ο Harry και να μην τον βλέπει και εκείνη σε αυτήν την κατάσταση.

Ο Will σιωπηλός παρακολουθούσε τη σκηνή. «Πρέπει να βιαστούμε.» γύρισε και κοίταξε τον Will, η Anne καθώς μίλησε. «Πάω να μαζέψω τα πράγματα. Έλα μαζί μου για βοήθεια και για να κάνεις τα τηλεφωνήματα.» του είπε έντονα. «Τι; Τώρα; Μα ο Harry είπε..» πήγαινε να αποκριθεί μα τον διέκοψε. «Πάμε!» του τόνισε και προχώρησε πρώτη βιαστικά έξω από εκεί.

«Έρχομαι και εγώ να δω εάν έχει αφήσει το κινητό της από εκεί η Derma ή το πήρε μαζί, ίσως μπορέσουμε να τη βρούμε και από αυτό.» μουρμούρησε η Eva. Προχώρησε μέχρι το μέρος του Harry αργά και έσκυψε να τον φιλήσει στο μέτωπο. Έπειτα στα χείλη και έπειτα ξεκούρασε για λίγο μέτωπο της πάνω στο δικό του. «Επιστρέφω σε ένα λεπτό. Σε αγαπώ.» του ψιθύρισε και έφυγε. Εκείνος πάλι δεν κουνήθηκε. Δεν έκανε τίποτα.

«Κάλεσε τον τώρα!» είπε απότομα η Anne στον Will μόλις μπήκαν στο δωμάτιο. «Δε γίνεται. Δεν έχω καν το σύστημα για την ανίχνευση. Το αρχικό σχέδιο δεν είναι έτσι..» της αποκρίθηκε αμέσως εκείνος. «Δεν υπάρχουν πια σχέδια! Ο γιος μου είναι ζωντανός νεκρός εκεί μέσα!» άρχισε να κλαίει νοερά και εκείνη. «Δεν το καταλαβαίνεις;! Θέλει την κόρη του και θα την έχει! Και όλο αυτό θα τελειώσει!» του φώναξε.

«Μα δεν υπάρχει κάποια λύση;! Άμα ξανά γίνει μεταμόσχευση;» την ρώτησε ο Will. Η Eva μπήκε μέσα την ίδια στιγμή και έκλεισε την πόρτα πίσω της. «Τα συζητούσαμε όλη νύχτα. Ο οργανισμός του είναι ήδη εξασθενισμένος. Έχει κάνει ήδη μία μεταμόσχευση που βγήκε στο παρά πέντε σωστή. Είναι ριψοκίνδυνο για δεύτερη. Δεν το προτείνουν οι γιατροί του. Δεν υπάρχει λύση. Είτε με τον έναν είτε με τον άλλο τρόπο θα....ξέρεις.»  του εξήγησε η Eva μουντά αντί για την Anne.

Δάκρυα έτρεχαν σιωπηλά στο πρόσωπο της. Προχώρησε στο δωμάτιο και άρχισε να ψάχνει μήπως το κινητό της Derma ήταν εκεί. «Κάλεσε τον! Τώρα!» φώναξε πάλι η Anne. O Will κοντοστάθηκε και έβγαλε διστακτικά το κινητό του έξω. «Πρέπει να τη σώσουμε!» πρόσθεσε η Anne. «Ξέρω! Θέλω να τη σώσω!» της είπε ξέπνοα. Η Anne έσμιξε τα φρύδια της και η Eva σήκωσε το κεφάλι της για να τον κοιτάξει. Τι έτρεχε εδώ;

«Πρώτα όμως θα καλέσω κάποιον άλλον..Περιμένετε.» πληκτρολόγησε γρήγορα στο κινητό του έναν αριθμό πριν το φέρει στο αυτί του. «Adam! Τι κάνεις; Ο Will είμαι..Θέλω να παρατήσεις ότι κάνεις, χρειάζομαι επειγόντως τη βοήθεια σου για κάτι. Είναι ανάγκη. Ζήτημα ζωής και..» κατσούφιασε όταν το βλέμμα του ενώθηκε με την Εva. «Ζήτημα ζωής και θανάτου.» επανάλαβε πιο σιγά.

