*Τραγούδι για αυτό το κεφάλαιο σε επανάληψη:

Miley Cyrus - Hands Of Love*

__________________________________

Το αυτοκίνητο έτρεχε γρήγορα και ο Harry χαμογέλαγε πλατιά στην Eva καθώς οδηγούσε. Εκείνη είχε βάλει τα πόδια της μπροστά της πάνω στο ταμπλό και εκείνος χάιδευε που και που ψηλά το μπούτι της με την παλάμη του. «Μου αρέσει αυτό το χρώμα στα μαλλιά σου.» την κοίταξε εξεταστικά και εκείνη του γέλασε. Κοιτάχτηκε στο πλαϊνό μικρό τζάμι του αυτοκινήτου και μούγκρισε. «Χμμ καλό είναι..» ανακάτεψε τα ροζ ανοιχτόχρωμα μαλλιά της και γύρισε να του χαμογελάσει ξανά. Φτάσανε γρήγορα στην άκρη της πόλης. Ο Harry πάρκαρε το αυτοκίνητο στην άκρη της αποβάθρας και περπάτησαν  χέρι χέρι μαζί μέχρι το μικρό λιμάνι. «Αυτό είναι;» αναλογίστηκε η Eva κοιτώντας το μικρό σκάφος μπροστά τους. «Ναι αυτό είναι..» την πήρε από το χέρι ο Harry και αφού ανέβασε προσεκτικά πρώτα εκείνη μέσα έπειτα ακολούθησε και εκείνος πίσω της. «Θα ναι υπέροχα!» την διαβεβαίωσε και έσπευσε  για να ξεκινήσουν. Πλέον βρισκόντουσαν στη μέση της θάλασσας, τα κατά γαλανά νερά της έλαμπαν κάτω από το φως του ήλιου γύρω τους και γενικότερα όλο το τοπίο και η στιγμή τους αυτή ήταν ξεχωριστά. Η Eva αναστέναξε και στάθηκε πίσω στο σκάφος. Πάτησε το κλικ από την παλιά φωτογραφική μηχανή της και η φωτογραφία εκτυπώθηκε αργά μπροστά της. «Χέέεέέι..» γέλασε ο Harry και τραβήχτηκε μπροστά της. Έβαλε το σκάφος στο αυτόματο για λίγο και πήρε την δικιά του αγαπημένη φωτογραφική. «Είναι σίγουρα εντάξει έτσι;» τον ρώτησε ελαφρώς αγχωμένα η Eva σχετικά με την πορεία του σκάφους. «Ναι, ζωή μου.» της είπε και άρχισε να την βγάζει φωτογραφίες ξανά και ξανά. Εκείνη είχε σουφρώσει τα χείλη και δεν πόζαρε. Τίναζε σιγά σιγά στην παλάμη της τη φωτογραφία που τον είχε βγάλει με τη δική της φωτογραφική για να εμφανιστεί. «Έλα, μια πόζα για εμένα..» την παρακάλεσε και εκείνη του έβγαλε την γλώσσα. «Όχι, όχι..θυμάσαι ποιος σου το κόλλησε όλο αυτό;» του έκανε νόημα την φωτογραφική που κρατούσε στα χέρια του. «Ναι θυμάμαι.» της κατσούφιασε ελάχιστα. «Εσύ. Ήταν δικό σου χόμπι και όταν νόμιζα πως ξέρεις-...έγινε δικό μου.» της εξήγησε. «Ακριβώς.» τίναξε τα μαλλιά της και εκείνος συνέχισε να την βγάζει φωτογραφίες. «Είσαι όμορφη. Η όμορφη μου.» της είπε καθώς συνέχιζε να την βγάζει ασταμάτητα φωτογραφίες. «Σε αγαπώ, ζωή μου.» πρόσθεσε. «Τότε να με προσέχεις.» του αποκρίθηκε. «Πάντα.» της είπε εκείνος. Του χαμογέλασε και έσκυψε να αφήσει προσεκτικά κάτω τη δική της φωτογραφική. Κράτησε τη φωτογραφία με προσοχή στο χέρι της για να μην της πέσει και γύρισε για να πάει να του την δείξει. Να δει πόσο όμορφος έδειχνε ακόμη και στην φωτογραφία που τον έβγαλε. Σήκωσε το κεφάλι της μα δεν ήταν εκεί. «Harry;» ρώτησε σμίγοντας τα φρύδια της. «Harry;» ύψωσε τον τόνο της ρωτώντας ξανά περπατώντας βιαστικά στο σκάφος. «Που είσαι;! Harry! Που είσαι! ; Δεν είναι ωραία παιχνίδια αυτά!» φώναζε πλέον. Μα εκείνος πουθενά. Σήκωσε το χέρι της για να αγγίξει το μέτωπο της και έριξε μια ματιά στη φωτογραφία. Είχε βγάλει το τοπίο πάνω στο σκάφος ναι, μα ο Harry δεν φαινόταν πουθενά μπροστά σε αυτό.