Η Eva βρήκε εκεί το κινητό της Derma και τον πλησίασε  έπειτα με σταυρωμένα χέρια. «Θέλω να κάνεις φραγή τοποθεσίας αυτού του αριθμού που σε παίρνω τώρα. Και να κάνεις ανίχνευση σε αυτόν που θα καλέσω σε λίγο. Θα προσπαθήσω να μείνω όσο περισσότερο στη γραμμή.» του εξηγούσε γρήγορα. Η Anne μάζευε τα πράγματα μα η Eva είχε μείνει κοντά στο Will για να ακούσει τι επρόκειτο να έκανε.

«Πόση ώρα θα σου πάρει;» ρώτησε εκείνον τον Adam..από την άλλη γραμμή. «Πόσο!; Σαράντα λεπτά είναι πάρα πολλά Adam! Μπορείς λιγότερο! Είναι ανάγκη σου λέω!» ύψωσε τον τόνο του δυνατά. Δάγκωσε το κάτω χείλος και το ρούφηξε δυνατά. «Διάολε κουνήσου. Σε δέκα λεπτά θα σε πάρω, μου χρωστάς χάρη κιόλας..θυμήσου..» του πέταξε πριν τερματίσει την κλήση.

«Δε θα γλυτώσουμε κάτι..» γύρισε και στράφηκε αμέσως στην Eva. «Ήδη ξέρουν ότι είμαστε εδώ. Μα πρέπει να παραμείνουμε ενωμένοι. Πήγαινε πάρε από εκεί τη βαλίτσα που έχεις τα πράγματα που σου είχα δώσει και φέρε και τον Harry εδώ. Σίγουρα έχουν ανθρώπους στο ξενοδοχείο δε γίνεται να απήγαγαν έτσι εύκολα την Derma. Υπάρχουν security μα-διάολε δεν ξέρω. Πρέπει να σκεφτώ κάθε γαμημένη εκδοχή! ..» μιλούσε λαχανιασμένα ο Will.

«Φέρε τον εδώ και θα κλειδωθούμε μέσα. Θα έχω και το πιστόλι μου οπότε..» το έβγαλε έξω από το μέσα μέρος του ρούχου του και η Eva έγνεψε γρήγορα. Έφυγε από το δωμάτιο και έτρεξε στο άλλο για να φέρει τον Harry και τα πράγματα που της είπε ο Will.

«Κυρία Styles..» προχώρησε ο Will προς την Anne. Συμμάζευε τα πράγματα και έκλαιγε βουβά. «Σας το υπόσχομαι.» άγγιξε το χέρι του στον ώμο της. Η Anne σήκωσε τα μάτια της και τον κοίταξε. «Σας το υπόσχομαι στη ζωή μου, πως θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να πάνε όλα καλά. Και για την Eva. Και για την Derma φυσικά..Μα πάνω από όλα για το γιο σας. Βλέπω τον πόνο σας.» της ψιθύρισε. «Will πραγματικά ότι και αν-..» Κάποιος άρχισε να χτυπά την πόρτα δυνατά.

Αμέσως ο Will άνοιξε διάπλατα τα μάτια και περπάτησε γρήγορα από το σαλονάκι μέχρι εκεί. «Ποιος είναι;» ρώτησε αργά καθώς κοντοστάθηκε μπροστά της. «Εγώ-Εγώ...η-η-η Eva..» έκλαιγε με λυγμούς η Eva πίσω από την πόρτα.

Ο Will αμέσως της άνοιξε και εκείνη εισήλθε μέσα τρέμοντας, κατά κόκκινη από δάκρυα και λυγμούς. «O Ha-Harry..δεν-..» δεν μπορούσε να μιλήσει από τους λυγμούς. Γονάτισε στο έδαφος και το ίδιο έκανε ο Will. H Anne έτρεξε κοντά τους.

«Τι έγινε;!» ρώτησε δυνατά. «Δεν είναι στο δωμάτιο-..όλα τα ποτά είναι σκόρπια-λεί-λείπει το μπουκάλι με το ουίσκι που ήπια εγώ λίγο χθες-και-δεν-ε-έφυγε. Που πήγε;!» έλεγε κοφτά με χιλιάδες δάκρυα να τρέχουν στο πρόσωπο της. «Τον πήραν;!» ούρλιαξε η Anne.

«Όχι δε νομίζω.» αποκρίθηκε ο Will ήρεμα καθώς σηκώθηκε όρθιος. «Μάλλον μόνος του έφυγε. Διάολε. Πρέπει να σκεφτούμε θετικά. Eva, σε παρακαλώ κάλεσε τον μήπως έχει μαζί το κινητό του.» την συμβούλευσε. Η Eva τρέμοντας έβγαλε το κινητό από την τσέπη της και πήγε στις επαφές της. Ευτυχώς είχε βάλει ο ίδιος τον αριθμό του στο κινητό της για μη τυχόν ανάγκη.