«Harry!» το σώμα της τινάχτηκε και αμέσως όλα άλλαξαν μπροστά της. «Αγάπη μου;» μια ζεστή παλάμη άγγιξε την πλάτη της ψηλά και γυρνώντας είδε τον Harry δίπλα της. Τα κομματάκια μπήκαν γρήγορα το ένα δίπλα στο άλλο και έτσι θυμήθηκε. Βρισκόταν στην αγκαλιά του, στο μικρό κρεβάτι του νοσοκομείου, μαζί του.

Μια νοσοκόμα στεκόταν απέναντι τους και την κοίταζε με άγριο βλέμμα. «Τι έγινε;» έτριψε με το ένα χέρι της στα μάτια της και γύρισε πίσω να ξανά κοιτάξει τον Harry. Τώρα που τον είδε καλύτερα, εκτός από τον ορό, τα σωληνάκια και όλα τα μηχανήματα γύρω του, έβγαιναν και από τη μύτη του δύο άλλα σωληνάκια που οδηγούσαν προς το πίσω μέρος του κεφαλιού του.

Δεν ήξερε εάν ήταν από πριν εκεί και δεν τα είχε προσέξει ή  του τα έβαλαν τώρα, μα παρατηρώντας τον καλύτερα φαινόταν ακόμη πιο άρρωστος έτσι. «Τι έγινε αγάπη μου, είδες κάποιον εφιάλτη;» την ξανά ρώτησε ο Harry κοιτώντας το πρόσωπο της ανησυχητικά.

«Ευτυχώς που ξυπνήσατε!» η νοσοκόμα πλησίασε το κρεβάτι έχοντας τα χέρια της στη μέση της. «Ίσως πλακώνατε τον κύριο στον ύπνο σας! Δεν είναι δα λίγο αυτό που έχει! Πρέπει να προσέχει και εσείς..» τόνισε στην Eva. «Πρέπει να βρίσκεστε στο δικό σας δωμάτιο και όχι στο κρεβάτι του! Δεν είμαστε ξενοδοχείο εδώ!»  της είπε άγρια.

Η Eva αναστέναξε και σηκώθηκε αργά από το κρεβάτι. Είδε με την άκρη του ματιού της τον Harry να αγριοκοιτάζει τη νοσοκόμα αλλά δεν το σχολίασε, ποτέ δεν κοίταζε έτσι κανέναν..παρά μόνο όταν κάποιος πείραζε ή ενοχλούσε την Eva. Τον είχε μάθει καλύτερα πλέον. «Θα φύγω, ναι.» μουρμούρισε. Κάνοντας αργές κινήσεις για τεντωθεί ένιωσε πως πονούσε ακόμη πολύ.

«Όχι!» αναφώνησε ο Harry. «Θέλω να μείνεις εδώ.» της είπε. «Πρέπει να ξεκουραστείτε κύριε και δεν-..» πήγε να του φέρει αντίρρηση η νοσοκόμα μα την διέκοψε. «Θέλω να μιλήσω μόνος με τη γυναίκα μου μπορείτε να φύγετε σας παρακαλώ για λίγο;!» της έκανε αυστηρά. «Μα πρέπει να σας εξετάσω τώρα που-..» πήγε να του πει μα πάλι την διέκοψε. «Σε δέκα λεπτά ελάτε πάλι.» της τόνισε.

Η νοσοκόμα σώπασε, και ρίχνοντας ένα αποδοκιμαστικό βλέμμα πρώτα στην Eva έφυγε αμέσως μετά από το δωμάτιο. Γυναίκα μου. Γυναίκα μου. Η Eva επαναλάμβανε τα λόγια του Harry μες το μυαλό της ξανά και ξανά. Την αποκάλεσε γυναίκα του. Ποτέ δεν είχαν μιλήσει για τον γάμο αν και η Eva ήξερε ήδη την αντίθετη άποψη του Harry για όλο αυτό. Ποτέ. Δεν την μαζί επίσημα. Απλώς ήταν ένα απλό ζευγάρι με μια κόρη.

Η Eva γύρισε και τον κοίταξε και έκανε ένα βήμα πιο κοντά στο κρεβάτι. «Θα με παντρευόσουν ποτέ;» τον ρώτησε ορθά. Ο Harry έσμιξε τα φρύδια του. «Μου κάνεις πρόταση γάμου αυτήν την στιγμή;» ένα στραβό χαμόγελο διαμορφώθηκε στα χείλη του. «Όχι. Μια απλή ερώτηση.» του αποκρίθηκε.

«Λοιπόν;» επέμεινε. «Δεν ξέρω. Ίσως. Εάν βασικά αυτό ήθελες- ή θες τέλος πάντων. Θέλεις να παντρευτούμε;» σήκωσε το φρύδι του καθώς την ρώτησε. «Δεν ξέρω ούτε κι εγώ.» αναστέναξε κι εκείνη. «Εάν θες παντρευόμαστε και αύριο.» της ομολόγησε. Του γέλασε. Και εκείνος αμέσως χαμογέλασε. Του άρεσε να την βλέπει να το κάνει αυτό. Πλημμύριζε η ψυχή του χαρά.

«Πως;» τον ρώτησε. «Με αυτά εδώ;» έδειξε το δικό της ορό, το δικό του και έπειτα τα τραύματα που είχε εκείνη και εκείνος εξίσου. «Δε μας εμποδίζει τίποτα.» συνέχισε να της χαμογελάει. «Όχι, είμαστε εντάξει.» του είπε τελικά. Έκανε και άλλο ένα βήμα μπροστά και έσκυψε πάνω στο κρεβάτι για να του αφήσει ένα φιλί στο μάγουλο.

«Τι όνειρο είδες;» την ρώτησε και η Eva αμέσως πάγωσε. «Ήταν-χμ..περίεργο.» στράβωσε τα χείλη της. «Πες μου. Θέλω να ξέρω. Ανέφερες το όνομα μου.» επέμεινε κι εκείνος. «Πφφ καλά, λοιπόν..» ξεκίνησε να του λέει αναλυτικά ότι θυμόταν γρήγορα, πριν έρθει ξανά η νοσοκόμα.

Όταν τελείωσε την αφήγηση, ο Harry έμεινε σκεπτικός να την κοιτάει, «Ώστε σε φωτογράφιζα ξανά και ξανά λοιπόν, έτσι;» την ρώτησε δύο τρεις φορές. «Ναι σου είπα!» του απάντησε η Eva. «Και σου άρεσε; Θα σου άρεσε να το κάνω;» την ρώτησε ξανά. «Λογικά για να χαμογέλαγα ναι. Και ναι..νομίζω θα μου άρεσε γενικά, ναι.» του απάντησε χαμογελώντας του ντροπαλά.