Τον κάλεσε και φέρνοντας το κινητό στο αυτί της περίμενε. Περίμενε. Περίμενε. Περίμενε.  Μετά από αρκετά δευτερόλεπτα τελικά... απάντησε. Μα ακουγόταν μόνο μια ανάσα από την άλλη γραμμή.

«Harry!» είπε εκείνη αμέσως. «Harry με ακούς;!» τα δάκρυα στο πρόσωπο της άρχισαν να στεγνώνουν. «Κοίταγα της φωτογραφίες που σε έβγαλα από το κινητό μου..» ο τρόπος που της μιλούσε ήταν περίεργος.

«Που είσαι Harry; Που πήγες;» τον ρώτησε αμέσως. Όλοι στο δωμάτιο την κοίταζαν και κρέμονταν από κάθε λέξη που έβγαινε από τα χείλη της. «Πήρα το-εκείνο-και με το ταξί..» της έλεγε περίεργα πράγματα. Είναι μεθυσμένος. Αποκρίθηκε άηχα η Eva κοιτώντας την Anne.

«Harry δεν κάνει να πίνεις, σε παρακαλώ πες μου που είσαι και θα έρθω εκεί να-..» τα λόγια της διακόπηκαν από τον ίδιο. «Κάλεσα και τον Fabian αλλά τίποτα, βρήκα τον αριθμό του στην ιστοσελίδα του για την φωτογραφία στο internet, τίποτα...Είμαι κακός άνθρωπος,Eva.» αναστέναξε δυνατά.

Παρόλο την αναφορά του Fabian, η Eva δεν την σχολίασε και συνέχισε. «Πες μου που είσαι. Θέλω να έρθω εκεί που είσαι. Πες μου.» προσπάθησε να τον πάρει με τον καλό και ήρεμο τρόπο. «Εκεί στην αποβάθρα, εκεί που φιλιόμασταν την άλλη μέρα..είναι ήσυχα..» της είπε μέσα από το λόξιγκα του. «Μείνε εκεί. Έρχομαι. Μη φύγεις από εκεί, εντάξει;» του είπε σιγανά σηκώνοντας το σώμα της από το πάτωμα.

«Eva!» την κάλεσε μόλις πήγε να του το κλείσει. «Ναι;» τον ρώτησε σιγά. «Σε αγαπώ.» της είπε. Τα μάτια της βούρκωσαν ξανά. «Και εγώ.» του αποκρίθηκε σιγανά και τερμάτισε την κλήση.

«Πάω να τον βρω. Είναι στην αποβάθρα που είχαμε πάει μαζί, μαζέψτε τα πάντα και ελάτε να μας βρείτε σε λίγο εκεί. Δεν μπορούμε να χάσουμε άλλο χρόνο.» τους είπε γρήγορα η Eva. «Τι λες Eva;! Δεν μπορείς να φύγεις μόνη! Μπορεί να σε βρουν και-..» πήγε να της πει αμέσως ο Will μα τον σταμάτησε.

«Δε με νοιάζει. Το μόνο που με νοιάζει τώρα είναι εκείνος!» του είπε απότομα.

Άνοιξε την πόρτα, μα ο Will την έπιασε από το μπράτσο. «Πάρε αυτό και πρόσεχε.» της έδωσε το πιστόλι του. Η Eva έγνεψε, το πήρε και έφυγε βιαστικά. «Θα κάνω ένα τηλεφώνημα και θα φύγουμε. Πάρτε ότι είναι αναγκαίο. Θα ξανά γυρίσουμε. Το υπόσχομαι. Όλο αυτό θα τελειώσει σήμερα κιόλας και θα ξανά γυρίσουμε.» είπε ο Will στην Anne και προχώρησε στο άλλο δωμάτιο για να κάνει άλλο ένα τηλεφώνημα. O χρόνος κυλούσε αντίστροφα πλέον για το τέλος.

[#ΝewUpdate:  Ελπίζω να σας άρεσε. Τo Heva όσο καιρός κι αν περάσει θα παραμείνει το ζευγάρι που λάτρευα πάντα να γράφω γι αυτό. Το Heva για εμένα είναι το καλύτερο ζευγάρι που έχω δημιουργήσει μέσα από όλες τις ιστορίες μου. Το τέλος πλησιάζει. Μην ξεχνάτε να κάνετε FAVORITE/COMMENT!! #alivers4life]