Η πόρτα άνοιξε και η νοσοκόμα επέστρεψε. «Ξέρω..φεύγω..» την κοίταξε η Eva και περπάτησε μέχρι την πόρτα. «Τα λέμε αργότερα.» γύρισε και είπε στον Harry. O Harry κατσούφιασε. «Σε αγαπώ.» ανοιγόκλεισε το στόμα του άηχα και η Eva του χαμογέλασε γλυκά. Κούνησε το κεφάλι της και βούρκωσε. «Είσαι τα πάντα μου.» ανοιγόκλεισε και εκείνη το στόμα της άηχα σε αυτά τα λόγια. Έπειτα έφυγε.

Φτάνοντας η Eva στο δωμάτιο της, αντίκρισε τον Will που στεκόταν έξω από αυτό. «Γεια σου, Will.» του μίλησε αδύναμα. «Ω Eva!» τινάχτηκε αμέσως όρθιος από τη θέση του. «Είσαι εντάξει;» την ρώτησε. Άνοιξε την πόρτα, μπήκε στο δωμάτιο της και εκείνος από πίσω την ακολούθησε.

«Έτσι και έτσι. Πονάω αρκετά.» περπάτησε μέχρι το κρεβάτι  και ανέβηκε αργά πάνω του. Ξάπλωσε πίσω και τα μάτια της έκλεισαν από τον πόνο που ένιωσε στη ραχοκοκκαλιά της και στον τραυματισμένο ώμο της καθώς τεντώθηκε.

«Γαμώτο.» έβρισε. Ο Will κοντοστάθηκε όρθιος λίγο πιο μακριά. «Σε ευχαριστώ που έφερες τον Harry εγκαίρως στο νοσοκομείο.» του είπε. «Σε ευχαριστώ πολύ, Will.» τον κοίταξε κατάματα. «Δεν κάνει τίποτα.» έτριψε το πίσω μέρος του κεφαλιού του. «Είχα δώσει μια υπόσχεση. Κρατώ τις υποσχέσεις μου εγώ, Eva.» μουρμούρισε.

«Και η κόρη σου  πάντως είναι καλά. Πήγα την Anne στο νοσοκομείο για να ξεκουραστεί μιας και εκείνη έμεινε εδώ όλο το βράδυ μπας και ξυπνήσει κανείς από τους δυο σας αλλά τίποτα.» της εξήγησε. «Δεν της είπαμε τίποτα της Derma. Αλλά είναι καλά γενικά, βεβαιώθηκα εγώ για όλα.» πρόσθεσε.

Η Eva έγνεψε κατανοητικά στα λόγια του. «Και πάλι ευχαριστώ. Καλύτερα που δε ξέρει κάτι ακόμη. Ελπίζω η Anne να μην της πει τίποτα. Φοβάμαι για το πως θα το πάρει, είναι και έγκυος και ήδη είναι τραυματισμένη η ψυχολογία της..δε θα ξέραμε πως θα αποδοθεί αυτό στην εγκυμοσύνη της εάν το μάθαινε.» του είπε.

«Θα αντέξει ο Harry. Είναι δυνατός.» μουρμούρισε ο Will. Η έκφραση της Eva άλλαξε αμέσως, έγινε ξανά πιο..κενή.  «Άκουσα τον γιατρό να λέει εχθές στην Anne...» αναστέναξε. «Το πολύ ένας μήνας..» του αποκρίθηκε και έριξε το βλέμμα της κάτω στα μπλεγμένα χέρια της μπροστά της.

[#ΝewUpdate: Ελπίζω να σας άρεσε. Λατρεύω αυτό το τραγούδι.  Ευχαριστώ όλες όσες συνεχίζουν να διαβάζουν και να στηρίζουν το Alive. Μην ξεχνάτε να κάνετε FAVORITE/COMMENT!! #alivers4life]